Ο Θεόδωρος Γιούρτης είναι ένα άτομο με έντονη δραστηριότητα στα social media. Συνηθώς αναρτά ενδιαφέροντα βίντεο από τα ταξίδια του στη μακρινή Αυστραλία και τα οποία μας κίνησαν το ενδιαφέρον για να έρθουμε σε επικοινωνία μαζί του. Η καθημερινότητά του περιστρέφεται γύρω από το Volvo FH 16 600 με το οποίο ταξιδεύει, σε μεγαλουπόλεις αλλά και κατά μήκος της ερήμου.
Ο συντάκτης μας Παύλος Μαυρομύτης επικοινώνησε μαζί του και σε μια ενδιαφέρουσα συνέντευξη ο Θεόδωρος μας μιλάει για την πρώτη του εμπειρία στο φορτηγό, τη μετέπειτα πορεία και τη σημερινή κατάσταση που επικρατεί στο χώρο της μεταφοράς. Ακόμη, μας δίνει πληροφορίες σχετικά με το μισθό του οδηγού αλλά και το κόστος ζωής στη χώρα, τα ωράρια, τα truckstops, τις απρόσμενες συναντήσεις με τα κανγκουρό, τους κινδύνους του επαγγέλματος και μας μεταφέρει την άποψή του για τους Έλληνες συναδέλφους που θέλουν να πάνε στην Αυστραλία για δουλειά.
Δουλειά στο συνεργείο
Γεννήθηκα στην Πάτρα και έζησα εκεί μέχρι τα δεκαεννιά μου χρόνια, οπότε και έφυγα για την Αυστραλία. Εν συνεχεία παντρεύτηκα την Ελληνοαυστραλέζα σύζυγό μου και τελικά εγκαταστάθηκα μόνιμα στη χώρα. Στην Ελλάδα είχα τελειώσει μια σχολή μηχανικών αυτοκινήτων και έπειτα σπούδασα μηχανολόγος μηχανικός στην Αυστραλία για τρία χρόνια. Για μεγάλο χρονικό διάστημα παρέμεινα στη «μουτζούρα», όπως συνηθίζω να λέω, δηλαδή στα συνεργεία. Παράλληλα είχα βγάλει και επαγγελματικό δίπλωμα γιατί έπρεπε να οδηγώ δοκιμαστικά τα φορτηγά σε μια κοντινή απόσταση προκειμένου να ελέγχω τη δουλειά που είχα κάνει.
Και επίσημα οδηγός
Το 2015 ένας πελάτης μου, ιδιοκτήτης μεταφορικής, μού ζήτησε κάποιον οδηγό για να αναλάβει ένα από τα φορτηγά του. Η πρόταση αυτή λειτούργησε σαν πρόκληση θα έλεγα σε μένα, ώστε να ασχοληθώ εγώ με το επάγγελμα του φορτηγού. Ήθελα να ζήσω νέες εμπειρίες που μέχρι τότε δεν είχα την ευκαιρία. Όσο καιρό δούλευα στο συνεργείο αισθανόμουν περιορισμένος, ενώ με το φορτηγό θα είχα την ευκαιρία να δω νέα μέρη, πιο μακριά από το σπίτι μου.
Η πρώτη εμπειρία –Δύσκολη η όπισθεν
Στο φορτηγό έκανα απότομη βουτιά κατευθείαν στα βαθιά, καθώς στην πρώτη εταιρεία που εργάστηκα μου έδωσαν για δρομολόγια ένα φορτηγό μήκους 28,7 μέτρων. Ο συνδυασμός ήταν τράκτορας με δύο νταλίκες. Μου πήρε ακριβώς ενάμιση χρόνο για να καταφέρω να το κάνω όπισθεν και να το κολλώνω στις ράμπες. Στην αρχή ξεκοτσάριζα την πίσω νταλίκα, πάρκαρα την πρώτη και εν συνεχεία κοτσάριζα τη δεύτερη και την πάρκαρα Σίγουρα τον πρώτο καιρό πρόκειται να δυσκολευτεί πολύ ο οδηγός του συρμού με τις δύο νταλίκες, ιδιαίτερα στην όπισθεν. Με την πάροδο του χρόνου όμως και καθώς θα αποκτά εμπειρία, τότε όλα συνηθίζονται.
