Το έτος 2000 ήταν σημαδιακό για τη ΜΑΝ. Η έλευση των φορτηγών νέας γενιάς ταρακούνησε τη βιομηχανία, κι άλλαξε τη μοίρα του κατασκευαστή. Από τότε έως τις μέρες μας, κάθε όχημα με το λιοντάρι στη μάσκα που βγαίνει από τη γραμμή παραγωγής, από τους 3 έως τους 44 τόνους μικτού φέρει τα αρχικά «TG» ως αναπόσπαστο τμήμα της ονομασίας του. Το «TG» προέρχονται από τις λέξεις «Trucknology Generation», ένα γλωσσικό νεύμα στη συμβιωτική σχέση μεταξύ φορτηγών και τεχνολογίας. Όταν ρωτήθηκαν τα στελέχη της ΜΑΝ, είκοσι χρόνια πριν, γιατί επέλεξαν αυτό το νεολογισμό, η απάντηση ήταν: «η ΜΑΝ είναι πραγματική πηγή γνώσης όταν μιλάμε για φορτηγά – ένας κόμβος τεχνογνωσίας και δεξιοτήτων.» Με τη σειρά φορτηγών TG η ΜΑΝ ήθελε να δείξει τις δυνατότητές τις σε ό,τι έχει να κάνει με την άνεση οδήγησης, την ασφάλεια, την αποδοτικότητα και την αξιοπιστία στα επαγγελματικά οχήματα.
ΜΑΝ TG-A
Η αρχή λοιπόν έγινε στις 24 Μαρτίου 2000 στο Olympic Hall του Μονάχου, μπροστά σε κοινό 6.500 ατόμων, ενώ πάνω από 100.000 πελάτες, συνεργάτες και εργαζόμενοι της ΜΑΝ σε 130 τοποθεσίες σε 33 χώρες παρακολούθησαν ζωντανά την πρεμιέρα μέσω απευθείας τηλεοπτικής σύνδεσης. Το γράμμα που ακολουθούσε τα «TG» αναφερόταν στη κατηγορία του οχήματος αναφορικά με το βάρος: εκείνη την εποχή το «Α» αντιπροσώπευε μικτό 18 τόνων.
Ως οι διάδοχοι των φορτηγών της θρυλικής σειράς F2000 Evolution, τα νέα μοντέλα είχαν κάνει εντυπωσιακά άλματα σε θέματα σχεδιασμού, άνεσης οδήγησης, αεροδυναμικών βελτιώσεων και εργονομίας, ανάμεσα στα οποία ήταν και τα νέα κιβώτια ταχυτήτων MAN TipMatic και ComfortShift. Σταδιακά, νέα συστήματα ενεργητικής ασφάλειας και τηλεματικής θα τοποθετούνταν σε όλα τα νέα ΜΑΝ.
Τα πρώτα οχήματα που βγήκαν από το εργοστάσιο ήταν τράκτορες και μονά φορτηγά με 4x2 και 6x2 διάταξη αξόνων, με τον κατασκευαστή να εμπλουτίζει αμέσως μετά τη γκάμα με δεκάδες διαμορφώσεις για κάθε μεταφορική εφαρμογή. Ένα χρόνο αργότερα, το 2001, στη μεγαλύτερη έκθεση για τον κατασκευαστικό κλάδο του πλανήτη, τη Bauma, η ΜΑΝ παρουσιάζει τις εκδόσεις 4x4 με μετάδοση της κίνησης σε όλους τους τροχούς. Από την αρχή, η ΜΑΝ είχε φροντίσει να σχεδιάσει τα νέα φορτηγά με τρόπο που να εξυπηρετεί τη (μετέπειτα) δουλειά των υπερκατασκευαστών –κανένα εξάρτημα του σασί λ.χ., δεν εξείχε πέρα από τα άκρα του αμαξώματος, ώστε να μπορούν να δουλέψουν άνετα οι τεχνικοί για να προσαρμόσουν μία ανατροπή ή ένα θάλαμο. Όσο για το αρμόδιο για ειδικές παραγγελίες τμήμα, γνωστό ως τότε με την ονομασία ΜΑΝ Modification Centre, μετονομάστηκε σε ΜΑΝ Individual επιτρέποντας σε κάθε πελάτη να κάνει τις δικές του παρεμβάσεις στο σασί, την καμπίνα και τη γραμμή μετάδοσης κίνησης ώστε να φέρει το φορτηγό στα μέτρα των αναγκών της δουλειάς του.
