Τα άτομα με σακχαρώδη διαβήτη που κάνουν χρήση ινσουλίνης δεν μπορούν να είναι οδηγοί φορτηγών ή λεωφορείων, δηλαδή να είναι «οδηγοί ευθύνης», καθώς η υπογλυκαιμία μπορεί να συμβεί ανά πάσα στιγμή και η ευθύνη των φορτίων -κυρίως όταν πρόκειται για τη μεταφορά ανθρώπων- είναι μεγάλη.
Τα παραπάνω ανέφερε σε συνέντευξή του στο ΑΠΕ-ΜΠΕ, ο πρόεδρος της Ελληνικής Εταιρείας Μελέτης και Εκπαίδευσης για τον Σακχαρώδη Διαβήτη, παθολόγος Χρήστος Σαμπάνης. Ωστόσο, ο σακχαρώδης διαβήτης δεν πρέπει να θεωρείται αναγκαστικό εμπόδιο στην επιθυμία του διαβητικού ατόμου να οδηγήσει ή να ταξιδέψει. Απαιτείται, όμως, ιδιαίτερη προσοχή, σύνεση και λήψη προληπτικών μέτρων, όπως τόνισε ο κ. Σαμπάνης.
«Καλό είναι κάθε φορά που μπαίνει στο αυτοκίνητο ο οδηγός που κάνει χρήση ινσουλίνης για να κάνει ένα ταξίδι να μετράει το σάκχαρό του, ενώ πάντα στο ντουλαπάκι του χρειάζεται να έχει έναν χυμό ή ένα αλμυρό σνακ με υδατάνθρακες για να λύσει το πρόβλημα που θα του παρουσιαστεί», είπε χαρακτηριστικά ο κ. Σαμπάνης και συνέχισε λέγοντας: «Σε καμιά των περιπτώσεων δεν θα πρέπει να οδηγεί πάνω από 2 ή 3 ώρες. Θα πρέπει να κάνει στάσεις και να μετράει το σάκχαρό του. Μόνο έτσι θα είναι σίγουρος ότι μπορεί να συνεχίσει το ταξίδι του. Αυτοί οι άνθρωποι κατά τη διάρκεια του ταξιδιού έχουν συνήθως συμπτώματα υπογλυκαιμίας. Κυρίως αυτοί που έχουν τύπο διαβήτη 1 ή 2. Μόλις νιώσει τα πρώτα συμπτώματα θα πρέπει να πάει στην άκρη, να σταματήσει, να μετρηθεί και να μην συνεχίσει το ταξίδι του αν δεν είναι απολύτως καλά, γιατί μπορεί να εμπλακεί σε ατύχημα. Σε μακρινά ταξίδια καλό είναι να υπάρχει και συνοδηγός για να αναλάβει αυτός, όταν υπάρχουν μεγάλα θέματα. Αλλά και ο συνοδηγός οφείλει να είναι ενημερωμένος για την κατάσταση του οδηγού για να μπορεί να αντιμετωπίσει την κατάσταση».
Το άτομο που πάσχει από σακχαρώδη διαβήτη δεν θα πρέπει να οδηγεί πάνω από 2 ή 3 ώρες, καθώς χρειάζεται να κάνει στάσεις και να μετράει το σάκχαρό του.
Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ
