Πώς ψηφίζουμε;
Η στήλη αυτή, το γνωρίζετε, δεν πολιτικολογεί, καθώς είναι ταγμένη στην υπεράσπιση των συμφερόντων των αυτοκινητιστών και πρέπει να κρίνει ελεύθερα, αυστηρά και ανεξάρτητα τους εκάστοτε εναλλασσόμενους στο ΥΜΕ και στην εξουσία γαλάζιους ή πράσινους, χωρίς να χαϊδεύει κανενός τ' αυτιά.
Προς τι λοιπόν τούτη η αναφορά και μάλιστα παραμονές εκλογών;
Τίποτα ιδιαίτερο φίλοι αναγνώστες. Απλά, σαν ένας πολίτης της «παλιάς σχολής» θυμάμαι, βλέπω, σκέφτομαι...
Θυμάμαι, πως κάποτε ψηφίζαμε με τα «θα». Ήταν η εποχή που ο λαός είχε ανάγκη το καρβέλι για να ζήσει και ένα δρόμο να «διαβεί» για να μη γκρεμοτσακιστεί πηγαίνοντας από το ένα χωριό στο άλλο. Εκείνη την εποχή, ο ικανότερος «θαθάς» πολιτικός κέρδιζε τις ψήφους.
Ύστερα ήρθε η εποχή των... προγραμμάτων. Μορφωθήκαμε, γίναμε λαός με κρίση και ψηφίζαμε σύμφωνα με το «πρόγραμμα» του κάθε κόμματος. Θυμάμαι προγράμματα για μέσα ή έξω από την ΕΟΚ, για μέσα ή έξω από το ΝΑΤΟ, αλλά και προγράμματα «γιαλαντζί», δηλαδή λίγο μέσα - λίγο έξω. Θυμάμαι προγράμματα ανόρθωσης της οικονομίας (διάβαζε φορομπηχτικά), προγράμματα ίσων ευκαιριών για τον πολίτη (με τα οποία όμως οι πλούσιοι γίνονταν πλουσιότεροι και οι φτωχοί φτωχότεροι), προγράμματα προστασίας των ομοφυλόφιλων, δηλαδή αντί να τους κράζουμε, να τους ...παντρεύουμε και άλλα πολλά.
Κυκλοφορούσαν μάλιστα και προγράμματα εθνικής σωτηρίας 100 ημερών. Μόλις δηλαδή, ο εκλεγμένος θα αναλάμβανε την εξουσία θα έφερνε όλες εκείνες τις μεταρρυθμίσεις που θα μας έσωζαν αμέσως από τα δεινά του προηγούμενου κ.ο.κ.
Παραθυρόφιλοι και δικαστές
Σήμερα, ψηφίζουμε με άλλα πάλι κριτήρια. Κριτήρια δικαστικά, μια και τώρα έχουμε γίνει όλοι δικαστές. Δημοσιογράφοι «εκλεκτοί καλεσμένοι», διάφοροι παραθυρόφιλοι και εμείς απέναντί τους, μετέχουμε κάθε βράδυ σε μια δίκη. Το ένα κανάλι έχει μετατραπεί σε πρωτοδικείο, το άλλο σε κακουργιοδικείο, το τρίτο σε Άρειο Πάγο κ.ο.κ. Όλα πάντως έχουν μια στημένη έδρα και τον κατηγορούμενό τους. Τον οποίο αθωώνουμε ή καταδικάζουμε μια και πλέον έχουμε γίνει φωστήρες της νομικής.
Αποτέλεσμα είναι να πάμε μεθαύριο στην κάλπη για να ψηφίσουμε τον λιγότερο απατεώνα, τον λιγότερο «αρπάχτη», τον λιγότερο μιζαδόρο ή καταπατητή ή καταχραστή και τον οποιοδήποτε γλίτωσε τη φυλακή (αυτό πάντα συμβαίνει) ενδεδυμένο τον πράσινο, τον γαλάζιο ή τον κόκκινο μανδύα.
Είδατε φίλοι μου, πως αλλάζουν οι καιροί;
Άραγε, η επόμενη γενιά, με τι κριτήρια θα ψηφίζει; Είδομεν...
