Ώρες πανικού και μεγάλης αγωνίας έζησαν Έλληνες επαγγελματίες οδηγοί που βρέθηκαν στις καμπίνες του φλεγόμενου Euroferry Olympia της Grimaldi. Δείχνοντας όμως υπομονή και ψυχραιμία κατάφεραν να βγουν σώοι και αβλαβείς από το καράβι, χάρη στην πολύτιμη βοήθεια του πληρώματος, όπως τονίζουν οι ίδιοι.
Τα αίτια της πυρκαγιάς θα διερευνηθούν, ωστόσο, όπως έχουμε επισημάνει με παλαιότερα άρθρα μας, στα πλοία της συγκεκριμένης εταιρείας, δυστυχώς στοιβάζονται τέσσερις-τέσσερις οι οδηγοί στις καμπίνες ενώ έχουμε γίνει και αποδέκτες παραπόνων σχετικά με τις κακές συνθήκες υγιεινής που επικρατούν.
Πρώτη προτεραιότητα για τους επαγγελματίες αποτελεί η αποζημίωση, ώστε να αγοράσουν φορτηγό και να συνεχίσουν τη δουλειά τους. Μέχρι τότε όμως πρέπει να δοθεί ιδιαίτερη μέριμνα για το διάστημα που θα παραμείνουν εκτός δουλειάς με τα διαφυγόντα κέρδη να είναι πολλά.
Τρεις συνάδελφοι μίλησαν στον συντάκτη μας Παύλο Μαυρομύτη:
Α.Π: Μπήκα στο καράβι περίπου στις 12.30 και κατευθύνθηκα στο εστιατόριο, όπου συνάντησα λίγους συναδέλφους γιατί ήταν αργά, και εν συνεχεία πήγα στην καμπίνα όπου ήμασταν τέσσερις οδηγοί. Λίγες ώρες αργότερα ήχησε δυνατά ο συναγερμός και κάποιος από το πλήρωμα του καραβιού χτύπησε την πόρτα και μας ενημέρωσε ότι πρέπει να εκκενώσουμε την καμπίνα γιατί είχε ξεσπάσει φωτιά. Ανεβήκαμε στο κατάστρωμα και εκεί έγινε καταμέτρηση όλων των επιβατών ενώ παράλληλα φορέσαμε και τα σωσίβιά μας.
Δεν μπορώ να πω ότι δεν υπήρχε οργάνωση, καθώς κάτω από δύσκολες συνθήκες και μέσα στον πανικό που επικρατούσε, το πλήρωμα προσπαθούσε να μας βάλει σε μια σειρά. Σίγουρα οι συνθήκες δεν ήταν καλές και φυσικά πρωτόγνωρες για όλους μας. Ο καπνός ήταν αποπνικτικός και είχε καλύψει σχεδόν τα πάντα. Μπήκαμε στις βάρκες και λίγο αργότερα μας περισυνέλλεξαν παραπλέοντα πλοία, σκάφη του λιμενικού και της ιταλικής ακτοφυλακής.
Αυτή τη στιγμή έχω επιστρέψει στο σπίτι μου αλλά έχω χάσει όλα τα προσωπικά μου έγγραφα που σημαίνει ότι για αρκετό καιρό θα μείνω εκτός δουλειάς μέχρι να αποκτήσω καινούργια. Εύχομαι ολόψυχα να βρεθούν και οι υπόλοιποι συνάδελφοι που αγνοούνται και να μη ζήσει ποτέ κανένας κάποιο αντίστοιχο θλιβερό περιστατικό.
Γιώργος Παρλάντζας: Δουλεύω αρκετά χρόνια σε μόνιμη βάση στη γραμμή Ελλάδας-Ιταλίας κάνοντας αυτή τη διαδρομή περίπου τέσσερις φορές το μήνα. Εκείνη την ημέρα μετέφερα πλαστικά ποτήρια στο Μπάρι και ήταν το δεύτερο δρομολόγιο της εβδομάδας. Από εκεί θα ξαναφόρτωνα και θα επέστρεφα πίσω.
Κάποια στιγμή ολοκληρώθηκε η φόρτωση όλων των οχημάτων στο καράβι, συνάντησα κάποιους συναδέλφους με τους οποίους συνομίλησα για λίγο και έπειτα πήγα στην καμπίνα μου. Το καράβι ξεκίνησε κανονικά στην ώρα του και κανένας δεν μπορούσε να φανταστεί τι θα επακολουθούσε λίγες ώρες αργότερα. Υπολογίζω ότι κοιμόμουν περίπου μιάμιση ώρα και κάποια στιγμή ακούστηκαν δυνατά οι σειρήνες του καραβιού.
