Δεν τρώγεται
«Πιο συχνά πηγαίνω τώρα στο σχολείο για να ψηφίζω, παρά όταν ήμουν μαθητής» έγραψε κάποιος στο Facebook. Κομματικά καπρίτσια προκαλούν εκλογές, στέλνουν κάθε τόσο τους πολίτες στις κάλπες και βουλιάζουν στα τάρταρα την Οικονομία. Ο λαός πάντως ψηφίζει υπερήφανα, στέλνει (νομίζει) μήνυμα υπερηφάνειας, φουσκώνει από υπερηφάνεια. Αλλά μετά τις κάλπες έρχεται και ξεφουσκώνει λόγω αφραγκίας και γιατί η υπερηφάνεια…δεν τρώγεται. Τουλάχιστον, ας παρηγορηθούν ότι τριακόσιοι άνθρωποι θα πίνουν πάλι στην υγειά τους.
Πρόταση για Υφυπουργείο
Πρόταση για δημιουργία υφυπουργείου εφοδιαστικής αλυσίδας παρουσίασε ο πρόεδρος της Ελληνικής Εταιρείας Logistics Νίκος Ροδόπουλος στo πλαίσιo ημερίδας με θέμα «Capital Controls & Επιχειρείν», εξηγώντας «πως η ελληνική επιχειρηματική πραγματικότητα απαιτεί νέες ανατρεπτικές διεξόδους που μπορούν να αποφέρουν άμεσα σημαντικά οφέλη δίνοντας άλλη «ρότα» στην οικονομική πορεία της χώρας, ώστε να σταματήσει να στηρίζεται στο δανεισμό για την επιβίωσή της». Τονίζοντας δε τη δυναμική των Logistics, εξέφρασε την πεποίθησή του ότι «ο Κλάδος της εφοδιαστικής αλυσίδας μπορεί να προσφέρει λύση στην οικονομία μέσα από τη δημιουργία θέσεων εργασίας, την ανάπτυξη των υποδομών και την εκμετάλλευση της θέσης της Ελλάδας, ως κεντρικής πύλης εισόδου των διερχομένων φορτίων προς την Ευρώπη». Το σκεπτικό της πρότασης σωστό. Ποιος αλήθεια επιχειρηματίας δεν βλέπει ότι ο τόπος μας πάει συνεχώς από το κακό στο χειρότερο; Ούτε θα διαφωνήσουμε για τη δυναμική του Κλάδου της εφοδιαστικής, η ραχοκοκαλιά της οποίας είναι, βέβαια, η οδική μεταφορά με τα φορτηγά να αναλαμβάνουν το σύνολο σχεδόν των διακινούμενων προϊόντων.
Ποιος θα πάρει αποφάσεις;
Ας μας επιτρέψει όμως ο κ. Ροδόπουλος να εκφράσουμε τις αμφιβολίες μας ως προς το φορέα, τη δημιουργία υφυπουργείου Εφοδιαστικής Αλυσίδας. Στα υπουργεία, όπως βέβαια και στα υφυπουργεία, τοποθετούνται πολιτικά πρόσωπα της επιλογής της εκάστοτε κυβέρνησης, τα οποία δεν είναι δυνατόν κατά την άποψή μας να προχωρήσουν σε «ανατρεπτικές διεξόδους». Ούτε καν στη λήψη των απαιτούμενων αποφάσεων για τη λύση απλών καθημερινών προβλημάτων. Αυτό τουλάχιστον έχει δείξει η μέχρι σήμερα εμπειρία μας, πλην ορισμένων μόνο εξαιρέσεων, δηλαδή πολιτικών προσώπων που παρουσίασαν κάποιο εποικοδομητικό έργο, μέχρι που και αυτό ακυρώθηκε κατόπιν από τους πολιτικούς της επόμενης κυβέρνησης ή του επόμενου ανασχηματισμού. Σήμερα, οι διευθύνσεις μεταφορών του υπουργείου Υποδομών, στελεχώνονται από έμπειρα και ικανά πρόσωπα που έχουν γνώση του μεταφορικού γίγνεσθαι, έχουν προτάσεις και λύσεις για να ξεφύγει από το τέλμα που βρίσκεται η εφοδιαστική αλυσίδα, έχουν όμως και μια τροχοπέδη που λέγεται «πολιτικός προϊστάμενος», εντεταλμένος να εφαρμόζει και να στηρίζει μια κυβερνητική γραμμή , έστω και αν αυτή οδηγεί στην καταστροφή ενός ολόκληρου κλάδου, όπως συνέβη το 2010 με την οδική Μεταφορά και τους περιβόητους αναπτυξιακούς νόμους για τα Logistics. Άλλωστε, για την ανάπτυξη της ελληνικής εφοδιαστικής αλυσίδας υφίσταται η Μόνιμη Επιτροπή Logistics με συγκεκριμένο νομοθετημένο έργο το οποίο όμως ουδέποτε προχώρησε, αν και η πλειονότητα των μελών της Επιτροπής είναι Logisticians. Γιατί άραγε;