Καμπίνες για κάθε μεταφορική εφαρμογή
Το ΜΑΝ TGA λανσαρίστηκε με πέντε διαφορετικές καμπίνες. Οι τρεις πιο στενές (Μ, L και LX) ήταν ιδανικές κυρίως για τον κλάδο των διανομών, εργοταξιακή χρήση και Δήμους, ενώ οι δύο μεγάλες (XL και XXL) προορίζονταν κυρίως για μεταφορά μεγάλων αποστάσεων. Η πρωτοποριακή XXL με το τεράστιο παρμπρίζ προσέφερε σπηλαιώδεις διαστάσεις στο εσωτερικό της με το ωφέλιμο εσωτερικό ύψος να ανέρχεται στα 2,10 μέτρα χάρη και στο σχεδόν επίπεδο δάπεδο. Σύντομα, η ΜΑΝ θα παρουσίαζε και την XLX καμπίνα, την οποία ουσιαστικά ζητούσαν πολλοί πελάτες. Όλες οι καμπίνες προσέφεραν κρεβάτι μεγάλων διαστάσεων με κανονικό «σκελετό» και υψηλού επιπέδου άνεση.
Στην αρχή της εμπορικής του σταδιοδρομίας, το TG-A «φορούσε» τον (Euro 3 αρχικά) εξακύλινδρο κινητήρα D28 σε εκδόσεις ισχύος από 310 έως 510 hp. Για βαριές εφαρμογές και ειδική μεταφορά, ήταν διαθέσιμος κι ένας τεράστιας χωρητικότητας (18,3 λίτρα) V10 στα 660 hp. Το 2004, η ΜΑΝ αιφνιδιάζει την αγορά και τους ανταγωνιστές, με την παρουσίαση του κινητήρα D20 με τεχνολογία common rail. Στα 10,5 λίτρα, και ισχύ από 310 έως 430 hp, το νέο μηχανικό σύνολο ήταν σημαντικά μικρότερο σε όγκο και βάρος (μείον 100 κιλά) από τον προκάτοχο των 11.917 κ.εκ., ενώ χρησιμοποιούσε και 25% λιγότερα εξαρτήματα. Ο D20 αντικαταστάθηκε το 2019 από τον D15 ο οποίος δείχνει στη ζυγαριά 230 κιλά πιο ελαφρύς. Ο νέος Euro 6d κινητήρας των 9 λίτρων καλύπτει ένα φάσμα ισχύος από 320 έως 400 hp.
Το 2004, η ΜΑΝ λανσάρισε επίσης τη σειρά κινητήρων D26, για αντικατάσταση του D28, ο οποίος και αποσύρθηκε οριστικά. Αν και πρακτικά η δομή του νέου κινητήρα ήταν η ίδια με του D20, η μεγαλύτερη διάμετρος των κυλίνδρων ανέβαζε τη χωρητικότητα στα 12.412 κ.εκ. Ακόμη και σήμερα, οι πιο ισχυροί κινητήρες της κατηγορίας παραμένουν εξακύλινδροι σε σειρά. Πριν μερικά χρόνια προστέθηκε και η σειρά κινητήρων D38 χωρητικότητας 15,2 λίτρων στα 540, 580 και 640 hp.
Παγκόσμια «πρώτη»: ΜΑΝ HydroDrive
Με το ΜΑΝ HydroDrive που έκανε παγκόσμια πρεμιέρα το 2005, η ΜΑΝ τράβηξε πάνω της την προσοχή της αυτοκινητοβιομηχανίας, που ήταν έτοιμο για τοποθέτηση στα TGA, TGS και TGX. Οπτικά ξεχωρίζει από τις λίγο μεγαλύτερες πλήμνες των τροχών στον εμπρός άξονα, και το γράμμα «Η» δίπλα στο λογότυπο του κάθε μοντέλου φορτηγού. Όποτε χρειάζεται, τα ενσωματωμένα στις πλήμνες μοτέρ παρέχουν αυξημένη πρόσφυση –μπορεί να τοποθετηθεί σε φορτηγά με δύο ή τέσσερις άξονες.