Σταθερό χέρι και νταλικόφρενο
Για να οδηγήσεις ένα μακρύ συρμό πρέπει να έχεις σταθερό χέρι και να είσαι ξεκούραστος. Αν κάνεις στραβοτιμονιές, τότε κουνιέται συνεχώς ολόκληρος ο συρμός. Όταν κουνιούνται αριστερά και δεξιά οι νταλίκες, τραβάω νταλικόφρενο. Αυτό όμως που θέλω να αναφέρω είναι πως ο συρμός με τις δύο νταλίκες είναι πιο σταθερός στο δρόμο σε σύγκριση με αυτόν που έχει μια. Ο λόγος είναι ότι οι δύο νταλίκες στις στροφές λειτουργούν με αντίθετη κίνηση και έτσι η πίσω κρατάει την μπροστινή, ακόμη και σε υψηλές ταχύτητες.
Μακρινές διαδρομές
Τα δρομολόγιά μας είναι μακρινά, όπως για παράδειγμα από Αδελαΐδα προς Πέρθ απόστασης 2.700 χιλιομέτρων ή από Αδελαΐδα προς Μπρϊσμπεϊν απόστασης 2.000 χιλιομέτρων. Το μεγαλύτερο σε διάρκεια ταξίδι μου ήταν 24 ημέρες.
Ταξιδεύοντας στην έρημο
Αναμφίβολα η μεγαλύτερη πρόκληση για τους οδηγούς στην Αυστραλία είναι η οδήγηση στην έρημο, όπου οι διαδρομές είναι επίπεδες και το μόνο που βλέπεις είναι θάμνοι. Εξήντα χιλιόμετρα πριν από την είσοδο στην έρημο υπάρχει το τελευταίο χωριό με οκτώ μόνιμους κατοίκους καθώς και ένα πρατήριο καυσίμων. Εκεί βρίσκεις την τελευταία αντλία πετρελαίου, οπότε πρέπει να ελέγξεις τα καύσιμά σου γιατί μετά για μια απόσταση πολλών χιλιομέτρων δεν θα συναντήσεις άλλο. Στην έρημο ο δρόμος έχει μια λωρίδα ανά κατεύθυνση και καθημερινά υπάρχει αυξημένη κίνηση, κυρίως από φορτηγά. Αυτό που κουράζει τον οδηγό στην έρημο είναι οι ατελείωτες ευθείες. Να φανταστείτε ότι υπάρχει μια συνεχόμενη για 146,6 χιλιόμετρα και μια για 132 χιλιόμετρα. Το τιμόνι παραμένει σταθερό και δεν χρειάζεται να κάνεις ούτε μια διορθωτική κίνηση.
Προσοχή στα ζώα
Ο νούμερο ένα κίνδυνος για τους οδηγούς στην έρημο είναι τα ζώα που κινούνται εκεί, κυρίως τα καγκουρό που πετάγονται μπροστά σου ανά πάσα στιγμή. Πριν τα αντιληφθείς στην αριστερή ή δεξιά πλευρά του δρόμου, έχουν βρεθεί μέσα στο οδόστρωμα. Επίσης μεγάλη ζημιά μπορεί να προκαλέσουν και οι στρουθοκάμηλοι οι οποίες επίσης πετάγονται μπροστά στο δρόμο.
Επιδρομή από ακρίδες
Ένα αξέχαστο περιστατικό που μου συνέβη πριν από λίγα χρόνια είναι όταν ταξίδευα στην έρημο την παραμονή Χριστουγέννων με θερμοκρασία 47 βαθμούς και είδα μπροστά μου ένα σμήνος από ακρίδες. Πρώτη φορά στη ζωή μου έπεφταν τόσες πολλές στο παρμπρίζ του φορτηγού μου, με αποτέλεσμα να μην έχω ορατότητα και να αναγκαστώ τελικά να σταματήσω στη δεξιά πλευρά του δρόμου, μέχρι να φύγουν.
Συναδελφικότητα
Αυτό που ισχύει στην Αυστραλία στο μέγιστο βαθμό θα έλεγα είναι η άριστη συνεργασία μεταξύ των οδηγών. Εδώ λένε τη λέξη συναδελφικότητα και την εννοούν. Για ό,τι χρειαστείς στο δρόμο, θα έρθει κάποιος να σε βοηθήσει. Μου έχει συμβεί να προσπαθώ να παρκάρω σε σημείο χωρίς φωτισμό αλλά δεν μπορούσα γιατί δεν είχε ορατότητα και δεν έβλεπα καλά πίσω. Τελικά ήρθε ένας συνάδελφός μου με το φορτηγό του, άναψε τα φώτα του και φώτιζε στο πίσω μέρος, έτσι ώστε να μπορέσω να παρκάρω με ασφάλεια.