Αποθηκεύσεις ή Μεταφορές;
Ένα κρίσιμο ερώτημα που καλούνται να απαντήσουν οι διευθυντές και υπεύθυνοι προμηθειών των μεγάλων επιχειρήσεων είναι ο όγκος και η ποσότητα του στοκ σε σχέση με την αξία του, το κόστος αποθήκευσης, αλλά κυρίως με τη δέσμευση κεφαλαίων που προϋποθέτει η διατήρηση μεγάλου ή μικρού στοκ, είτε αυτό αφορά σε έτοιμα προϊόντα για τις εισαγωγικές και εμπορικές επιχειρήσεις, είτε σε πρώτες ύλες για τις μεταποιητικές και βιομηχανικές εταιρείες. Το θέμα αυ- τό απασχόλησε έντονα τον επιχειρηματικό κόσμο εξαιτίας της επιβολής των capital controls που έπληξαν τις εισαγωγές με δυσμενείς επιπτώσεις και για τους εκμεταλλευτές αποθηκών για λογαριασμό τρίτων. Μιλώντας λοιπόν με υπεύθυνο γνωστής εταιρείας μεταφορών και υπηρεσιών αποθήκευσης μου επιβεβαίωσε το πρόβλημα που αντιμετωπίζουν οι αποθήκες καθώς τον τελευταίο καιρό εμφανίζουν ιδιαίτερα χαμηλή πληρότητα, την χαμηλότερη της τελευταίας πενταετίας, με επιδείνωση της κατάστασης πρόσφατα, εξαιτίας των capital controls. Στην ερώτησή μου αν βλέπει ανάκαμψη με τη λήξη των capital controls και τη σταθεροποίηση (όποτε έλθει) της πολιτικο-οικονομικής κατάστασης, ο συνομιλητής μου ήταν ιδιαίτερα επιφυλακτικός εκφράζοντας τις ανησυχίες του για το μέλλον των αποθηκεύσεων στην Ελλάδα υποστηρίζοντας ότι θα μειωθεί ο όγκος και η αξία των στοκ εξαιτίας της σοβαρής έλλειψης ρευστότητας, η οποία δεν επιτρέπει πλέον στις επιχειρήσεις τη δέσμευση ιδίων κεφαλαίων για την προμήθεια και το «στοκάρισμα» προϊόντων ή πρώτων υλών πέρα των απολύτως απαραιτήτων για τη λειτουργία τους και την κάλυψη μόνο των άμεσων αναγκών τους εντός μικρών χρονικών διαστημάτων. «Αυτό όμως δεν προκαλεί συχνότερες μεταφορές με κόστος υψηλότερο από εκείνο των αποθηκεύσεων;», ρώτησα. Και πήρα την εξής απάντηση: «Το κόστος αυτό των επιπλέον μεταφορών, τώρα πια δεν συγκρίνεται με το κόστος των αποθηκεύσεων, αλλά με το κόστος του χρήματος, δηλαδή των κεφαλαίων που εκταμιεύονται για τις προμήθειες και δεσμεύονται για τη διατήρηση και διαχείριση του στοκ. Προτιμούν δηλαδή συχνότερες μεταφορές για την προμήθεια μικρότερων ποσοτήτων –των απολύτως απαραίτητων– παρά την προμήθεια μεγαλύτερης αξίας προϊόντων που προϋποθέτουν εκταμίευση περισσότερων κεφαλαίων και τη δέσμευσή τους σε μορφή αποθηκευμένου στοκ προϊόντων». Αυτός ίσως είναι και ένας ακόμη λόγος στη διαφοροποίηση των φορτίων που παρατηρείται τον τελευταίο καιρό, δηλαδή τη μείωση των «κομπλέ» φορτίων και την αύξηση του «γκρου- πάζ». Φυσικά, δεν μπορούμε να μιλήσουμε για όφελος των μεταφορέων από τις συχνότερες, αλλά μικρού όγκου μεταφορές των επιχειρήσεων, αφού πολλαπλασιάζονται τα σημεία περισυλλογής προϊόντων με τα φορτηγά να πραγματοποιούν περισσότερα χιλιόμετρα είτε άφορτα, είτε με λίγες μόνο παλέτες και με αντίστοιχη αύξηση των σημείων παράδοσης και αυτά σε ένα περιβάλλον με έντονο τον ανταγωνισμό και με δραματική μείωση των κομίστρων.
