Χτύπημα κάτω από τη μέση
Aναπάντεχο και κάτω από τη μέση χτύπημα επεφύλαξε κατά του Κλάδου των Αυτοκινητιστών αυτή η κυβέρνηση μηδενίζοντας στην πράξη και σε γνώση της την αξία των αδειών, προσφέροντας το φορτηγό Δημοσίας θυσία στο βωμό που έστησαν οι γνωστοί και δεδηλωμένοι διώχτες του - μεσίτες μεταφοράς, πράκτορες, επιμελητηριάρχες κ.α. αυτοί που επιθυμούν την έμμεση οικειοποίηση των ΦΔΧ και τη μετατροπή των ιδιοκτητών τους σε απλούς και πειθήνιους οδηγούς με στόχο βέβαια τον πλήρη ευτελισμό των κομίστρων, υποτίθεται χάρη της ανταγωνιστικότητας, λες και υπάρχει στην Ευρώπη φθηνότερο κόμιστρο, από το ελληνικό.
Την πλήρη απαξίωση και τον μηδενισμό της αξίας της άδειας δημοσίας ανέλαβε να μεθοδεύσει ο κ. Ρέππας μετά του επιτελείου του, προσδοκώντας να δρέψει δάφνες από το Μαξίμου και αιώνιες περγαμηνές, αν μάλιστα θα επετύγχανε το ξεπούλημα του Κλάδου να περάσει στα μαλακά, χωρίς αντιδράσεις και εξασφαλίζοντας ταυτόχρονα τα θετικά σχόλια από τα μέσα ενημέρωσης, προκειμένου και στην Κοινή Γνώμη να παρουσιαστεί ως ο υπουργός που τόλμησε να απελευθερώσει ένα «κλειστό» επί δεκαετίες επάγγελμα.
Αποκρύπτοντας ή υποβαθμίζοντας το γεγονός ότι επί δεκαετίες ήταν το ίδιο το κράτος εκείνο το οποίο κρατούσε κλειστό το επάγγελμα μη εκδίδοντας άδειες δημοσίας με αποτέλεσμα οποιοσδήποτε ήθελε να γίνει μεταφορέας έπρεπε να αναζητήσει αυτή την άδεια από άλλο κάτοχό της πληρώνοντας ένα βαρύ τίμημα, όπως άτυπα το διαμόρφωνε ο νόμος της προσφοράς και της ζήτησης με το κράτος να απέχει μεν από αυτή τη διαδικασία, αλλά να εισπράττει το φόρο μεταβίβασης ανερχόμενο σε εκατομμύρια δραχμών και εκατοντάδων ευρώ αργότερα, υπολογίζοντας κάθε φορά το ποσοστό του φόρου μεταβίβασης με τον ίδιο τρόπο που γίνεται για τις μεταβιβάσεις ακινήτων. Ουσιαστικά δηλαδή το κράτος δεν έκανε τίποτα άλλο παρά να συντηρεί με το αζημίωτο και να ευλογεί αυτό το καθεστώς, το οποίο όμως:
Εξανάγκαζε τους υποψήφιους αυτοκινητιστές να πουλήσουν άλλα μεγάλης αξίας περιουσιακά στοιχεία, όπως σπίτια, χωράφια και καλλιέργειες για να αγοράσουν την άδεια δημοσίας.
Απαγόρευε στον οποιοδήποτε επαγγελματία να αναπτυχθεί, αφού και για κάθε δεύτερο ή τρίτο αυτοκίνητο, θα έπρεπε να ακολουθήσει την ίδια από το κράτος επιβεβλημένη διαδικασία.
Απαίτηση του «Μηχανισμού Στήριξης»
΄Ετσι ως «αναμορφωτής» και «εκσυγχρονιστής» θέλησε να εμφανιστεί στα ΜΜΕ ο κ. Ρέππας παρουσιάζοντας το, διασκευασμένο σε άγνοια των αυτοκινητιστών νομοσχέδιό του, συνοδευόμενο από αρκετές κορώνες και επισημάνσεις περί του ευρωπαϊκού γίγνεσθαι, αποφεύγοντας να αναφερθεί στη διασκευή του αρχικού σχεδίου και μόνο ερωτηθείς από τον υπογράφοντα, δικαιολογήθηκε ότι η μεταστροφή ήρθε ως απαίτηση του «μηχανισμού στήριξης» και ότι θα έπρεπε να ήταν σύμφωνο με το πνεύμα του μνημονίου.
