Μανώλης Φαρμάκης και Φαίδωνας Κατσαούνος. Δύο άνθρωποι άρρηκτα συνδεδεμένοι με τα φορτηγά μάρκας Scania. Πρόκειται για τους ιδρυτές του King Club Hellas, οι οποίοι έκαναν πολλούς νέους να μυηθούν στον κόσμο του δράκου.
Τους γνωρίσαμε στο πρώτο Truck Festival των Μεγάρων το 2003 και έκτοτε η φιλία μας κρατάει πολλά χρόνια. Θα μπορούσαμε να γράφουμε ολόκληρες σελίδες για τα δύο ξαδέρφια από τα Ιωάννινα, αναφορικά με την αγάπη, το πάθος και τον έρωτα που έχουν με τα Scania. Όμως καλύτερα να αφήσουμε τους ίδιους τους πρωταγωνιστές να τα διηγηθούν, ξεκινώντας παράλληλα το δρομολόγιο με τ' αυτοκίνητά τους.
Στην καμπίνα του μουράτου
Το πρώτο κομμάτι του δρομολογίου το κάνουμε στην καμπίνα του μακρυμούρικου 164 Τ του Μανώλη, το οποίο αναμφίβολα είναι ένα από τα πιο εντυπωσιακά Scania που κυκλοφορούν στους ελληνικούς δρόμους. Η μοναδικότητά του το κάνει ξεχωριστό και φυσικά δεν περνάει από πουθενά απαρατήρητο.
Ο Μανώλης μας αναφέρει σχετικά: «Το 164 το αγόρασα το 2003 και έχω κάνει συνολικά 2.600.000 χιλιόμετρα. Τα καινούργια φορτηγά βέβαια είναι εξελιγμένα και έχουν πολλές ανέσεις. Ωστόσο, το συναισθηματικό δέσιμο που έχω με το συγκεκριμένο, θα έλεγα ότι λειτουργεί ανασταλτικά στην αγορά ενός νέου μοντέλου». Συνεχίζοντας το δρομολόγιό μας παρέα με τον Μανώλη του ζητάμε να μας συγκρίνει το παρελθόν με το παρόν της μεταφοράς. «Πριν από λίγα χρόνια οι καθημερινές δυσκολίες του επαγγέλματός μας ήταν περισσότερες συγκριτικά με σήμερα. Το οδικό δίκτυο ήταν σε κακή κατάσταση τόσο προς την Αθήνα όσο και προς τη Θεσσαλονίκη. Μια επιπλέον καθυστέρηση για όλους μας ήταν το καράβι στο Ρίο – Αντίρριο. Πλέον ταξιδεύουμε με μεγαλύτερη ασφάλεια και πιο γρήγορα. Τα ατυχήματα έχουν μειωθεί αισθητά». «Βέβαια αυτό που αναπολώ από την εποχή της παλιάς εθνικής οδού είναι τα στέκια που είχαμε στο δρόμο. Σταματούσαμε για καφέ και φαγητό με τους συναδέλφους μας. Αυτή η εικόνα δυστυχώς έχει περάσει ανεπιστρεπτί και πλέον δεν έχουμε την ίδια επικοινωνία μεταξύ μας. Δεν υπάρχουν οι παλιές παρέες. Ο καθένας ενδιαφέρεται μόνο να φτάσει στον προορισμό του».
Στην καμπίνα του προέδρου
Εν συνεχεία θα περάσουμε στην καμπίνα του 164 του Φαίδωνα, του προέδρου του King Club Hellas, ο οποίος μας αναφέρει: «Το 164 είναι μοντέλο του 2000. Έχω κάνει 3.650.000 χιλιόμετρα με τον πρώτο κινητήρα, ο οποίος δεν έχει παρουσιάσει κανένα απολύτως πρόβλημα. Είμαι πολύ ευχαριστημένος από το 164 για αυτό το λόγο το κρατάω και το διατηρώ σε τέτοια κατάσταση. Ας μου επιτραπεί η έκφραση, είναι ένα φορτηγό εργάτης. Ταιριάζει απόλυτα στις ανάγκες της δουλειάς μου και δε με έχει απογοητεύσει ποτέ. Η γνώμη μου βέβαια είναι ότι δεν πρέπει να έχει κάποιος συναισθηματικό δέσιμο με τα "σίδερα". Καλό είναι να εξελίσσεται και να πηγαίνει σε πιο καινούργια γιατί η εξέλιξη και η τεχνολογία είναι προς όφελός μας. Αν ήμουν πιο μικρός ηλικιακά θα έκανα αντικατάσταση. Προς το παρόν όμως δεν μπαίνω σε αυτή τη διαδικασία».
Το ξεκίνημα και οι εμπειρίες του δρόμου
«Κατάγομαι από αυτοκινητιστική οικογένεια η οποία ξεκίνησε τις μεταφορές πριν από πολλές δεκαετίες, από τον παππού μου και στην πορεία ασχολήθηκε και ο πατέρας μου. Είχα αποκτήσει το επαγγελματικό μου δίπλωμα στο στρατό και έγινα οδηγός στην ηλικία των 21 ετών. Ο πατέρας μου είχε ένα Scania 110 και στη συνέχεια ένα 140, στα οποία έμαθα να οδηγώ». «Εγώ δούλευα με ένα τριαξονικό 141 από τα Γιάννενα προς τη Θεσσαλονίκη και την Αθήνα. Οι δρόμοι της εποχής εκείνης, όπως για παράδειγμα η Κατάρα, δικαιωματικά θα πω ότι σε έκαναν έμπειρο οδηγό. Εκεί απέκτησα εμπειρία. Ήταν δύσκολα μονοπάτια. Βέβαια είχα και καλό δάσκαλο, τον πατέρα μου. Πάντα άκουγα τις συμβουλές του». Μετά πήρα ένα 143 Topline το οποίο αν και ήταν ταλαιπωρημένο, μου βγήκε καλό. Σίγουρα, αν το είχε αγοράσει κάποιος άλλος που δεν του άρεσαν τόσο πολύ τα Scania θα το είχε παρατήσει. Είχα πάθει πολλές ζημιές με αυτό. Όταν αντικατέστησα το 143 με το 164 νόμιζα ότι αγόρασα πολυκατοικία στα Γιάννενα. Τόσο μεγάλη διαφορά μου φάνηκε. Ήταν ένα εξελιγμένο μοντέλο με άνετη καμπίνα».
