Ο Πειραιάς, το πέμπτο κατά σειρά ευρωπαϊκό εμπορικό και επιβατικό λιμάνι από άποψη κίνησης στην κατάταξη των ευρωπαϊκών λιμένων δεν έχει αποτελέσει συνολικά αντικείμενο έρευνας, άρα και αποτύπωσης στοιχείων ανάλυσης για τα κοινωνικοοικονομικά και περιβαλλοντικά δεδομένα, παρά το γεγονός ότι, ο Πειραιάς είναι ιδιαίτερος σε σχέση και σε σύγκριση με άλλα ευρωπαϊκά λιμάνια.
Μία από τις ιδιαιτερότητές του είναι ότι η βασική «ακτογραμμή» παρέμεινε σχεδόν αναλλοίωτη στη διαδρομή του χρόνου, παρά το γεγονός ότι γύρω από το λιμάνι οι επιχειρηματικές δραστηριότητες αναπτύχθηκαν με γεωμετρική πρόοδο, όπως αναπτύχθηκαν παράλληλα και οι επιλιμένιες πόλεις που το περιβάλλουν.
Το αποτέλεσμα αυτής της ιδιαιτερότητας αποκάλυψε δύο προβλήματα, που επί της ουσίας είναι οι δύο όψεις στο ίδιο νόμισμα.
Σήμερα, το λιμάνι δεν μπορεί να αναπτυχθεί, καθώς δεν υπάρχουν διαθέσιμοι χώροι και οι γύρω πόλεις ασφυκτιούν, καθώς οι αναπτυσσόμενες δραστηριότητες του λιμένα αναγκαστικά διέρχονται μέσα από ένα οδικό δίκτυο, με χαρακτηριστικά των αρχών του περασμένου αιώνα και αδύναμο σήμερα, να σηκώσει την κίνηση εμπορική και επιβατική.
Άρα, το μείζονος σημασίας πρόβλημα είναι το κυκλοφοριακό, το οποίο ως θέμα βρίσκεται υπό συζήτηση κάτι περισσότερο από μία 20ετία.
Κίνηση, ατμοσφαιρική ρύπανση, εκνευρισμός των οδηγών, αλλά και απώλεια χρόνου πίσω από το τιμόνι έχει σαν αποτέλεσμα, πέραν όλων των άλλων, και την απώλεια χρόνου, για τις επιχειρήσεις που δραστηριοποιούνται γύρω από το λιμάνι, σε όλους τους τομείς με ό,τι αυτό συνεπάγεται.
Η ανάπτυξη του νέου cruise terminal στην άκρη του επιβατικού λιμένα εκτιμάται ότι θα επιδεινώσει την κατάσταση καθώς θα έχει τη δυνατότητα εξυπηρέτησης γιγαντιαίων κρουαζιερόπλοιων με μεταφορικές ικανότητες επιβατών άνω των 4000. Αξίζει να σκεφτούμε την εικόνα επτά κρουαζιερόπλοιων και την ουρά από τα λεωφορεία και τα ταξί που θα πηγαινοφέρνουν τους επιβάτες. «Κόλαση»…
«Πνιγμένη» στο κυκλοφοριακό είναι και η εφοδιαστική, με τις επιχειρήσεις που προωθούν προϊόντα, ή ανταλλακτικά, ή δέχονται υλικά για να εξυπηρετήσουν τις ανάγκες των επισκευαζόμενων πλοίων με ό,τι αυτό συνεπάγεται, ακόμη και στη διαμόρφωση του τελικού κόστους, καθώς ανθρωποώρες, καύσιμα και φθορές αναμονής προστίθενται στις ανελαστικές δαπάνες που δεν είναι ορατές.
Την ίδια στιγμή, παρά τις προσπάθειες φορέων της πόλης του Πειραιά να εκτρέψουν ένα τμήμα των τουριστικών ροών από τα κρουαζιερόπλοια στην πόλη του Πειραιά δεν έχουν αποδώσει τα αναμενόμενα, ενώ επίσης πολλές επιχειρήσεις που κάνουν τροφοεφοδιασμούς δέχονται αθέμιτο ανταγωνισμό από ξένες ομοειδείς επιχειρήσεις που εκμεταλλεύονται τις αδυναμίες του νομικού πλαισίου που διέπει τις εν λόγω δραστηριότητες στον ελλαδικό χώρο.
Πρέπει να εστιάσουμε στο home-porting και να διαμορφώσουμε μια νέα πολιτική ώστε η πόλη και οι επιχειρήσεις να διαμορφώσουν μία ισόρροπη σχέση με αμοιβαία οφέλη.
Η τουριστική Γνωσιακή Βάση για Ανάλυση Κοινωνικοοικονομικών και Περιβαλλοντικών Δεδομένων είναι σίγουρο, ότι θα οδηγήσει στα εξής συμπεράσματα. Οι πόλεις ασφυκτιούν, το επίπεδο διαβίωσης είναι υποβαθμισμένο, οι επιχειρήσεις ζημιώνονται πολλαπλώς, το οικονομικό αποτύπωμα από τη διέλευση τόσο μεγάλου αριθμού επιβατών από την ακτοπλοΐα και τα κρουαζιερόπλοια είναι πενιχρό, εν αντιθέσει με τον θόρυβο και την ρύπανση του περιβάλλοντος, που απομειώνει την ποιότητα διαβίωσης των κατοίκων. Παρ’ όλο που είμαστε ο 4ος δημοφιλέστερος προορισμός στην Ευρώπη, είμαστε μόλις 8οι σε έσοδα. Αν θέλουμε να μιλάμε για βιώσιμη τουριστική ανάπτυξη, τότε το μοντέλο πρέπει να επανασχεδιαστεί με βάση την αμοιβαιότητα.
Πηγή: ΕΒΕΠ
