Διατηρείται παλαιότερη απόφαση του τότε (2011) υπουργού Εργασίας με την οποία έγινε η υπαγωγή των οδηγών σχολικών λεωφορείων στις βαριές και ανθυγιεινές εργασίες. Το Διοικητικό Πρωτοδικείο Αθηνών απέρριψε σχετική ένσταση ιδιοκτητών ιδιωτικών εκπαιδευτηρίων και έκρινε ότι:
«Οι οδηγοί σχολικών λεωφορείων, οι οποίοι μεταφέρουν επιβάτες και δη μαθητές, εκτιθέμενοι, κατά τα κοινώς γνωστά, σε βλαπτικούς για την υγεία τους παράγοντες (π.χ. εργασία σε περιορισμένο χώρο, θόρυβος, δονήσεις, στρες, οδήγηση με ασφάλεια, τήρηση χρονοδιαγράμματος, συχνές στάσεις, αυξημένη επαφή με τους μεταφερόμενους κ.λπ.), για λογαριασμό του εργοδότη τους, ήτοι του ιδιωτικού εκπαιδευτηρίου, δραστηριότητα του οποίου αποτελεί και η μεταφορά επιβατών (μαθητών του), υπάγονται στις διατάξεις περί ασφάλισης των απασχολουμένων σε βαρέα και ανθυγιεινά επαγγέλματα του Κ.Β.Α.Ε.».
Στο σκεπτικό της απόφασης αναφέρονται τα παρακάτω:
«Ορισμένα επαγγέλματα κατατάσσονται από το νόμο στην κατηγορία των βαρέων και ανθυγιεινών από το είδος της εκτελούμενης εργασίας, ανεξαρτήτως του χώρου όπου παρέχεται, ενώ άλλα επαγγέλματα κατατάσσονται στην ανωτέρω κατηγορία από τις συνθήκες του περιβάλλοντος μέσα στο οποίο παρέχεται η εργασία, οπότε η απασχόληση όλων όσοι εργάζονται στο εν λόγω ανθυγιεινό περιβάλλον λογίζεται ότι περιλαμβάνεται στην κατηγορία αυτή των Β.Α.Ε. Στην τελευταία δε περίπτωση, ο νομοθέτης απέβλεψε στο χώρο όπου παρέχεται η εργασία, καθώς η παροχή της εργασίας στο χώρο αυτό συνδέεται με την έκθεση σε βλαπτικούς παράγοντες της υγείας. Κατά τις διατάξεις της περ. Α.51 του ισχύοντος Κ.Β.Α.Ε., οι οδηγοί λεωφορείων εν γένει υπάγονται στις βαριές και ανθυγιεινές εργασίες λόγω του χώρου στον οποίο παρέχεται η εργασία, ήτοι λόγω των επιβατικών μεταφορών, ανεξαρτήτως εάν οι εν λόγω μεταφορές ασκούνται από τον εργοδότη αποκλειστικά ως κύρια ή/και ως δευτερεύουσα δραστηριότητα. Έγγραφο της διοίκησης, με το οποίο τίθεται το πρώτον ως κριτήριο υπαγωγής στα Β.Α.Ε. η κατά κύριο αντικείμενο άσκηση των επιβατικών μεταφορών, δεν αποτελεί δεσμευτικό κανόνα δικαίου, παρά μόνο παρέχει οδηγίες και διευκρινίσεις προς τους υπαλλήλους των ασφαλιστικών οργανισμών για την ορθή εφαρμογή των νομοθετικών διατάξεων, χωρίς να είναι καθ΄ εαυτές δεσμευτικές για τους αποδέκτες και χωρίς να δημιουργούν νομική δέσμευση για αυτούς, ενώ, πάντως, δεν δύναται ερμηνευτικό έγγραφο να τροποποιήσει διάταξη νόμου».
