Η μεταφορική Τζώνης από την Ιστιαία είναι από τις παλαιότερες στο χώρο της εθνικής μεταφοράς με ισχυρή παρουσία επτά δεκαετιών. Στο τιμόνι της σήμερα βρίσκεται η τρίτη γενιά της οικογένειας, ο Χρήστος και ο Βαγγέλης Τζώνης, οι οποίοι σε συνεργασία με τον πατέρα τους Γιάννη δίνουν τον καθημερινό τους αγώνα για την ευημερία και πρόοδο της μεταφορικής.
Ο συντάκτης μας Παύλος Μαυρομύτης συνομίλησε με τον Χρήστο Τζώνη ο οποίος του ανέφερε τα εξής:
Το ξεκίνημα
«Σαν αυτοκινητιστές ξεκινήσαμε το 1948, από τον παππού μου Χρήστο Τζώνη. Την ίδια χρονιά γεννήθηκε και το πρώτο παιδί της οικογένειας, ο πατέρας μου Γιάννης Τζώνης. Μεγαλώνοντας ο πατέρας μου πήρε από τον παππού μου το φορτηγό και συνέχισε με τον ίδιο και καλύτερο τρόπο τη δραστηριότητα. Το 1989 ο παππούς μου βοηθούσε ακόμη τον πατέρα μου και επιστρέφοντας από την λαχαναγορά της Αθήνας (κυρία δραστηριότητα με τα οπωροκηπευτικά), σκοτώθηκε σε τροχαίο ατύχημα. Ο πατέρας μου τότε μένοντας μόνος και χωρίς τη βοήθεια του παππού μου, χρεώνεται αρκετά και αγοράζει μέσα σε ενάμιση χρόνο τέσσερα φορτηγά με άδειες, και αντικαθιστά και το ήδη υπάρχον φορτηγό του με σχεδόν μηδαμινά κεφάλαια και με πάρα πολλά γραμμάτια μηνιαίως για περίπου πέντε χρόνια».
Η μετάβαση στο πρακτορείο
«Βλέποντας όμως την εξέλιξη της δουλειάς και την πτωτική πορεία στα οπωροκηπευτικά, αποφασίζει το 1994 να ανοίξει πρακτορείο για τη Βόρεια Εύβοια. Από το 1996 και μετά ο πατέρας μου έθεσε σε εμένα και τον αδερφό μου Βαγγέλη βέτο, όταν ήμασταν σε ηλικία 15 χρονών, με την καλή έννοια φυσικά (άλλο που δε θέλαμε βέβαια), ότι από τότε και στο εξής τις μέρες που δε θα είχαμε σχολείο, αλλά και όλο το καλοκαίρι θα έπρεπε να δουλεύουμε εγώκαι ο αδερφός μου, στη μεταφορική, από τη στιγμή μάλιστα που το επιλέξαμε σαν τη μελλοντική δουλειά μας. Αυτό διήρκεσε μέχρι τις αρχές του 2000 όταν πήγαμε φαντάροι εγώ και ο Βαγγέλης».
Η εξέλιξη της μεταφορικής
«Επιστρέφοντας από το στρατό στα τέλη του 2001 ο πατέρας μου μας μεταβιβάζει από ένα συρόμενο και αμέσως μας αναθέτει ευθύνες. Από εκεί και πέρα λοιπόν ξεκινάει η δική μας ιστορία που παραμένουμε ακόμη μια οικογενειακή επιχείρηση με αρκετούς νέους προσανατολισμούς. Τα αυτοκίνητα που μας έδωσε ο πατέρας μας, από το 2013 αρχίσαμε να τα αντικαθιστούμε και να αγοράζουμε επιπλέον αυτοκίνητα με αποτέλεσμα σήμερα να έχουμε οκτώ φορτηγά ΔΧ τα οποία είναι ψυγεία, κουρτίνες και κόφες. Η κύρια δραστηριότητα πλέον είναι η ανταπόκριση καθημερινώς από και προς την Ιστιαία για Αθήνα, με γραφεία στην Ορφέως 199 στο Αιγάλεω και στην Ιστιαία, και η ανταπόκριση από και προς την Ιστιαία για Θεσσαλονίκη δύο φορές την εβδομάδα, με συνεργάτη τον Ιωάννη Καϊμακά στο Καλοχώρι».
Τα σχέδια για το μέλλον
«Οι μελλοντικές σκέψεις είναι πάρα πολλές, αλλά σε ένα ρευστό κλίμα που επικρατεί στην Ελλάδα και ειδικότερα στον κλάδο μας δεν έχουμε αποφασίσει τη σειρά τους. Σίγουρα όμως θα υπάρξουν εξελίξεις».
Τα προβλήματα του κλάδου
«Τα προβλήματα που υπάρχουν στη μεταφορά κατά ένα πάρα πολύ μεγάλο ποσοστό προκαλούνται από εμάς τους ίδιους τους αυτοκινητιστές και ο λόγος είναι ότι δεν ξέρουμε ή φοβόμαστε να κοστολογήσουμε τη δουλειά μας (χαμηλό κόμιστρο, αθέμιτος ανταγωνισμός, μη τήρηση ωραρίων, υπέρβαρα κτλ.) γνωστά από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου.
Φυσικά μερίδιο ευθύνης μεγάλο έχει και η πολιτεία που δεν θέλει να δώσει λύσεις διαιωνίζοντας αυτή την κατάσταση, αφήνοντάς μας να μην πληρώνουμε την εφορία, το ΦΠΑ, το ταμείο μας κ.ο.κ. και να κατρακυλάμε όλο και περισσότερο, μέχρι που κάποια στιγμή μοιραίως να χάνονται πολλοί αυτοκινητιστές και με τεράστια χρέη. Αυτό είναι και ο αθέμιτος ανταγωνισμός που προανέφερα.
Η λύση είναι η οργάνωση των αυτοκινητιστών μεταξύ τους, ώστε να μπορέσουν να φύγουν από τον όρο μεμονωμένος, διότι έτσι θα συνεχίσουμε να είμαστε έρμαια στη βορά κάποιων επιτήδειων που τους βολεύει αυτή η κατάσταση, αλλά και να μάθουμε τελικά ποιος είναι ο πραγματικός λογαριασμός των εξόδων που έχουμε, για να μπορούμε να προσδιορίσουμε την αμοιβή μας.
Οι δυσκολίες ανά την Ελλάδα αλλά και ειδικότερα στην περιοχή μας είναι ότι το οδικό δίκτυο είναι ανεπαρκές έως και επικίνδυνο. Να αναφέρω ότι το χειμώνα όταν χιονίζει εφαρμόζεται απαγορευτικό για τα φορτηγά για κάποιες μέρες και συνήθως ταυτόχρονα διακόπτεται και η θαλάσσια σύνδεση με αποτέλεσμα, η Βόρεια Εύβοια να αποκλείεται από οποιαδήποτε προμήθεια. Αρκετές μέρες το χρόνο κοιμόμαστε μέσα στα φορτηγά μέχρι να ξεκινήσουν και πάλι τα καράβια και να ανοίξουν οι δρόμοι».
