Η υποχρέωση ανάρτησης των στοιχείων της σύμβασης ολικής εκμίσθωσης στο Ψηφιακό Μητρώο του άρ. 20 ν. 4530/2018 τουλάχιστον δύο ώρες προ της ώρας έναρξης αυτής κρίθηκε από το Συμβούλιο της Επικρατείας μη νόμιμη, γιατί δεν τεκμηριώνεται η αναγκαιότητα του εισαγομένου περιορισμού στην άσκηση της σχετικής δραστηριότητας (δηλ. του χρόνου προκράτησης δύο ωρών) για την εξυπηρέτηση του επιδιωκομένου σκοπού.
Αναλυτικά, η απόφαση του ΣτΕ με αριθμό 656/2024 έχει ως εξής:
Στο πλαίσιο της εξουσιοδότησης που παρέχεται στον Υπουργό Υποδομών και Μεταφορών με το άρ. πρώτο παρ. Η υποπαρ. Η.2 περ. 1 εδ. τελ. του ν. 4093/2012 για τη ρύθμιση των αναγκαίων ζητημάτων σχετικά με τις συμβάσεις ολικής εκμίσθωσης Ε.Ι.Χ. αυτοκινήτων με οδηγό, οι οποίες συνάπτονται για την εξυπηρέτηση μεταφορικών αναγκών στα νησιά της χώρας, πλην Κρήτης και Εύβοιας, κατά την περίοδο από την 1η Απριλίου έως την 31η Οκτωβρίου κάθε έτους, είναι δυνατόν να εξειδικεύεται και η απαίτηση της προκράτησης με τη θέσπιση συγκεκριμένου χρονικού διαστήματος, το οποίο πρέπει υποχρεωτικώς να μεσολαβεί μεταξύ της σύναψης και της έναρξης εκτέλεσης της σύμβασης εκμίσθωσης.
Τούτο δε προκειμένου να διασφαλισθεί επαρκώς η διάκριση των δραστηριοτήτων της ολικής εκμίσθωσης Ε.Ι.Χ. αυτοκινήτων με οδηγό, από την εκτέλεση μεταφορικού έργου από τα Ε.Δ.Χ. αυτοκίνητα. Συνεπώς, ο προσδιορισμός της έννοιας της προκράτησης με το άρ. 2 παρ. 2 της 154785/15.5.2023 απόφασης του Υφυπουργού Υποδομών και Μεταφορών εμπίπτει, κατ’ αρχήν, στο αντικείμενο της παρασχεθείσας εξουσιοδότησης. Περαιτέρω, όμως, κατά την έννοια της εξουσιοδοτικής διατάξεως, το θεσπιζόμενο για την προκράτηση χρονικό διάστημα πρέπει να είναι εύλογο, να τελεί δε σε αντιστοιχία τόσο προς τον επιδιωκόμενο σκοπό, όσο και προς τις συνθήκες μεταφοράς επιβατών από τα Ε.Ι.Χ. αυτοκίνητα στα νησιά κατά την τουριστική περίοδο. Δεν μπορεί, πάντως, η θέσπιση συγκεκριμένου χρόνου προκράτησης να συνεπάγεται δυσανάλογο περιορισμό στην άσκηση της οικείας οικονομικής δραστηριότητας, κατά παράβαση των άρθρων 5 παρ.1 και 25 παρ.1 του Συντάγματος.
Εν προκειμένω, ούτε από την προσβαλλόμενη υπουργική απόφαση 154785/15.5.2023 ούτε από τυχόν συνοδεύοντα αυτή στοιχεία προκύπτουν τα κριτήρια και οι εκτιμήσεις, στις οποίες στηρίχθηκε η κανονιστικώς δρώσα Διοίκηση για τη θέσπιση του συγκεκριμένου χρόνου προκράτησης των δύο ωρών. Δεδομένου, μάλιστα, ότι ο νομοθέτης προέβλεψε τη μείωση της ελάχιστης διάρκειας της σύμβασης ολικής εκμίσθωσης στα νησιά της χώρας κατά την τουριστική περίοδο σε μισή ώρα (έναντι ελάχιστης διάρκειας τριών ωρών που ισχύει στην υπόλοιπη χώρα), αφού έλαβε υπ’ όψιν συγκεκριμένες παραμέτρους του εκτελουμένου μεταφορικού έργου, όπως οι μικρές σχετικά αποστάσεις, η έλλειψη μέσων μαζικής μεταφοράς και οι αυξημένες μεταφορικές ανάγκες για την εξυπηρέτηση των τουριστών, δεν τεκμηριώνεται επαρκώς ότι η θέσπιση του ανωτέρω χρόνου προκράτησης ανταποκρίνεται στις προαναφερθείσες συνθήκες εκτέλεσης του μεταφορικού έργου στα νησιά κατά την επίμαχη περίοδο.
Εν όψει των ανωτέρω, δεν τεκμηριώνεται η αναγκαιότητα του εισαγομένου περιορισμού στην άσκηση της σχετικής δραστηριότητας για την εξυπηρέτηση του επιδιωκομένου σκοπού. Συνεπώς, εφ’ όσον δεν προκύπτει ότι με τη ρύθμιση του άρθρου 2 παρ. 2 της προσβαλλομένης αποφάσεως του Υφυπουργού Υποδομών και Μεταφορών υπηρετείται κατά τρόπο αναλογικό ο επιδιωκόμενος σκοπός, η ρύθμιση αυτή δεν έχει τεθεί νομίμως.
