Volvo F-89. Το όνειρο πολλών αυτοκινητιστών. Προσέφερε πολλά ζητώντας τα ελάχιστα. Δύο γενιές έμαθαν να οδηγούν σε αυτό. «Στην καμπίνα του χώρεσαν πολλά, η οικογένεια, τα όνειρά μας και η ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο», μου είχε πει σε παλαιότερη συνέντευξη ένας ιδιοκτήτης F-89. Συναισθήματα και βιώματα γνώριμα για τους περισσότερους από εσάς, από την καμπίνα του 89, αλλά και των επίσης θρυλικών αυτοκινήτων, όπως το Scania 141, to DAF 2800, το Mercedes LP κ.α. Αναρωτιέμαι κάποιες φορές, αν αυτά τα αυτοκίνητα είχαν φωνή, πόσες ιστορίες θα μας διηγούνταν... Σίγουρα πάρα πολλές…
Ένας ζωντανός θρύλος
Το F-89 αγαπήθηκε από τους βολβάκηδες όσο κανένα άλλο μοντέλο της σουηδικής εταιρείας. Πετρέλαιο, λάδια και δρόμο. Μια χαρακτηριστική φράση που χρησιμοποιούν οι ιδιοκτήτες του. Μόνο με αυτά και την τακτική τους συντήρηση κινούνται καθημερινά απροβλημάτιστα.
Μάλιστα τα φορτηγά αυτά πέρασαν και τις περισσότερες δυσκολίες. Με βαριά φορτία κινήθηκαν σε απαιτητικές διαδρομές, Κολοσούρτης, Κατάρα, Δεσφίνα και όμως έβγαζαν πάντα ασπροπρόσωπους τους ιδιοκτήτες τους. Ακούραστα προσέφεραν, και ορισμένα συνεχίζουν ακόμη και σήμερα να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους, είτε ως Δ.Χ είτε ως Ι.Χ φορτηγά, επιβεβαιώνοντας την κατασκευαστική τους αξία.
Το Volvo της εταιρείας Παπαθανασίου
Η επίσκεψή μας ανά τακτά χρονικά διαστήματα στις εγκαταστάσεις της εταιρείας Παπαθανασίου στα Μέγαρα είναι αναγκαία. Ο λόγος προφανής. Για να καμαρώσουμε τον στόλο των οχημάτων που έχουν οι ιδιοκτήτες τους στην κατοχή τους. Πρόκειται για ένα πραγματικό μουσείο παλιών φορτηγών, με πολλά μοντέλα, όλα σε άριστη κατάσταση. Ιδιαίτερα έμφαση όμως δίνεται στα παλιά Volvo, κυρίως στα F-89. Αυτό της παρουσίασης έχει τη δική του μακρά ιστορία στο χώρο της εθνικής μεταφοράς όπου εργάστηκε ασταμάτητα από τη δεκαετία του ’70. Όταν ήρθε η ώρα της συνταξιοδότησης του προηγούμενου ιδιοκτήτη του, προτίμησε να το πουλήσει σε καλά χέρια, παρά να το κάνει παλιοσίδερα για σκραπ. Θεωρούμε πως έπραξε πολύ σωστά καθώς με αυτό τον τρόπο εξασφάλισε ζωή και λειτουργικότητα στο φορτηγό του για πολλά χρόνια ακόμη.
Η πρώτη εικόνα από το 89άρι παραπέμπει σε φορτηγό το οποίο μόλις βγήκε από το εργοστάσιο κατασκευής και όχι σε ένα αυτοκίνητο που έχει γράψει εκατομμύρια χιλιόμετρα. Αυτό που μας άρεσε πολύ, εκτός φυσικά από τους έντονους χρωματισμούς του, είναι η αυθεντικότητά του. Διατηρεί ακόμη και σήμερα το αναλλοίωτο στυλ του όπως παλιά, με την πλαϊνή σκάλα, τους προβολείς, το αλουμινένιο ρεζερβουάρ, ακόμη και τις φωτιζόμενες κοπέλες στη μάσκα του. Να τονίσουμε ότι το φορτηγό φέρει πλέον πινακίδες ιστορικού οχήματος που σημαίνει ότι πληροί τις αυστηρές προδιαγραφές για την απόκτησή τους, με όλα τα γνήσια εξαρτήματα επάνω του. Άψογο, χωρίς την παραμικρή ατέλεια, είναι το εσωτερικό του το οποίο έχει ντυθεί με επενδύσεις, χαρίζοντας ένα μοναδικό στυλ.
Η χρονική διάρκεια της φωτογράφισης ξεπέρασε κάθε προηγούμενο, καθώς θέλαμε να απαθανατίσουμε και την παραμικρή λεπτομέρεια του φορτηγού. Ωστόσο το αποκορύφωμα ήρθε όταν ο Νίκος Παπαθανασίου έβαλε μπροστά τον κινητήρα, μας καλωσόρισε στην καμπίνα του 89 και μας ταξίδεψε στο παρελθόν με όμορφες αναμνήσεις…
Η σειρά Volvo F89 μπήκε στην παραγωγή το 1970 και οι πωλήσεις του ξεκίνησαν το 1971 εντυπωσιάζοντας τον κόσμο της Μεταφοράς χάρη στη στιβαρή κατασκευή του και τον ισχυρό για την εποχή του 12λιτρο κινητήρα με τουρμπίνα (turbodiesel), 6 κυλίνδρων, ο οποίος απέδιδε 330 ίππους.
Στην τριαξονική του έκδοση (6x4) το μικτό βάρος οριζόταν στους 26 τόνους που του επέτρεπε να δεχτεί στο πέταλο ακόμα και υπερφορτωμένα επικαθήμενα. Το σασμάν του, χειροκίνητο φυσικά, είχε 16 σχέσεις, η πίσω ανάρτηση με σούστες και η καμπίνα, από τις πιο ευρύχωρες της εποχής, διέθετε άνετο κρεβάτι.
