Οι μετεωρίτες
O ένας πέρασε ξυστά από τη Γη και ποιος ξέρει που θα πέσει. Ο άλλος βρόντηξε στα Ουράλια και έγινε χιλιάδες κομμάτια. Μιλάμε, όπως σωστά καταλάβατε για τους μετεωρίτες που μας την έπεσαν πρόσφατα προκαλώντας εκατοντάδες μικροτραυματισμούς και υλικές μόνο ζημιές.
Ό,τι ακριβώς συμβαίνει με τους μετεωρίτες της Μεταφοράς. Περνούν ξυστά και σαρώνουν το όποιο μεταφορικό έργο βρεθεί στο πέρασμά τους ή σκάνε στο έδαφος (διάβαζε βαράνε κανόνι) και όποιον πάρουν τα θραύσματα (ακάλυπτες επιταγές, φέσια, οδηγοί απλήρωτοι κ.α.). Η προέλευσή τους το διάστημα: Μεταξύ Βουλγαρίας, Σκοπίων, Αλβανίας, Σερβίας. Έρχονται κάνουν ό,τι κάνουν και χάνονται ξανά στο σύμπαν!
Μήπως ξεχνάμε εύκολα;
(Αφορμή για το παρακάτω σχόλιο, τα ερωτήματα αυτοκινητιστών, για τα χαμηλά κόμιστρα που «εξαθλιώνουν τον αυτοκινητιστή»). Η ύπαρξη χιλιάδων μεταφορέων ντόπιων και αλλοδαπών που δραστηριοποιούνται μέσα στη χώρα μας, δημιουργεί μια υπερπροσφορά τονάζ, κατά πολύ μεγαλύτερη από το υπάρχον μεταφορικό έργο, αφήνοντας καθηλωμένα και ανενεργά εκατοντάδες φορτηγά έτοιμα όμως να χτυπήσουν προς τα κάτω το κόμιστρο προκειμένου απλά για να κινηθούν, έστω κι αν ο ιδιοκτήτης τους ζημιωθεί – γιατί αυτό το τελευταίο είναι και το συνηθέστερο.
Μήπως όμως ξεχνάμε εύκολα; Μήπως θα πρέπει να θυμηθούμε και να παραδεχτούμε, ότι το χτύπημα προς τα κάτω του κομίστρου, δεν αποτελεί προϊόν μόνο της κρίσης, ούτε φαινόμενο μόνο των τελευταίων χρόνων; Ανέκαθεν, αποτελούσε το ευάλωτο σημείο της ελληνικής μεταφοράς που στερούσε κάθε δυνατότητα υγιούς ανάπτυξης της Μεταφορικής, πλην βεβαίως ολίγων εξαιρέσεων.
Προσωπικά, δεν μπορώ να ξεχάσω τα φορτηγά μας που έφευγαν εντελώς άδεια για Γερμανία ή Ολλανδία και αλλού προκειμένου να γυρίσουν φορτωμένα, αλλά και υπέρβαρα ταυτόχρονα. Ούτε μπορώ να ξεχάσω το νομαρχιακό αυτοκίνητο, ο ιδιοκτήτης του οποίου έπλεε σε πελάγη ευτυχίας λέγοντάς μου «ένα ποτήρι πετρέλαιο μου στοιχίζει η μετακόμιση. Τίποτα άλλο». Γιατί, ο χριστιανός δεν μπορούσε να λογαριάσει τα άλλα κόστη που είχε, μέχρι που κάποτε έφτανε στο σημείο να σέρνεται με τα σαπάκι του και να μην έχει λεφτά να το αντικαταστήσει. Ούτε πάλι θα ξεχάσω τον πόλεμο «βορείων και νοτίων» που, αλίμονο, αν ένα αυτοκίνητο από π.χ. Χαλκίδα ξεφόρτωνε στη Σίνδο. Έπρεπε να γυρίσει πίσω άδειο, γιατί αν φόρτωνε, έκλεβε το μεταφορικό έργο των βορείων και αυτό αποτελούσε αφορμή πολέμου (διάβαζε θερμών επεισοδίων). Φυσικά συνέβαινε και το αντίθετο.
