Ολα έπρεπε να γίνουν σύντομα, μέσα στη νύχτα. Η γερμανική αστυνομία που ενέκρινε την ειδική αυτή μεταφορά είχε θέσει σαφείς όρους: Για την ακολουθητέα διαδρομή, τις ώρες κίνησης του κονβόι μέσα από κατοικημένες περιοχές, το ξήλωμα των πινακίδων και την άμεση αποκατάστασή τους, τα μέτρα ασφαλείας, τα ανώτερα βάρη των οχημάτων και των πολυαξονικών ρυμουλκουμένων τους, τις ανώτερες φορτίσεις των αξόνων κ.α.
Μια ιστορία 400 χρόνων, έπρεπε ν΄ αλλάξει σελίδα μέσα σε μια νύχτα!
Ο λόγος για τη γνωστή, βαβαρική ζυθοποιΐα «Paulaner», η οποία ιδρύθηκε το 1634 στο Nockherberg και πρόσφατα απεφάσισε να μεταφερθεί στα περίχωρα του Μονάχου. Τη μεταφορά, επέβαλαν, θα λέγαμε, τα σύγχρονα Logistics που απαιτούσαν νέους, μεγάλης έκτασης αποθηκευτικούς χώρους, νέες υποδομές για εύκολη προσέγγιση περισσότερων φορτηγών, μείωση της απόστασης από την πόλη του Μονάχου, λιγότερο χρόνο για κάθε κύκλο εργασίας ανά φορτηγό (φόρτωση-μεταφορά-διανομή-επιστροφή κενών) κ.α.
Η πρόκληση για τη μεταφορική «PAULE» ήταν η ολοκλήρωση της μεταφοράς των 87 δεξαμενών κατασκευασμένων από την εξειδικευμένη γερμανική φίρμα Ziemann στις νέες εγκαταστάσεις της ζυθοποιΐας στη διάρκεια της νύχτας τηρουμένων των αυστηρών όρων της αστυνομίας, η οποία όμως ανέλαβε να συνδράμει αποτελεσματικά τη μεταφορά στον τομέα της οδικής ασφάλειας.
Το βάρος της κάθε δεξαμενής ήταν μόλις 25 τόνοι, δεν δημιουργούσε δηλαδή κανένα θέμα, ήταν όμως οι διαστάσεις της αυτές που προκαλούσαν αλυσιδωτά προβλήματα προς επίλυση προκειμένου να οριστικοποιηθεί το τελικό σχέδιο.
Η διάμετρος της «βαρέλας» ήταν κάτι παραπάνω από επτά μέτρα, που σημαίνει ότι ήταν αδύνατη η διέλευση από αυτοκινητόδρομο, όπου οι γέφυρες είναι από πέντε μέχρι πεντέμισι μέτρα, αλλά και οι παράπλευροι δρόμοι, όχι μόνο είχαν και αυτοί γέφυρες, αλλά στένευαν απελπιστικά είτε γιατί υπήρχαν οι πανταχού παρούσες κολόνες του ηλεκτρικού, είτε γιατί διέρχονταν από κατοικημένες περιοχές, είτε τέλος γιατί υπήρχαν τοίχοι επιχωματώσεων ή συγκράτησης των κατολισθήσεων οι οποίοι υψώνονταν στις άκρες του δρόμου.
΄Ετσι καταστρώθηκε ένα σχέδιο διαδρομής που αν επρόκειτο να το ακολουθήσει ένα απλό επιβατικό αυτοκίνητο φάνταζε πολύ αστείο. Και αυτό γιατί, το κονβόι άλλοτε βρίσκονταν σε επαρχιακό δρόμο, άλλοτε έβγαινε από αυτόν και περνούσε μέσα από χωράφια (ακαλλιέργητα φυσικά), άλλοτε γυρνούσε πίσω για να βρεθεί σε ένα μικρό κομμάτι αυτοκινητόδρομου, μετά έβγαινε πάλι, έμπαινε σε επαρχιακό δρόμο, όπου προηγουμένως είχαν αφαιρεθεί διάφορα εμπόδια, μετά σε παράδρομο κ.ο.κ.
Σημαντικό είναι, ότι ακολουθούσε συνεργείο τεχνικών που είχε προσλάβει η μεταφορική με σκοπό να αποκαθιστά αμέσως τις όποιες ζημιές προκαλούσε η διέλευση των φορτηγών, κυρίως επανατοποθέτηση ταμπελών ή προστατευτικών μεταλλικών στοιχείων κ.α.
Η ειδική αυτή μεταφορά τελείωσε με την ασφαλή παράδοση των γιγάντιων δεξαμενών στις νέες εγκαταστάσεις της εταιρείας «Paulaner Brews», ενώ ο τοπικός τύπος παρουσίασε φωτογραφίες της μεταφοράς, με μερικούς πολλαπλασιασμούς και αρκετό χιούμορ: Πόσα δηλαδή λίτρα ήταν η χωρητικότητα της κάθε δεξαμενής πόσες ήταν οι δεξαμενές και πόσα συνολικά ποτήρια μπύρας είχαν εξασφαλίσει οι κάτοικοι του Μονάχου…