Η κοροϊδία της «μεταβατικής» περιόδου
Αυτό που αποτελεί εμπαιγμό των αυτοκινητιστών είναι η υποτιθέμενη μεταβατική περίοδος για την απομείωση της αξίας των αδειών. Πιστεύει δηλαδή ο κ. Ρέππας ότι θα βρεθεί αυτοκινητιστής να πληρώσει 70.000 ή 100.000 ευρώ για μια άδεια που σε λίγο καιρό θα προσφέρεται δωρεάν. ΄Η μήπως πιστεύει ότι οι σημερινές άδειες θα εξακολουθήσουν να μεταβιβάζονται με την αξία που είχαν έστω μέχρι προχθές, πριν δηλαδή δημοσιοποιήσει το περί μηδενισμού της αξίας των αδειών νομοσχέδιο του; Τον πληροφορούμε, αν και το γνωρίζει, ότι σταμάτησε κάθε αγοροπωλησία άδειας. ΄Οσοι πρόσφατα αγόρασαν άδειες χαντακώθηκαν και όσοι τις έχουν, όλοι δηλαδή οι αυτοκινητιστές, έχουν τώρα περιέλθει σε απόγνωση και απελπισία, αφού στην πώλησή της βάσιζαν τα όνειρα τους για ένα «εφάπαξ», για την παντρειά της κόρης, ή για την αποπληρωμή χρεών και δανείων.
Ποια αξία και ποια υπεραξία;
Θα αναγνωρίζεται, λέει το νομοσχέδιο, η αξία των αδειών ως κεφάλαιο της εταιρείας, άρα αυτή η αξία θα αποτυπώνεται στην μετοχή, με αποτέλεσμα η εταιρεία να έχει αυξημένο μετοχικό κεφάλαιο. Άλλο πισωγύρισμα κι αυτό. Αναφέρει το νομοσχέδιο, ότι τριμελής επιτροπή θα αποτιμά την αξία των οχημάτων και την άυλη «υπεραξία» των αδειών η οποία θα αποτελεί κεφάλαιο της υπό ίδρυση μεταφορικής εταιρείας. Αυτή η υπεραξία θα υπολογίζεται με βάση την εισφορά που θα πλήρωνε κάποιος αν αγόραζε από το κράτος την άδεια. ΄Ετσι, έχουμε το εξής αστείο φαινόμενο: Ακριβώς το ίδιο πάγιο στοιχείο να απαξιώνεται προοδευτικά σύμφωνα με το ίδιο αυτό νομοσχέδιο, αλλά να γίνεται λόγος περί «υπεραξίας». Όταν μάλιστα ρώτησα στέλεχος του υπουργείου, πώς είναι δυνατόν να μιλάτε για υπεραξία, όταν νομοθετείτε ταυτόχρονα την απομείωση, η απάντηση που πήρα ήταν η εξής: « Αυτό σημαίνει ότι πρέπει οι αυτοκινητιστές, να βιαστούν, να τρέξουν τώρα να κάνουν εταιρείες για να υπολογιστεί η αξία των αδειών τους με τη σημερινή τιμή του υπουργείου, πριν αρχίσει η απομείωση».
Αυτό το σημείο, στην πραγματικότητα αποτελεί εμπαιγμό των Μεταφορέων, αφού τους καλεί άμεσα να γίνουν επιχειρηματίες, να κάνουν αυτό που δεν μπόρεσαν να κάνουν τόσα χρόνια - γιατί οποτεδήποτε στο παρελθόν, όπως και τώρα, ήταν και είναι ελεύθερη η ίδρυση μεταφορικών εταιρειών στα πλαίσια του νόμου περί ανωνύμων εταιρειών. Να σημειωθεί μάλιστα, ότι εκκρεμούν νόμοι και αποφάσεις που θα εκδοθούν για κίνητρα και φοροαπαλλαγές, που τώρα υπόσχεται το νέο νομοσχέδιο, αλλά δεν αποκλείεται αύριο το περιβόητο «οικονομικό επιτελείο» της κυβέρνησης να τα πάρει πίσω δηλώνοντας το ίδιο απλά, ότι δεν τα εγκρίνει ο «μηχανισμός στήριξης».
Απαντήσεις Ρέππα στο ΤΡΟΧΟΙ & TIR
Στο σημείο αυτό, παραθέτουμε σε ακριβή απομαγνητοφώνηση τις απαντήσεις του κ. Ρέππα προς τον εκδότη του περιοδικού ΤΡΟΧΟΙ & TIR Μανώλη Αγριμανάκη, κατά τη διάρκεια της συνέντευξης, καθώς και την παρέμβαση του ΓΓ κ. Τσιόκα, όταν ο εκδότης του ΤΤ, του υπενθύμισε τα όσα είχε δηλώσει περί «μη καταστροφής περιουσιών»:
M. AΓΡΙΜΑΝΑΚΗΣ: Θυμάστε ότι με το προσχέδιο ουδείς αντέδρασε για τα κόμιστρα, για τον απλό λόγο ότι ούτως ή άλλως είναι πολύ χαμηλότερα από τα οριζόμενα. Ο λόγος που απεργούν είναι διότι από προχθές που δημοσιοποιήσατε τις προθέσεις σας ουσιαστικά απαξιώσατε ή μηδενίσατε την άδεια.