Η λεπτομέρεια
Επομένως, φίλοι αναγνώστες, παλιοί και νέοι, το πρόβλημα του χαμηλού κομίστρου δεν είναι τωρινό. Ανέκαθεν ταλάνιζε τον Κλάδο του ΦΔΧ και αυτή η κατάσταση συνεχίζεται σήμερα με την όποια επιδείνωση επέφερε η κρίση. Αν πάλι θέλετε τη γνώμη μου, σας λέω ότι και μετά την κρίση, πάλι για το χαμηλό κόμιστρο θα συζητούμε, γιατί απλά μας διαφεύγει η ίδια πάντα λεπτομέρεια: Ότι το κόμιστρο συμφωνείται από δύο μέρη. Το ένα είναι ο αυτοκινητιστής. Το άλλο απλά κοιτάζει το συμφέρον του. Αυτός που έχει το πρόβλημα, είναι ο αυτοκινητιστής και αυτός ας το λύσει…
Έρχονται με σχέδιο στρατηγικό
Μονοπωλούν την επικαιρότητα τα θέματα των αποκρατικοποιήσεων, αφού καθημερινά σχεδόν εμφανίζονται διάφοροι μνηστήρες με ή χωρίς κελεμπία, έτοιμοι όπως δηλώνουν να επενδύσουν (να αρπάξουν κοψοχρονιά τα φιλέτα). Γι’ αυτούς μια χώρα βυθισμένη στην κρίση, αποτελεί χρυσή ευκαιρία επέκτασης των δραστηριοτήτων τους με εξασφαλισμένη κερδοφορία την επομένη της ανάκαμψης.
Το ενδιαφέρον τους επικεντρώνεται στους τομείς της ενέργειας, του τουρισμού, αλλά και των Μεταφορών με έμφαση όμως στις υποδομές των μεταφορών, δηλαδή στους δρόμους, στις γραμμές του τρένου, στα λιμάνια και στα περιφερειακά αεροδρόμια και όχι στα μέσα.
Αυτό είναι το σωστό, το στρατηγικό σχέδιο, γιατί, απλά, όλα τ’ άλλα έρχονται. Αν ο επενδυτής έχει το λιμάνι φτιάχνει Σ.ΕΜΠΟ. Αν διαχειρίζεται το αεροδρόμιο παίρνει και το cargo. Αν ελέγχει τις ράγες έρχεται και το τρένο. Έχοντας και τα δύο κτίζει το εμπορευματικό κέντρο κ.ο.κ.
Ο πιο αδύναμος κρίκος
Όσο για τις οδικές μεταφορές, αυτό είναι το ευκολότερο για τον υποψήφιο επενδυτή. Δεκάδες είναι οι μεταφορικές που θα προθυμοποιηθούν να υπογράψουν συμβάσεις για μεταφορές προϊόντων με κόμιστρο που θα επιβάλλει ο μεγαλοεπενδυτής. Άλλωστε, αυτό είναι κάτι που συμβαίνει και σήμερα στο λιμάνι, στα τσιμέντα, στην Πτολεμαΐδα, στα γάλατα, στα νερά και στις διανομές γενικότερα. Το ιδανικό και χρήσιμο θα ήταν να μπορούσε η μεταφορική να διαπραγματευτεί τη σύμβαση, ώστε να εξασφαλίσει ένα βιώσιμο για το αυτοκίνητο κόμιστρο. Δυστυχώς αυτό δεν είναι εύκολο να γίνει για τους γνωστούς λόγους (χιλιοειπωμένοι) που καθιστούν τον Μεταφορέα τον πιο αδύναμο κρίκο στην υλοποίηση των επερχόμενων επενδυτικών σχεδίων, αλλά και ενόψει μιας αναμενόμενης ανάκαμψης της Οικονομίας.
Με τις ενστάσεις, τι θα γίνει;
Πολλά δις προορίζονται για μια σειρά έργων, μεγάλα και μικρά, τα λεφτά υπάρχουν και είναι διαθέσιμα, αλλά θα πρέπει να συμφωνήσουν οι τράπεζες, να ξεκινήσουν οι δημοπρατήσεις, να αναδειχθούν οι διάδοχοι, να υπογραφούν οι συμβάσεις για να βάλουν μπροστά οι μπουλντόζες. «Μέχρι τον Ιούνιο, θα έχουν γίνει» δήλωσε επισήμως ο υπουργός, αναπτερώνοντας ελπίδες. Κάποιοι άλλοι απλώς γέλασαν και είπαν: «Πώς είναι δυνατόν να κατακυρωθεί ένα έργο, τόσο σύντομα, αφού στο τέλος του κάθε διαγωνισμού περιμένουν οι ενστάσεις, οι αντιρρήσεις και οι προσφυγές;»
Και ο «αγριολαγός»
Εμείς θα προσθέσουμε τις παρεμβάσεις της αρχαιολογικής υπηρεσίας η οποία μετά από ένα 18μηνο περίπου θα αποφασίσει αν κάτω από το δρόμο που πρόκειται να κατασκευαστεί, ήταν ή όχι το σπίτι του ενδόξου ημών πρόγονου, αλλά και την τοπική περιβαλλοντική οργάνωση, η οποία υποστηριζόμενη – συνήθως – από τον δήμαρχο θα προσφύγει στο Συμβούλιο της Επικρατείας κατά της έναρξης των έργων, επειδή αυτά θα προκαλέσουν πρόβλημα στην αναπαραγωγή του σπάνιου αγριολαγού που συνηθίζει να ερωτοτροπεί στο διπλανό χωράφι, οπότε θεωρείται βέβαιο, ότι και το ΣτΕ θα χρειαστεί περί τους δέκα μήνες για να αποφασίσει για τις όποιες τυχόν ερωτικές αναστολές που θα έχει το συμπαθέστατο ζωντανό, εξαιτίας των θορύβων της μπουλντόζας.
