Όλα τα ελαφρά επαγγελματικά της Ford Ευρώπης εξελίσσονται αρχικά σε στάδιο πρωτοτύπου και βελτιώνονται στη διάρκεια της εμπορικής τους διαδρομής, στην πίστα δοκιμών της Ford στο Λόμελ του Βελγίου. Τα LCV της εταιρείας υποβάλλονται σε ακραίες καταπονήσεις που διασφαλίζουν κορυφαία αντοχή και αξιοπιστία σε καθημερινή χρήση. Οι δοκιμασίες αντοχής του μεγάλου (των «δύο τόνων») Ford Transit πραγματοποιήθηκαν στην πίστα και σε ακραίες κλιματολογικά περιοχές του πλανήτη. Σε μία από τις πιο απαιτητικές και αδυσώπητες πίστες δοκιμών της Ευρώπης, οδηγοί και μηχανικοί οδηγούν και πιέζουν στο όριο, 24 ώρες την ημέρα, κάθε ημέρα, τα ελαφρά επαγγελματικά της Ford. Ο πήχης των μηχανικών της Ford είναι τοποθετημένος πολύ ψηλά –κάθε Ford LCV πρέπει μετά από μία δεκαετία σκληρής χρήσης να μη διαφέρει ουσιαστικά από ένα καινούριο όχημα
Μέχρι το σημείο «θραύσεως»
Στόχος όλων των διαδικασιών είναι να προσομοιωθεί η καθημερινή χρήση και ταλαιπωρία ενός Transit σε διάστημα 10 ετών. Με τον τρόπο που οδηγούνται και γενικά, χρησιμοποιούνται τα οχήματα, αυτό επιτυγχάνεται σε μόλις 6 μήνες. Οι μηχανικοί αποκαλούν τις συγκεκριμένες δοκιμές, διαδικασία «επιταχυνόμενης γήρανσης», και στο τέλος τους, το όχημα δεν θα πρέπει να έχει το παραμικρό πρόβλημα. Πολύ σημαντικό για τον επαγγελματία, είναι η συνεχής μελέτη και ανάλυση της αντοχής τμημάτων που έχουν να κάνουν με τη διαδικασία φορτοεκφόρτωσης, την είσοδο στην καμπίνα και γενικά τη χρήση με το αυτοκίνητο σταματημένο. Μέρη όπως χειρολαβές, πόρτες και πλαστικά «δουλεύτηκαν» ασταμάτητα σε ειδικές συνθήκες που προσομοιώνουν 10ετή χρήση σε 30 μόλις ημέρες, πιο σκληρά δηλαδή, κι από το ίδιο το όχημα.
Τα Transit οδηγούνται στη μέγιστη τελική ταχύτητα για δύο μήνες, κοπανιούνται σε δρόμους με φυτεμένες πέτρες καθημερινά, ψεκάζονται με αλάτι και περνούν από λασπόλουτρο. Επίσης, τα οχήματα παραμένουν σε κλειστά δωμάτια με θερμοκρασίες άνω των 50 βαθμών Κελσίου και υγρασία 100% για 12 εβδομάδες. Οι δοκιμές αντοχής (durabilility) είναι ουσιαστικά η προσπάθεια κακοποίησης της γραμμής μετάδοσης κίνησης και του σασί. Χωρίζονται σε δύο μεγάλες κατηγορίες: powertrain και structural, δηλαδή για γραμμή μετάδοσης κίνησης και δομική αντοχή. Τα φορτία είναι μονίμως πολύ υψηλά, τόσο για τον κινητήρα, όσο και ως προς το μικτό φορτίο. Τα Transit είναι είτε άδεια είτε στο μέγιστο του μικτού, και ανάλογα με τον σχεδιασμό της ομάδας δοκιμών, μεταβάλλεται η φόρτιση σε εμπρός και πίσω άξονα - φορτώνονται δηλαδή ανορθόδοξα, κάτι που είναι σύνηθες και στην καθημερινή, επαγγελματική χρήση. Πολλές φορές επίσης, φέρουν κάποιο τρέιλερ με έρμα.