Το «ισοζύγιο» της Ντομάτας
Δεκάδες φορτία ντομάτας εισάγονται στη χώρα μας προερχόμενα από Βέλγιο και Ολλανδία. Ένα προϊόν παραγόμενο στον τόπο μας, δέχεται τα πυρά του ανταγωνισμού που είναι το χαμηλότερο κόστος. Ντομάτα τυποποιημένης παραγωγής με σύγχρονες μεθόδους ταχείας ωρίμασης, αύξησης όγκου και χρωματισμού παράγεται με βιομηχανικούς ρυθμούς στις δύο αυτές χώρες και σε τεράστιες ποσότητες ικανές να προσφέρονται σε χαμηλές τιμές. Έτσι αρκετοί Έλληνες μεγαλέμποροι εισαγωγείς επωφελούνται της χαμηλής αυτής τιμής και εισάγουν ντομάτα από τις Κάτω Χώρες. Την ίδια ώρα, δύο-τρία κοντέινερ ελληνικής ντομάτας, παραγωγής Θεσσαλίας, εξάγονται σε εβδομαδιαία βάση στα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα (Η.Α.Ε.) με βασικό προορισμό το Ντουμπάι. Είναι μάλιστα τόση η ζήτηση της ελληνικής ντομάτας στον αραβικό πληθυσμό, ώστε μεγάλη εισαγωγική εταιρεία φρούτων και λαχανικών με έδρα το Ντουμπάι και με την επωνυμία ZHUMINO LLC ίδρυσε θυγατρική εταιρεία στη Λάρισα, τη ZHUMINO Hellas μέσω της οποίας ξεκίνησε τις εξαγωγές νωπών ντοματών τις οποίες προμηθεύεται από τους αγροτικούς συνεταιρισμούς της χώρας μας. Ευτυχώς, υπάρχει η Κρήτη, η Πελοπόννησος και ορισμένες ακόμη περιοχές που παράγουν ντομάτες που εξάγονται σε διάφορα κράτη, ευρωπαϊκά και μη, με αποτέλεσμα, το ισοζύγιο της ντομάτας να παραμένει θετικό για τη χώρα μας, δηλαδή με περισσότερες τις εξαγωγές μας. Αυτό όμως που κινδυνεύει να ανατραπεί είναι το μεταφορικό «ισοζύγιο». Πολλά φορτία ντομάτας φεύγουν από τα ελληνικά φορτηγά. Δικοί μας αγροτικοί συνεταιρισμοί, έμποροι, εισαγωγείς, ακόμη και τα Επιμελητήριά μας στρέφονται κατά του ελληνικού φορτηγού. Άλλοτε ισχυρίζονται ότι δεν το βρίσκουν και άλλοτε ότι είναι ακριβό. Με αυτές τις δικαιολογίες κλείνουν το μάτι στο βουλγάρικο ή στο σκοπιανό. Δεν είναι έτσι;
Καλό μήνα και πάντα καλοτάξιδοι