Δεν υπάρχουν περιθώρια
Σήμερα, για να σοβαρευτούμε, δεν υπάρχουν περιθώρια χρονοτριβών. Η ανάγκη επανεκκίνησης των έργων, προβάλλει επιτακτική, όσο ποτέ άλλοτε στο παρελθόν. Χιλιάδες τεχνικοί και εργάτες θα βρουν δουλειά, πρώτες ύλες θα παραχθούν και θα μεταποιηθούν, μηχανήματα θα δουλέψουν και – μην ξεχνάμε το δικό μας σλόγκαν – «ό,τι παράγεται μεταφέρεται», που σημαίνει δουλειά και για τα φορτηγά. Ας ελπίσουμε, ότι οι υπεύθυνοι της δημοπράτησης των έργων, θέτοντας όρους ανελαστικούς και ρεαλιστικούς θα καταφέρουν να ξεπεράσουν τις γνωστές σκοπούμενες ενέργειες, αυτές που κάθε φορά μπλοκάρουν την έναρξη των έργων.
«Σύννομη η είσπραξη Διοδίων»
Πριν από ένα χρόνο, στο τεύχος του περασμένου Φεβρουαρίου, δημοσιεύσαμε ένα αναλυτικό άρθρο για τα διόδια, με αφορμή τις δυναμικές τότε κινητοποιήσεις του «δεν πληρώνω», «σηκώνω τη μπάρα και περνώ». Τολμήσαμε να γράψουμε ότι η είσπραξη των διοδίων ακόμη και για τα υπό κατασκευή κομμάτια του δρόμου προβλέπεται από τις συμβάσεις και ότι θα υπάρξουν συνέπειες για τους «δεν πληρώνω». Δεχτήκαμε στη συνέχεια, ουκ ολίγα πικρόχολα έως υβριστικά σχόλια, ότι δήθεν με αυτό που γράψαμε, είχαμε σκοπό να φοβίσουμε τους αυτοκινητιστές για να πληρώνουν τα διόδια.
Τώρα και δυο μήνες οι δίκες ξεκίνησαν και οι εργολάβοι διαχειριστές των δρόμων ζητούν αστρονομικές αποζημιώσεις από αυτοκινητιστές και μεταφορικές, ενώ πριν λίγες μόνο ημέρες, το Συμβούλιο της Επικρατείας έκρινε νόμιμη την επιβολή του προστίμου. Σχεδόν ταυτόχρονα, ο αρμόδιος αναπληρωτής υπουργός ΑνΥπ Σταύρος Καλογιάννης, απαντώντας στη Βουλή και στο ερώτημα βουλευτή, αν είναι νόμιμη η είσπραξη διοδίων για το -τραγικό κατά τα άλλα- κομμάτι Κορίνθου - Πάτρας, απάντησε, πως ναι, η είσπραξη των διοδίων είναι σύννομη παραπέμποντας στα κείμενα των συμβάσεων, ό,τι ακριβώς είχε γράψει και το περιοδικό Τ.Τ. τον Φεβρουάριο του ΄12.
Με το παραπάνω, καθόλου ευχάριστο για μας παράδειγμα που αναφέραμε, δεν ζητούμε την δημοσιογραφική μας επιβράβευση και μακάρι να λήξει ανώδυνα για τους αυτοκινητιστές αυτή η υπόθεση ή έστω «να πέσουν στα μαλακά», όπως λέγεται.
Είναι όμως για μας ευκαιρία να επαναλάβουμε, ότι το περιοδικό Τ.Τ. υποστηρίζει βεβαίως τον αυτοκινητιστή, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι η ύλη του θα είναι μονόπλευρη, ή ότι θα χαϊδεύει τα αυτιά των αναγνωστών του. Υποχρέωσή μας είναι να καταγράφουμε τις εξελίξεις, τα πραγματικά περιστατικά, τα δεδομένα και τις απόψεις της κάθε πλευράς και -στο παράδειγμα των διοδίων- ας αποφασίσει ο οδηγός, αν θα σηκώσει ή όχι τη μπάρα. Αρκεί να έχει ενημερωθεί σωστά και όχι μονόπλευρα.
