Πριν από λίγες μέρες στο πλαίσιο ενός ρεπορτάζ βρέθηκα στα γραφεία μιας μεγάλης μεταφορικής εταιρείας που δραστηριοποιείται στην εθνική μεταφορά. Συζητώντας με τον ιδιοκτήτη του για τα κακώς κείμενα της μεταφοράς, έβγαλε μέσα από έναν φάκελο δεκάδες κλήσεις της Τροχαίας. Αμέτρητες παραβάσεις με τσουχτερά πρόστιμα που πρέπει να πληρωθούν μέσα σε λίγες ημέρες, με ένα τεράστιο ποσό χιλιάδων ευρώ.
"Όλες αυτές οι κλήσεις είναι από παραβιάσεις ωραρίων", μου αναφέρει ο ίδιος. "Δεν κατηγορώ την Τροχαία. Αυτοί κάνουν τη δουλειά τους και βρίσκουν παραβάσεις στα φορτηγά μου. Δυστυχώς, όμως, με τον τρόπο που δουλεύουν τα φορτηγά μας, συνεχώς θα βρίσκουν".
Τι εννοείς; θα τον ρωτήσω
"Το πρόβλημα για εμένα ξεκινάει από τις ίδιες τις εταιρείες που μεταφέρουμε τα εμπορεύματά τους. Έχουν την απαίτηση να είμαστε στην ώρα μας στα εργοστάσια για φόρτωμα ή ξεφόρτωμα και πράγματι αυτό το επιτυγχάνουμε. Το φορτηγό μας ταξιδεύει όλο το βράδυ για παράδειγμα από την Αθήνα να φτάσει στη Θεσσαλονίκη και το πρωί είναι στο ραντεβού του. Όμως για διάφορους λόγους, π.χ. έλλειψη εργατικού δυναμικού, οι εταιρείες δεν μας ξεφορτώνουν στην ώρα μας. Μας ζητούν να μετακινούμε τα φορτηγά μας και όλα αυτά γράφονται στον ταχογράφο. Οπότε δεν μπορούμε να κάνουμε σωστά το ωράριο, με αποτέλεσμα να δεχόμαστε πρόστιμα, π.χ. για τη μη τήρηση του εννιάωρου. Πρέπει άμεσα να βρεθεί μία λύση για να γίνεται σε σωστούς χρόνους το φόρτωμα και το ξεφόρτωμα, ώστε να είμαστε και εμείς νόμιμοι".
Πάνω σε αυτό εμείς έχουμε να προσθέσουμε το εξής. Πράγματι αυτή είναι η μία όψη του νομίσματος που λένε οι αυτοκινητιστές και έχουν απόλυτο δίκαιο. Η άλλη όψη του νομίσματος όμως είναι ότι ο πελάτης όταν πληρώνει έχει τις ανάλογες απαιτήσεις, να μεταφερθεί το εμπόρευμά του στην ώρα και με ασφάλεια. Οι ίδιοι οι αυτοκινητιστές όμως θα πρέπει από την πλευρά τους να βάλουν κάποια όρια. Δεν είναι δυνατόν ένα φορτηγό να πηγαίνει στο εργοστάσιο στις 08.00 το πρωί και να το φορτώνουν στις 15.00 (έχουμε ακούσει αρκετές περιπτώσεις). Οι μεταφορείς πρέπει να απαιτούν να είναι τυπικοί οι πελάτες απέναντί τους στο θέμα των παραδόσεων και των παραλαβών. Γιατί αν δείτε την αλήθεια κατάματα είναι οι ίδιοι οι αυτοκινητιστές, είστε εσείς που πληρώνετε τα πρόστιμα και στο τέλος του μήνα βλέπετε μείον και ζημίες στις επιχειρήσεις σας. Για τους πελάτες σας η δουλειά έχει γίνει, ενώ για σας χάθηκε το όποιο κέρδος.
Σε αυτό το σημείο ρωτάμε τον ιδιοκτήτη της μεταφορικής για ποιο λόγο δεν συνεννοούνται μεταξύ τους οι μεταφορείς, έτσι ώστε να απαιτήσουν από τις εταιρείες να είναι συνεπείς στις ώρες φόρτωσης και εκφόρτωσης. Δυστυχώς, η απάντησή του τα λέει όλα και πιστεύουμε ότι είναι η αρχή του προβλήματος.
"Τη μία μέρα θα συμφωνήσουμε όλοι οι μεταφορείς ότι αυτή είναι η λύση του προβλήματος και πως είναι επιτακτική ανάγκη να την εφαρμόσουμε. Δυστυχώς, όμως, την επόμενη μέρα κάποιοι θα πάνε στα εργοστάσια και δίνοντας χαμηλότερη προσφορά κατά 10 ευρώ θα πάρουν τη δουλειά, οπότε οι υπόλοιποι θα είμαστε οι κακοί".
Κλείνοντας, να απαντήσουμε και σε αυτό λέγοντας ότι έτσι ο κάθε αυτοκινητιστής το μόνο που επιτυγχάνει τελικά είναι να παίρνει μια μικρή παράταση επαγγελματικής ζωής μέχρι τα χρέη τελικά να γίνουν μια σφιχτή θηλιά γύρω από τον λαιμό του. Ένα έργο που έχουμε δει αρκετές φορές στο παρελθόν με μεγάλους στόλους φορτηγών, οι οποίοι εν τέλει σβήστηκαν από τον χάρτη της μεταφοράς.