Αυτή τη στιγμή που μιλάμε η άδεια έχει μηδέν αξία. Σταμάτησε κάθε αγοραπωλησία. Δεν είναι δυνατόν να δώσει σήμερα κάποιος λεφτά όταν σε δύο χρόνια θα πάρει δωρεάν αυτή την άδεια. Επομένως ο λόγος που αντιδρούν και απεργούν είναι αυτός.
Και βεβαίως εάν υπάρχουν κάποιες εξάρσεις δεν γνωρίζω τι μέλει γενέσθαι, αυτό που μπορώ να σας πω είναι ότι ήδη είχαμε μια αυτοκτονία, λυπάμαι που το λέω. Αυτοκινητιστής αυτοκτόνησε διότι δεν μπόρεσε να πουλήσει την άδεια του, λόγω χρεών. Συνέβη στο Βόλο, το αστυνομικό ρεπορτάζ γνωρίζει το θέμα.
Αυτό το οποίο θέλω επίσης να πω, είναι ότι επικαλείστε το ευρωπαϊκό γίγνεσθαι αρκετές φορές, αλλά δεν αναφέρεστε στο γεγονός ότι καμία άλλη ευρωπαϊκή χώρα δεν είχε δια νόμου απαγορεύσει τη χορήγηση αδειών, παρά μόνον η Ελλάδα.
Αυτό το στοιχείο το είχατε αναγνωρίσει και είχατε πει πολλές φορές σε συναντήσεις σε εκπροσώπους ότι στη μετάβαση -αναφέρω συγκεκριμένη φράση- δεν θα καταστραφούν περιουσίες. Μια από τις φράσεις που έχετε επανειλημμένα πει.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΡΕΠΠΑΣ: Ωραία. Άρα ....
M. AΓΡΙΜΑΝΑΚΗΣ: Το ερώτημα λοιπόν είναι: εσείς προτίθεστε να πάρετε κάποια μέτρα ώστε να υπάρχει κάποια, έστω ελάχιστη αποζημίωση, στους αυτοκινητιστές; Διότι επαναλαμβάνω από σήμερα υφίστανται πλήρη απαξίωση. Ουδεμία άδεια πουλιέται ή αγοράζεται. Ευχαριστώ.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΡΕΠΠΑΣ: Εμείς -θέλω να είμαι σαφής και να είμαι τίμιος- έχουμε ορισμένες πολιτικές αρχές βάσει των οποίων κινούμεθα. Και επαναλαμβάνω ότι και στις συζητήσεις με το μηχανισμό στήριξης προσήλθαμε έχοντας μεταξύ των άλλων στοιχείων υπόψη μας και αυτό που αφορά διαμορφωμένα δικαιώματα των επαγγελματιών μεταφορέων.
Η πρότασή μας πράγματι ήταν για μία μεταβατική περίοδο πενταετούς διάρκειας. Από την άλλη συναντήσαμε μία επίμονη θέση να ισχύσει ευθύς ως ψηφιστεί αυτό το νομοσχέδιο η νέα κατάσταση. Δηλαδή ο ενδιαφερόμενος να εισέλθει στο επάγγελμα, να υποχρεούται να καταβάλει ένα ποσό στο ύψος του διοικητικού κόστους των 1.000, 1.500, 2.000 ευρώ το πολύ.
Τελικώς, οι διαπραγματεύσεις -και ήταν εκεί στις Βρυξέλλες ο Γενικός Γραμματέας ο κ. Τσιόκας- κατέληξαν σε αυτήν τη θέση. Εμείς θεωρούμε ότι τηρουμένων των συνθηκών είναι μία επιτυχία. Εγώ αντιλαμβάνομαι πώς αισθάνεται κάποιος όταν θεωρεί ότι κάτι χάνει. Μα όλοι κάτι χάνουν αυτή την περίοδο, άλλος περισσότερο, άλλος λιγότερο.