Ανεβάζουμε τον πήχη
Εμείς από την πλευρά μας, οι υπεύθυνοι της έκδοσης, μήνα με το μήνα ανεβάζουμε τον πήχη στον πλούτο και στην ποιότητα της ενημέρωσης. Το υψηλό επίπεδο που έχει φτάσει το περιοδικό ΤΤ αναγνωρίζεται πλέον διεθνώς και κατατάσσεται – στην πράξη και όχι στα λόγια – μεταξύ των πρώτων στην Ευρώπη, το τεύχος δε που έχετε στα χέρια σας το αποδεικνύει περίτρανα και εμπράκτως, φυσικά: Σε ένα από τα μεγαλύτερα και πλέον επίσημα συγκριτικά τεστ, κλήθηκε το ΤΤ (μεταξύ δεκάδων άλλων ευρωπαϊκών περιοδικών) για να συμμετάσχει μαζί με πέντε ακόμη περιοδικά της Ευρώπης, προκειμένου να καταγραφούν αντικειμενικά, έγκυρα και σωστά τα στοιχεία των συγκρινόμενων πέντε καμπινών των κορυφαίων σήμερα κατασκευαστών. Μάλιστα, ο συντάκτης μας Βασίλης Δαραμούσκας ήταν ο αποκλειστικός υπεύθυνος της οδήγησης των πέντε φορτηγών για την καταγραφή -με στοιχεία- της συμπεριφοράς των οχημάτων σε προκαθορισμένες δοκιμασίες. Για να γίνει αντιληπτή η σπουδαιότητα του συγκριτικού αναφέρουμε και υπογραμμίζουμε το γεγονός ότι αυτό παρακολουθείτο σε όλα του τα στάδια από στελέχη τεχνικών που ο κάθε κατασκευαστής είχε ορίσει, ενώ τα αποτελέσματα του συγκριτικού εξετάστηκαν λεπτομερώς πριν δημοσιοποιηθούν. Εννοείται, ότι τα συμμετέχοντα περιοδικά, κάλυψαν –για λόγους αρχής– εξ ολοκλήρου το συνολικό κόστος του συγκριτικού τεστ.
Τις ίδιες μέρες, ο συντάκτης του ΤΤ, Παύλος Μαυρομύτης ταξίδευε με προορισμό τη Δανία προκειμένου να καταγράψει όλα τα στοιχεία που πρέπει να γνωρίζουν οι νέοι κυρίως διεθνομεταφορείς, όπως τα ωράρια, το εξοδολόγιο, οι επισημάνσεις και οι ιδιαιτερότητες για κάθε κομμάτι της διαδρομής και για κάθε χώρα που διέρχεται το φορτηγό.
Ταυτόχρονα, η συντακτική ομάδα πραγματοποιούσε διάφορα ρεπορτάζ και φωτορεπορτάζ, επικοινωνούσε με όλους τους κατασκευαστές για τα νέα προϊόντα και φυσικά, με τα συναρμόδια υπουργεία για ειδήσεις και επίκαιρα θέματα που ενδιαφέρουν όλους εσάς, τους αναγνώστες μας. Αυτή είναι η ύλη του περιοδικού μας, πρωτογενής, βγαλμένη από τη συντακτική μας ομάδα, με πολύ κόπο και ξενύχτια. Ούτε αντιγραφές, ούτε αναμασήματα, ούτε απομιμήσεις, ούτε θέματα ψευδεπίγραφα.
Δώρα, πολλά δώρα…
Κάπως έτσι, φτάσαμε αγαπητοί μας αναγνώστες στο κατώφλι του 300ου τεύχους που είναι το επόμενο. Μια πορεία 25 χρόνων που την οφείλουμε σε σας τους αναγνώστες μας και αυτό είναι κάτι που το αναγνωρίζουμε, το εκτιμούμε και σε κάθε ευκαιρία θα σας το δείχνουμε. Όπως με την ευκαιρία του επόμενου επετειακού μας τεύχους που συγκεντρώσαμε αρκετά χρήσιμα για σας και το αυτοκίνητό σας δώρα από γνωστές «φιρμάτες» επιχειρήσεις, τα οποία θα προσφερθούν με κλήρωση φυσικά. Μη χάσετε το επόμενο 300ο τεύχος μας και ως τότε, καλό μήνα και πάντα καλοτάξιδοι.