Πολλοί Ινδοί στο επάγγελμα
Την τελευταία δεκαετία είναι έντονη η παρουσία των Ινδών οδηγών στο επάγγελμα με τους οποίους τα πρώτα χρόνια είχαν δημιουργηθεί αρκετά ατυχήματα. Ο λόγος είναι ότι αναγνωρίστηκε το δίπλωμα που είχαν στην Ινδία αλλά αυτοί δεν είχαν ιδέα από συνδυασμούς φορτηγών, με αποτέλεσμα να προκληθούν αρκετά ατυχήματα. Πλέον για να σε προσλάβει μια εταιρεία σαν οδηγό πρέπει να πας με έναν παλιότερο για δοκιμαστικά δρομολόγια και εν συνεχεία αν είσαι καλός, σε προσλαμβάνουν.
Ωράρια – Δεν υπάρχει ταχογράφος
Όταν ξεκινάμε το δρομολόγιό μας γράφουμε σε ένα βιβλίο το σημείο αφετηρίας και τα χιλιόμετρα που αναγράφει το κοντέρ. Δεν υπάρχει ταχογράφος. Ωστόσο αποκλείεται να ξεγελάσεις τα αστυνομικά όργανα σε περίπτωση ελέγχου, καθώς κατά μήκος του δρόμου είναι τοποθετημένες κάμερες οι οποίες καταγράφουν τις πινακίδες του φορτηγού και το σημείο που βρίσκεται ανά πάσα στιγμή.
Έτσι οι αστυνομικοί μπορούν με απόλυτη ακρίβεια να εντοπίσουν πότε και από πού ξεκίνησες. Υπάρχουν σταθμοί του Υπουργείου Μεταφορών όπου γίνονται πολύ συχνά έλεγχοι. Τα πρόστιμα θέλω να τονίσω ότι είναι πολύ αυστηρά. Προσωπικά για παραβίαση του ωραρίου κατά δεκαπέντε λεπτά πλήρωσα 651 δολάρια. Σε πιο βαριά παραπτώματα και παραβάσεις ενδεχομένως να χάσεις ακόμη και το δίπλωμά σου.
Σε αυτό το σημείο να αναφέρω ότι οδηγώ πέντε ώρες, σταματώ για δεκαπέντε λεπτά, οδηγώ άλλες πέντε ώρες και σταματώ για επτά ώρες. Εναλλακτικά μπορώ να οδηγήσω άλλες δυο ώρες και να σταματήσω υποχρεωτικά για δώδεκα ώρες.
Καταγράφονται τα πάντα-Συνεχής έλεγχος
Μόλις μπω στην καμπίνα το πρώτο που κάνω είναι log in σε ένα τάμπλετ το οποίο καταγράφει την οδηγική μου συμπεριφορά. Μου δίνει 100 πόντους οι οποίοι αν πέσουν στους 65 πόντους, τότε με απολύουν από τη δουλειά μου. Η μείωση των πόντων μπορεί να γίνει για διάφορους λόγους, όπως για παράδειγμα αν τρέχω με υπερβολική ταχύτητα, αν δεν τηρώ τα ωράρια ή αν πλησιάζω πολύ κοντά τα προπορευόμενα οχήματα. Να σημειώσω ότι για τα επικαθήμενα η μέγιστη επιτρεπόμενη ταχύτητα είναι 100χλμ/ώρα.
Δεν υπάρχει πίεση
Στη δουλειά μας δεν υπάρχει πίεση γιατί πολύ απλά όλοι μας είμαστε στον ίδιο κουβά, όπως συνηθίζω να λέω. Εδώ στην Αυστραλία είναι όλοι υπεύθυνοι, από αυτόν που θα πακετάρει το δέμα και θα το φορτώσει, μέχρι εμένα που θα το μεταφέρω. Στον καθένα ξεχωριστά αναλογεί ένα μερίδιο ευθύνης, σε περίπτωση που κάτι δεν γίνει σωστά στη διάρκεια της μεταφοράς. Πολύ απλά έχουν όλοι επιμέρους ευθύνες.