Το πρόβλημα υπάρχει ξέρετε πότε; Όταν κάποιοι δεν θέλουν να χάσουν τίποτα και όταν κάποιοι, γιατί έχουμε και τέτοιου είδους φαινόμενα, θέλουν να κερδίσουν κιόλας. Είναι τέτοια η περίοδος, που επιβάλλεται από τα πράγματα να κάνουμε ποιοτικά άλματα για να κερδίσουμε τον χαμένο χρόνο. Πιστεύουμε ότι η ρύθμισή μας είναι από άποψη κοινωνική και οικονομική αναπτυξιακή, μία απολύτως σωστή ρύθμιση.
Παρέμβαση Τσιόκα
ΧΑΡΗΣ ΤΣΙΟΚΑΣ: Να κάνω μια παρέμβαση. Θέλω να σας πω το εξής: εγώ πιστεύω στην καλή διάθεση, τα περισσότερα θέματα είναι περισσότερο παρανόησης και λιγότερο ουσίας.
Στη μεταβατική περίοδο, όπως είπε ο Υπουργός, όλοι χάνουμε. Αλλά θέλω να σας πω όμως ότι από το 1971 και μετά ποτέ δεν αποτιμήθηκε η αξία της άδειας, ποτέ. Είναι η πρώτη φορά, που γενναία η Πολιτεία έρχεται και λέει, εγώ στη μεταβατική αυτή περίοδο από το Φ.Δ.Χ. στο επάγγελμα του μεταφορέα προσδιορίζω μια αξία και έρχομαι και την θεωρώ ως κεφάλαιο της νέας εταιρείας.
Δηλαδή στον ισχυρισμό απαξιώνεται η περιουσία; Προφανώς είμαστε σε μια μεταβατική περίοδο, αλλά αναγνωρίζεται η αξία και φορολογικά και ως προς το κεφάλαιο. Είναι πάρα πολύ σημαντικό. Εγώ πιστεύω ότι όταν θα δουν όλοι οι εμπλεκόμενοι το νομοσχέδιο, θα κατανοήσουν αυτό που είπε ο Υπουργός, ότι με ασφάλεια οδηγούνται από τη μια εποχή στην άλλη.
Προς δόξα και εις υγείαν των πάσης φύσεως μεσιτών
Με το άρθρο 3 του νομοσχεδίου, για να επανέλθουμε σ' αυτό, επιτρέπεται η ίδρυση μεταφορικής εταιρείας από μεσίτες και πράκτορες με μίσθωση ΦΔΧ . Ο κάθε απελπισμένος ή μη αυτοκινητιστής, θα εξαναγκάζεται από την αναδουλειά ή την όποια αδυναμία του να δουλέψει ο ίδιος, να προβαίνει στη μίσθωση του φορτηγού του. Ακόμη βέβαια, θα υποχρεώνεται στη μίσθωση, αν ο ίδιος δεν οργανωθεί σε εταιρεία.
Ο μονόδρομος
Αυτό σημαίνει ότι το νομοσχέδιο Ρέππα, αποτελεί ταυτόχρονα μονόδρομο υποχρεωτικής κατεύθυνσης για τους αυτοκινητιστές που είναι σε θέση να ξεπεράσουν το σοκ της απαξίωσης της άδειάς τους και να προχωρήσουν στην ίδρυση ανωνύμων μεταφορικών εταιρειών. Γι΄ αυτούς, στο επόμενο τεύχος θα προσπαθήσουμε με τη βοήθεια οικονομολόγου και φοροτεχνικού να παρουσιάσουμε μια μελέτη των υπέρ και των κατά, του κόστους ίδρυσης της εταιρείας, της συνεισφοράς σε αυτήν και ένα τυπικό οργανόγραμμα για το πώς θα συγκροτηθούν και πώς θα αδειοδοτηθούν σύμφωνα με τα άρθρα 4, 5 και 6 του νέου νόμου.
Και σε κάθε περίπτωση, το περιοδικό ΤΡΟΧΟΙ & TIR θα είναι πάντα στο πλευρό του αυτοκινητιστή, είτε παραμείνει μεμονωμένος, είτε γίνει εταίρος σε μεταφορική επιχείρηση.
Για τις όποιες εξελίξεις μεσολαβούν από τη μια έκδοση στην άλλη, μπορείτε να ενημερώνεστε από την ιστοσελίδα μας: www.troxoikaitir.gr
Μεταφορά ύλης στο επόμενο τεύχος
Αρκετά θέματα, επιστολές και απαντήσεις σε αναγνώστες, δεν μπορέσαμε να τα δημοσιεύσουμε στο παρόν τεύχος, λόγω της έκτακτης επίκαιρης ύλης που όπως θα δείτε καταλαμβάνει πολλές σελίδες. Θα δημοσιευθούν στο επόμενο τεύχος και ζητούμε την κατανόησή σας.
Καλό κουράγιο