Οι Παπαγάλοι και τα παπαγαλάκια τους
Γέμισαν παπαγαλάκια οι δρόμοι, τα λιμάνια, οι σταθμοί. Αυτή τη φορά δεν εννοούμε τα γερανοφόρα φορτηγά, ούτε βέβαια αυτά που εμφανίζονται στις προεκλογικές διαφημίσεις. Στο χώρο της μεταφοράς κυκλοφορούν χειρότεροι παπαγάλοι και εννοούμε τους διαδοσίες, αυτούς που διαδίδουν φήμες ανυπόστατες, είτε σκόπιμα, είτε από άγνοια, είτε από ημιμάθεια που είναι και το χειρότερο.«Χάνονται οι άδειες», «καταργούνται οι άδειες», «απελευθερώνεται το επάγγελμα», είναι οι καραμέλες που αναμασούν παίρνοντας μάλιστα και το ανάλογο ύφος. Σκυθρωπό, αν από άγνοια επαναλαμβάνουν αυτό που άκουσαν, σοβαρό και περισπούδαστο, αν σκόπιμα διαδίδουν τα παραπάνω, μια και πρέπει να δείξουν ότι ξέρουν κάτι περισσότερο, ότι έχουν άκρες και γνωριμίες κ.τ.λ.
Δυστυχώς, όμως υπάρχουν και οι μεγάλοι παπαγάλοι, αυτοί που δημιουργούν τα παπαγαλάκια και βρίσκονται και στο χώρο μας και εννοώ στα μέσα ενημέρωσης. Δημοσιογράφοι -ελάχιστοι, αλλά οι ίδιοι πάντα - επαναφέρουν κατά καιρούς το θέμα των αδειών ΦΔΧ γράφοντας σε τακτά διαστήματα ότι έρχεται το άνοιγμα των κλειστών επαγγελμάτων, ότι η ΕΕ τα ανοίγει, ότι μας καταδικάσανε στο Ευρωκοινοβούλιο, ότι απελευθερώνεται το επάγγελμα, γιατί έτσι αποφάσισε η επιτροπή ανταγωνισμού, και άλλα πολλά. Φυσικά, επικαλούνται τις γνωστές και αποδεδειγμένα αβάσιμες μελέτες των «ειδικών», τις καρμπονιζέ δηλώσεις των προέδρων των επιμελητηρίων, αλλά και τις απαράδεκτες ερωτήσεις ορισμένων ελλήνων ευρωβουλευτών που τάχα ενδιαφέρονται για την ομαλή λειτουργία της αγοράς, για τις στρεβλώσεις της οποίας φταίει «το κλειστό επάγγελμα του αυτοκινητιστή».
Αποτέλεσμα αυτής της εντεινόμενης φημολογίας απ΄ όπου και αν προέρχεται, είναι η συνεχής μείωση της αξίας ενός αγορασμένου και «μοσχοπληρωμένου» περιουσιακού στοιχείου του σημερινού αυτοκινητιστή που λέγεται άδεια δημοσίας.
Μια απαξίωση που γίνεται πιο δραματική εξαιτίας της κρίσης που πλήττει φέτος τη Μεταφορά, όπως και τους περισσότερους κλάδους της οικονομίας. Είναι η βαθιά ύφεση που διερχόμαστε, η οποία αναπόφευκτα θα επιδρούσε αρνητικά στην αξία της άδειας μέχρι ένα ποσοστό απομείωσης, όπως συμβαίνει και με πλήθος άλλων κινητών και ακίνητων αγαθών, όχι όμως και σε επίπεδα ευτελισμού που έφτασε σήμερα. Για αυτό ευθύνονται παπαγάλοι και παπαγαλάκια, όπως πολύ εύστοχα επεσήμανε ο πρόεδρος του ΠΣΧΕΜ Χαράλαμπος Δαδίτσιος, ο οποίος, γνωρίζει το θέμα και για μια ακόμη φορά απευθύνει μήνυμα μέσα από το Τ.Τ.:
«Μην ξεπουλάτε τις άδειες. Δεν κινδυνεύουν από καμιά Επιτροπή, παρά μόνο από τα παπαγαλάκια».
Σχετικό ρεπορτάζ σε μια από τις επόμενες σελίδες.
To πρόβλημα των εταιρειών Logistics
Κοίταξα τις σημειώσεις μου και τις φράσεις που είχα υπογραμμίσει παρακολουθώντας πρόσφατα μια ημερίδα για τις εμπορευματικές μεταφορές. Πρόκειται για τον προβληματισμό που επικρατεί σε ορισμένα στελέχη διαμεταφορικών εταιρειών και επιχειρήσεων Logistics.
Αναφέρουν ότι οι εταιρείες αυτές (Logistics) διαθέτουν ικανά στελέχη και σύγχρονα μέσα προκειμένου ν' αναλάβουν τα Logistics μιας εμπορικής επιχείρησης. Να αναλάβουν το σύνολο της εφοδιαστικής αλυσίδας, όπως συσκευασίες, αποθηκεύσεις μεταφορές, διανομές, έλεγχο αποθεμάτων στα καταστήματα, τιμολογήσεις κ.α.
Παραδέχτηκαν όμως, ότι εκεί που συχνά αποτυγχάνουν να έχουν το καλύτερο αποτέλεσμα είναι στο κομμάτι των μεταφορών, όταν μάλιστα χρησιμοποιούν φορτηγά ΔΧ. Ενώ δηλαδή βρίσκουν ένα καλό φορτηγό, διαπραγματεύονται μια καλή τιμή (κόμιστρο) εντούτοις συχνά πέφτουν έξω, είτε στον προϋπολογισμό, είτε στον χρονικό προγραμματισμό, γιατί:
- Δεν έχουν υπολογίσει σωστά τη χωρητικότητα σε όγκο των προς μεταφορά εμπορευμάτων σε σχέση με τον διαθέσιμο χώρο του φορτηγού. Έτσι, μπορεί το φορτηγό να κινηθεί μισοάδειο ή να γεμίσει και για την ίδια αποστολή να χρησιμοποιηθεί και δεύτερο φορτηγό το οποίο σίγουρα θα ταξιδέψει μισοάδειο.
- Δεν γνωρίζουν να ομαδοποιούν σωστά τα φορτία σε σχέση με τη φύση των εμπορευμάτων και τον τύπο των συσκευασιών τους με αποτέλεσμα να προκαλούνται ζημιές και αλλοιώσεις.
- Δεν επιτυγχάνουν πληρότητα ανά δρομολόγιο ή δεν εκμεταλλεύονται σωστά το φορτηγό στις περιπτώσεις γκρουπάζ.
- Συχνά αδυνατούν να προσδιορίσουν το χρόνο φόρτωσης - δρομολογίου- εκφόρτωσης.
- Και τέλος, δεν έχουν σωστά κοστολογήσει, είτε το τονοχιλιόμετρο, είτε το παλετοχιλιόμετρο.
Μετά την αναφορά των παραπάνω παραδειγμάτων - αδυναμιών των εταιρειών Logistics, τονίστηκε από τον ομιλητή η ανάγκη στενότερης συνεργασίας με έμπειρους αυτοκινητιστές.
Να λοιπόν που οι παραπάνω προβληματισμοί των εταιρειών Logistics, έρχονται να επιβεβαιώσουν αυτό που η στήλη επιμένει να τονίζει και να επαναλαμβάνει, ότι το μέλλον των Logistics είναι οι ίδιες οι μεταφορικές εταιρείες.
Η συσσωρευμένη γνώση και εμπειρία των φυσικών λειτουργών της μεταφοράς, δηλαδή των αυτοκινητιστών, είναι το μεγαλύτερο κεφάλαιο που θα καταθέσουμε ενόψει της επικείμενης μεταρρύθμισης για τον εκσυγχρονισμό των μεταφορών.