Κατάλαβα άμεσα ότι κάτι κακό είχε συμβεί και μας ενημέρωσαν ότι είχε ξεσπάσει φωτιά σε κάποιο από τα γκαράζ του καραβιού χωρίς να γνωρίζει κάποιος σε ποιο συγκεκριμένα. Άλλοι ανέφεραν το 2 και άλλοι το 3 αλλά αυτά ήταν εικασίες. Υπήρχε πυκνός καπνός παντού και φαινόταν η φωτιά που έκαιγε τις νταλίκες στο ανοιχτό γκαράζ.
Να αναφέρω σε αυτό το σημείο ότι μου έχει συμβεί και πάλι στο παρελθόν αντίστοιχο περιστατικό, όπου τότε είχε αρπάξει φωτιά μια τούρκικη νταλίκα, αλλά κατασβήστηκε γρήγορα η φωτιά χωρίς να εξαπλωθεί στα υπόλοιπα φορτηγά.
Όταν βγήκαμε στο κατάστρωμα σίγουρα επικρατούσε ένας πανικός αλλά το προσωπικό, Έλληνες και Ιταλοί, λειτούργησε ψύχραιμα βοηθώντας όλους τους επιβάτες. Θέλω να τονίσω ότι όλη η επιχείρηση δεν ήταν εύκολη εκείνη τη στιγμή. Ο άνεμος ήταν 3 με 4 μποφόρ που σίγουρα δυσκόλευε την κατάσταση. Βοήθησα στην καταμέτρηση των ατόμων που μπήκαν στη βάρκα, περίπου 134 αν θυμάμαι καλά, και προσπαθήσαμε με το πλήρωμα να ισοσταθμίσουμε το βάρος της. Στη δική μας βάρκα είχαμε και ένα μωρό. Εμάς μας περισυνέλλεξε ένα σκάφος της ιταλικής ακτοφυλακής.
Όλο αυτό που έζησα στο καράβι είναι η χειρότερη αλλά και πιο δυνατή εμπειρία της ζωής μου. Όσο ψυχραιμία είχα κατά τη διάρκεια του συμβάντος άλλη τόση πρέπει να δείξω από εδώ και πέρα ώστε να φανώ δυνατός και να συνεχιστεί η επαγγελματική μου ζωή. Βρέθηκα από τη μια στιγμή στην άλλη χωρίς φορτηγό και τώρα πρέπει να ξεκινήσω από το μηδέν. Ξέρω ότι δεν είναι εύκολο, αλλά θα το παλέψω.
Έκλαψα παρά πολύ για τους συνανθρώπους μου που εγκλωβίστηκαν στο καράβι και εύχομαι να έχουμε ευχάριστα νέα για αυτούς.
Μ.Κ: Ταξίδευα από την Ηγουμενίτσα για το Μπρίντιζι και από εκεί θα συνέχιζα για την Ισπανία. Κάθισα στο εστιατόριο με τους συναδέλφους μου και έπειτα πήγα στην καμπίνα όπου ήμασταν τέσσερα άτομα. Περίπου στις 04.00 τα ξημερώματα μας ξύπνησαν και μας ενημέρωσαν ότι το καράβι είχε πιάσει φωτιά. Πρόλαβα να πάρω μαζί μου μόνο το κινητό τηλέφωνο και το μπουφάν μου.
Βγήκα στο κατάστρωμα και εκεί το πλήρωμα μάς καταμέτρησε περίπου δέκα φορές για να γίνει σωστός έλεγχος και να διαπιστώσουν αν λείπει κάποιος επιβάτης.
Όλο το προσωπικό φέρθηκε άψογα και λειτούργησε οργανωμένα. Όταν ο καπνός πύκνωσε και η φωτιά φούντωσε, τότε επίσπευσαν τη διαδικασία και μας έβαλαν στις βάρκες. Δεν επικράτησε ιδιαίτερος πανικός στο σημείο που ήμουν γιατί οι περισσότεροι ήταν συνάδελφοι επαγγελματίες οδηγοί και δεν πανικοβληθήκαμε. Μπορώ να πω ότι μας έσωσε η ψυχραιμία μας.
Το καράβι ήταν παλιό και οι συνθήκες κυρίως υγιεινής δεν είναι οι καλύτερες.
Τη Δευτέρα που μας έρχεται θα ξεκινήσω τις διαδικασίες για επανέκδοση των εγγράφων ευελπιστώντας ότι θα τα αποκτήσω σύντομα, για να συνεχίσω τη δουλειά μου.