Επικοινωνία μέσω τάμπλετ
Όταν είμαι δρομολόγιο και το προσωπικό της εταιρείας θέλει να επικοινωνήσει μαζί μου, μού στέλνει ένα mail το οποίο διαβάζω στο τάμπλετ, στο οποίο γράφει πως όταν μπορώ, πρέπει να τους καλέσω στο τηλέφωνο. Δεν με καλούν οι ίδιοι, όσο αναγκαίο και αν είναι αυτό που θέλουν να μου πουν, γιατί πολύ απλά μπορεί εκείνη τη στιγμή να κοιμάμαι. Υπάρχει απόλυτος σεβασμός.
Δεν πληρώνεις πάρκιγνκ
Στο οδικό δίκτυο της χώρας υπάρχουν οργανωμένα καταστήματα, τύπου Truckstop, τα οποία προσφέρουν τις ανάλογες υπηρεσίες στους οδηγούς. Σε αυτά δεν πληρώνουμε το πάρκινγκ, ούτε το μπάνιο. Επίσης στο δρόμο υπάρχουν παρκίδες αποκλειστικά και μόνο για τα φορτηγά, όπου απαγορεύονται τα επιβατικά αυτοκίνητα και τα τροχόσπιτα.
Αμοιβές
Αυτό που πρέπει να γνωρίζουν οι έλληνες συνάδελφοι που ενδεχομένως θέλουν να έρθουν στην Αυστραλία για δουλειά, είναι ότι με ένα δρομολόγιο δεν πρόκειται να γίνεις πλούσιος. Μη νομίζουν δηλαδή ότι εδώ το χρήμα ρέει άφθονο στο χώρο της μεταφοράς. Είναι καλές οι αμοιβές, αλλά πρέπει να εργαστείς σκληρά. Στην προηγούμενη δουλειά έκανα το δρομολόγιο Σίδνεϊ-Μελβούρνη απόστασης 1.760 χιλιομέτρων (πήγαινε-έλα) δέκα φορές το μήνα. Για κάθε δρομολόγιο πληρωνόμουν 850 δολάρια και από αυτά καθαρά μου έμειναν περίπου 650 δολάρια (αφαιρώντας το ποσό της εφορίας). Για να έχετε όμως ένα μέτρο σύγκρισης θα σας πω ότι ένα τριάρι σπίτι με όλα πληρωμένα (νερό, τηλέφωνο-ίντερνετ, ρεύμα) κοστίζει περίπου 2.200 δολάρια το μήνα.
Σήμερα ο μισθός του οδηγού παίζει περίπου στο 0,55 cent το χιλιόμετρο. Η διανυκτέρευση πληρώνεται έξτρα όπως και το «στήσιμο» σε κάποιο εργοστάσιο. Για παράδειγμα παλιότερα μου είχε συμβεί να έχω ραντεβού σε ένα εργοστάσιο στις 06.00 και τελικά με ξεφόρτωσαν στις 11.00. Αυτές τις πέντε ώρες τις πληρώθηκα έξτρα.
Αντιμετώπιση από τον κόσμο
Στις πόλεις δεν σε σέβεται κανένας οδηγός αυτοκινήτου, ενώ, αντίθετα, στην επαρχία τους οδηγούς φορτηγών μας αντιμετωπίζουν σαν Θεούς. Τόσο μεγάλη διαφορά υπάρχει στη νοοτροπία και στη συμπεριφορά από τον κόσμο. Γενικότερα η οδήγηση στις πόλεις είναι αρκετά κουραστική.
Καλοδεχούμενοι οι έλληνες συνάδελφοι
Σίγουρα οι ανάγκες για οδηγούς στην Αυστραλία δεν πρόκειται να σταματήσουν ποτέ, οπότε ο κάθε επαγγελματίας είναι καλοδεχούμενος εδώ. Όμως αυτό που πρέπει να θυμούνται οι συνάδελφοί μου, είναι ότι εδώ δεν συγχωρούνται λάθη ή αφηρημάδες. Για παράδειγμα δεν νοείται να πιεις ένα ποτήρι μπύρα και μετά να πιάσεις το τιμόνι. Αν σε πιάσουν, θα έχεις άσχημα ξεμπερδέματα με τη Δικαιοσύνη. Επίσης αυτό που τόνισα και νωρίτερα είναι ότι δεν γίνεται κάποιος πλούσιος με ένα και δύο δρομολόγια. Χρειάζεται υπομονή, πειθαρχία και πολλή δουλειά.