«Είμαστε ταχυδρομείο»
Στον αντίποδα, οι δηλώσεις του προέδρου του ΠΣΧΕΜ Χαράλαμπου Δαδίτσιου είναι άκρως ενθαρρυντικές:
«Όταν οργανωθούμε σωστά, θα έχουμε σημαντική αύξηση του μεταφορικού έργου» επιβεβαιώνει ο πρόεδρος του ΠΣΧΕΜ Χαράλαμπος Δαδίτσιος. «Η αγορά θα αντιληφθεί τα πλεονεκτήματα του ΦΔΧ και θα τα προτιμά. Ο φορτωτής έχει πολλαπλά οφέλη: Αναθέτει τη μεταφορά των προϊόντων του σε ένα έμπειρο επαγγελματία που γνωρίζει ότι από τον τρόπο φόρτωσης ως την επιλογή του δρομολογίου, τα εμπορεύματά του, θα ταξιδέψουν με ευθύνη του μεταφορέα και θα είναι ασφαλισμένα πάλι από τον μεταφορέα».
Ακόμη όμως, συνέχισε ο κ. Δαδίτσιος, « Ο φορτωτής κερδίζει σε χρόνο. Εμείς είμαστε ταχυδρομείο. Σήμερα μας τηλεφωνούν, αύριο τους παραδίδουμε τα εμπορεύματα με το χαμηλότερο κόστος και με δική μας ευθύνη.
Στην παρατήρησή μας, ότι οι πελάτες σήμερα - κυρίως οι εμπορικές επιχειρήσεις - ζητούν και άλλες υπηρεσίες Logistics, ο κ. Δαδίτσιος ήταν σαφής:
«Αποθηκεύσεις κάνουμε. Οι περισσότερες σήμερα μεγάλες μεταφορικές επιχειρήσεις διαθέτουν αποθήκες. Μπορούμε να κάνουμε και άλλες εργασίες στον τομέα των συσκευασιών. Άλλωστε στον εκσυγχρονισμό των μεταφορών, που είναι αντικείμενο της επιτροπής στην οποία μετέχουμε , προτείνουμε την χρηματοδότηση των μεταφορικών επιχειρήσεων για δημιουργία υποδομών που θα παράγουν υψηλού επιπέδου υπηρεσίες Logistics».
Συνεργάτες, αλλά όχι και θύματα...
Στο ερώτημα αυτό, απαντάει ο χρόνος. Μιλάμε φίλοι αναγνώστες, για τους πρατηριούχους καυσίμων, τους λαστιχάδες και ιδιοκτήτες συνεργείων. Όχι για τους μεγάλους πάνω στους αυτοκινητόδρομους, αλλά για τους μικρούς τους οποίους τους συναντάμε γύρω από πόλεις, στην περιφέρεια. Που είναι γνωστοί, αντιλαμβάνονται τα προβλήματα του φορτηγού και δίνουν πίστωση στον ιδιοκτήτη του. Λάστιχα με πίστωση, πετρέλαια με πίστωση, σέρβις με πίστωση.
Ο άνθρωπος που έστειλε γράμμα είναι ένας από τους 150 πρατηριούχους που βάλανε λουκέτο, όπως γράψαμε στο προηγούμενο τεύχος. Και μας γράφει ότι αιτία ήταν τα φέσια που μάζεψε κυρίως από ιδιοκτήτες φορτηγών ΔΧ και ΙΧ, αλλά και αγρότες που τους προμήθευε πετρέλαιο για τα αγροτικά φορτηγάκια τους και τα τρακτέρ. «Φουλάρανε μια, δυο και τρεις φορές, ο λογαριασμός έφτανε ή ξεπερνούσε τα πεντακόσια ευρώ. Δεν έρχονταν να πληρώσουν. Πήγαιναν σε άλλα πρατήρια. Άλλοι πάλι έρχονταν, έδιναν έναντι δυο κατοστάρικα, αλλά ταυτόχρονα φουλάριζαν πάλι βερεσέ. Μερικοί μας δίνανε καμιά επιταγή τριών και τεσσάρων μηνών. Μα, οι εταιρείες (εννοεί των πετρελαιοειδών) δίνουν σε μας πίστωση το πολύ ένα μήνα γιατί θεωρούν ότι εμείς εισπράττουμε μετρητά», αναφέρει ο πρώην πρατηριούχος και απευθυνόμενος στο Τ.Τ. καταλήγει:
«Εγώ δεν άντεξα. Σου γράφω, όμως γιατί ξέρω ότι σε διαβάζουν οι επαγγελματίες που δυστυχώς έχουν τον λαστιχά και τον βενζινά στο φτύσιμο. Γιατί έτσι είναι δυστυχώς. Τους έβλεπα να φορτώνουν, να περνάνε φορτωμένοι μπροστά μου, αλλά λεφτά να μη φέρνουν. Τα ίδια μου λένε και οι λαστιχάδες. Δίνουν λάστιχα για να διευκολύνουν, αλλά λεφτά δεν παίρνουν...».