Στον «κόφτη», για μήνες
Οι εγκαταστάσεις της πίστας της Ford Ευρώπης περιλαμβάνουν γύρω στα 80 χιλιόμετρα διαδρομών, οι οποίες περιβάλλονται από μία τεράστια οβάλ πίστα όπου και αναπτύσσονται πολύ υψηλές ταχύτητες. Τα αυτοκίνητα δουλεύονται συνέχεια στις 4.000 σ.α.λ., πολύ ψηλά δηλαδή για πετρελαιοκινητήρα. Τα Transit οδηγούνται στη μέγιστη τελική ταχύτητα, ασταμάτητα, για δύο ολόκληρους μήνες. Ανάλογα με την κλιμάκωση και το «βήμα» διαφορικού κάθε έκδοσης, η τελική ταχύτητα προσεγγίζεται με 4η, 5η ή (σπανιότερα) με 6η σχέση στο κιβώτιο.
Πέρα από μετρητικά όργανα και καταγραφή της κάθε ημέρας, εξετάζονται τα πάντα. Ακόμη και η φθορά στο κλειδί εκκίνησης για το κάθε αυτοκίνητο. Τα Transit υπομένουν δοκιμασίες που ένα επιβατικό δύσκολα θα άντεχε -προσομοιώνεται ο τρόπος οδήγησης στη διάρκεια διανομών σε αστικό περιβάλλον. Συνεχές σταμάτα-ξεκίνα με πρώτη σχέση στο κιβώτιο, κίνηση με τις ώρες με δευτέρα και 4.000 σ.α.λ., έλεγχος της σωστής λειτουργίας του stop/start κ.ά.
Ενδιαφέρον παρουσιάζει η προσπάθεια να αναπαραχθεί κάθε πιθανή μεταφορική εφαρμογή. Υπάρχει ένα τμήμα π.χ., όπου οι δοκιμαστές οδηγούν όπως θα έκανε ένα Transit που δουλεύει μέσα σε κάποιο αεροδρόμιο. Κρύες εκκινήσεις και σβήσιμο μετά από μερικές εκατοντάδες μέτρα. Αυτό το Transit θα μείνει εκεί για 6 μήνες και δεν θα μεταβεί σε άλλο τμήμα των εγκαταστάσεων ώστε να υποστεί ακριβώς την ίδια μεταχείριση όπως σε ένα αεροδρόμιο.
Ούτε ένας τριγμός
Το δεύτερο μεγάλο σκέλος των δοκιμών εξέλιξης, είναι τα αποκαλούμενα «structural events». Πρόκειται για σειρά δοκιμασιών που έχουν αποκλειστικό σκοπό να φέρουν σασί και αμάξωμα στο αποκαλούμενο σημείο θραύσης. Διαδρομές με «φυτεμένα» κράσπεδα ύψους 14 εκατοστών, τις οποίες τα Transit χτυπάνε στα 60 χλμ./ώρα μερικές χιλιάδες φορές. Το πρωτότυπο του νέου Transit έπρεπε να το κάνει αυτό 5.000 φορές, χωρίς να παρουσιαστεί ο παραμικρός τριγμός. Σε αυτή τη δοκιμασία υποβάλλονται και 5τονα Transit με τρέιλερ, όπου οι στρεβλώσεις του σασί είναι τόσο ακραίες που, δύσκολα μπορούν να αναπαραχθούν σε πραγματική χρήση από έναν επαγγελματία.
Δε λείπει και το κοπάνημα σε λακκούβες και χαντάκια διαφόρων διαστάσεων και βάθους. Τα εμπόδια και οι ανωμαλίες είναι τόσο βίαια που δύσκολα τα συναντάς σε δημόσιο δρόμο. Οι μηχανικοί για να ταλαιπωρήσουν περαιτέρω το Transit, προσθέτουν βάρος στον εμπρός άξονα. Τα αυτοκίνητα δεν πλένονται ποτέ καθώς στη Ford θέλουν να δουν μέχρι πού προχωρούν οι ακαθαρσίες και να επιβεβαιώσουν συνολικά την αντισκωριακή προστασία. Η επιβεβαίωση της αντοχής σασί και μηχανικών μερών σε πραγματικές συνθήκες είναι απαραίτητη: το νέο Transit βελτιώθηκε σε περίπου 100 σημεία προτού ξεκινήσει η μαζική παραγωγή του, όπως στις ράγες για τις συρόμενες πόρτες στις εκδόσεις «jumbo», ή στο πίσω τμήμα του πλαισίου της έκδοσης chassis cab.