Σε σχέση με φορτηγά που διαθέτουν μόνιμη μετάδοση της κίνησης σε όλους τους τροχούς, προσφέρει μεγαλύτερο ωφέλιμο φορτίο, μειωμένη κατανάλωση καυσίμου και μικρότερο συνολικό ύψος οχήματος. Στις μέρες μας, το παράδειγμα της ΜΑΝ ακολουθούν κι άλλοι κατασκευαστές που αντιλήφθηκαν τα οφέλη του συγκεκριμένου συστήματος.
MAN TGL, MAN TGM
Με τα νέα TG η ΜΑΝ είχε ουσιαστικά εισέλθει στη μοντέρνα εποχή της βιομηχανίας βαρέων επαγγελματικών οχημάτων, καθώς ασπάστηκε πλήρως το δόγμα της modular (αρθρωτής/ σπονδυλωτής) κατασκευής –ένα βασικό σχέδιο καμπίνας το οποίο με, τρόπον τινά, φασόν (κιτ) προσαρμογές τοποθετείται σε φορτηγά όλων των κατηγοριών. Η πιο τρανή απόδειξη για τα οφέλη που προκύπτουν από μία τέτοια προσέγγιση ήταν το TGL που έκανε παγκόσμια πρεμιέρα τον Απρίλιο του 2005. Τέσσερις καμπίνες, L και LX για διανομές, και C για εθνική μεταφορά καθώς και crew cab, αποκλειστικά διαθέσιμο με δύο άξονες και καλύπτοντας ένα φάσμα από τους 7,5 έως τους 12 τόνους, ήταν ταυτόχρονα ο προπομπός του MAN TGM.
Το TGM παρουσιάστηκε το φθινόπωρο του 2005 στην έκθεση του Άμστερνταμ και προορισμός του ήταν να καλύψει την κατηγορία των μεσαίων φορτηγών όπου μέχρι τότε η ΜΑΝ δεν είχε παρουσία με τη νέα γενιά φορτηγών. Συγκεκριμένα, «έκλεισε» το κενό της γκάμας από τους 12 έως τους 18 τόνους μικτού, και μία τριάξονη έκδοση στους 26 τόνους ήταν διαθέσιμη σε δύο διαμορφώσεις: ως 6x4 με υψηλό ωφέλιμο, και μία άλλη με ευέλικτο για διάφορες υπερκατασκευές σασί και τελευταίο (μη κινητήριο) άξονα «τιμόνι». Υπήρχαν τέλος και TGM στους 13 και 16 τόνους μικτού με τη μετάδοση της κίνησης σε όλους τους τροχούς.
Tα TGS ΚΑΙ TGX αντικαθιστούν τα TGA
Η μεγάλη είδηση έμελλε να γίνει γνωστή το 2007 με το λανσάρισμα των TGS και TGX. Το TGA αποχαιρετούσε το κοινό, κι ο αντικαταστάτης ήταν όχι ένα, αλλά δύο φορτηγά. Τα διαφορετικά πλάτη που είχαν οι νέες καμπίνες και οι πολλές απαιτήσεις διαφορετικών μεταφορικών εφαρμογών, υπαγόρευσαν ουσιαστικά αυτή την απόφαση. Οι πιο «στενές» M,L και LX μαζί με συστήματα μετάδοσης της κίνησης σε όλους τους τροχούς συνδυάστηκαν με το ΜΑΝ TGS και οι φαρδιές XL, XLX και XXL έγιναν αποκλειστικό προνόμιο των TGX. Ο σχεδιασμός ήταν πρωτοποριακός, το facelift του 2012 για τα Euro 6 μοντέλα τον πήγε ένα βήμα παραπέρα, και η νέα γενιά TG μοιάζει να έρχεται από το μέλλον. Όλες οι σειρές TG από το 2000 κι έπειτα απέσπασαν (το 2001, 2006 και 2008) την κορυφαία διάκριση «Φορτηγό της Χρονιάς» από τη διεθνή επιτροπή κρίσης, τα ΜΑΝ είναι πλέον έννοια συνώνυμη σχεδόν της μεταφοράς σε ολόκληρο τον πλανήτη –τα TGA WorldWide και TGS WW κυκλοφορούν σε Ασία, Αφρική και Λατινική Αμερική- και η ρώμη της φίρμας με το λιοντάρι στη μάσκα είναι πιο εκθαμβωτική από ποτέ.