Σκληρό το γράμμα που λάβαμε αλλά το δημοσιεύουμε γνωρίζοντας ότι δεν απέχει από την πραγματικότητα. Ίσως αυτή τη περίοδο, οι προμηθευτές του φορτηγού να είναι οι αφανείς συνεργάτες της μεταφοράς. Αρκεί πάντως να μη γίνονται τα θύματα, εξαιτίας των αυτοκινητιστών.
Η πραγματική εικόνα...
Πολύ μου άρεσε ο πρωτοσέλιδος τίτλος αμερικάνικης εφημερίδας για την οικονομική κατάσταση της χώρας (Η.Π.Α.) που έλεγε «όπως πάνε τα φορτηγά πάει και η οικονομία» (δημοσιεύεται σε άλλη σελίδα). Πραγματικά, η κινητικότητα των φορτηγών αντικατοπτρίζει την πραγματική εικόνα της οικονομίας μιας χώρας. Λιγότερα φορτηγά στο δρόμο σημαίνει ύφεση, περισσότερα σημαίνει ανάκαμψη, εξηγεί ο αρθρογράφος.
Πόσο μάλλον - συμπληρώνουμε εμείς - σε χώρες όπως η Ελλάδα με σχεδόν ανύπαρκτη τη σιδηροδρομική εμπορευματική μεταφορά, και με τα φορτηγά ν' αναλαμβάνουν το 95% του μεταφορικού έργου.
Και αυτό είναι ένα στοιχείο που ούτε μπορεί κανείς να το αγνοήσει, ούτε να το παρακάμψει. Αντίθετα, η οικονομία θα βγει ωφελημένη από την κυβέρνηση που θα εξετάσει τρόπους βελτίωσης των οδικών μεταφορών θέτοντας ως πρώτη προτεραιότητα τον εκσυγχρονισμό των δημόσιων εμπορευματικών μεταφορών.
Και πάντως, φίλοι αναγνώστες, βρισκόμαστε σε καλό δρόμο. Και μόνο το γεγονός ότι συστάθηκε η επιτροπή που θα εξετάσει τους τρόπους εκσυγχρονισμού είναι ένα θετικό βήμα. Και γίνεται ενδιαφέρον και για δυο ακόμη λόγους: Ότι, πρώτον απορρίφθηκαν και δεν λαμβάνονται υπόψη οι κατά καιρούς μελέτες των επιμελητηρίων που το Τ.Τ. έχει αποδείξει ότι ήταν εντελώς αβάσιμες και «αμελέτητες» και δεύτερο, ότι οι εκπρόσωποι των μεταφορέων θα έχουν δίπλα τους δυο πολύτιμους συμβούλους: Το πανεπιστήμιο του Πειραιά και ένα εξειδικευμένο σε θέματα Ε.Ε. νομικό γραφείο.
Αυτά προς το παρόν, φίλοι αναγνώστες και μη χάσετε τα τεύχη Ιουλίου και Αυγούστου, όπου κι αν βρίσκεστε για διακοπές. Το Τ.Τ. θα είναι κοντά στο πλησιέστερο σημείο πώλησης Τύπου, με πολλά επίκαιρα και καυτά - λόγω εξελίξεων - θέματα.
Καλό δρόμο,
