Το λεωφορείο - θρύλος της Mercedes-Benz

Ήταν Δεκέμβριος του 1954, όταν η Daimler-Benz λάνσαρε το O 321 H, με την μακρύτερη κατά 1.325 χλστ. έκδοση, O 321 HL, να εμφανίζεται στα μέσα του 1957. Από την πρώτη στιγμή, το λεωφορείο έκανε αίσθηση και έτυχε θερμής υποδοχής από τους επαγγελματίες, σε βαθμό που μόλις στις 26 Απριλίου του 1960, η παραγωγή από το εργοστάσιο του Μανχάιμ έφτασε στις 10.000 μονάδες.

Η εμπορική επιτυχία στα δύσκολα μεταπολεμικά χρόνια

Δέκα χρόνια από το λανσάρισμα της σειράς 321, τον Δεκέμβριο του 1964, τερματίστηκε η παραγωγή του οχήματος, αφού νωρίτερα είχαν κατασκευαστεί συνολικά 18.083 ολοκληρωμένα λεωφορεία, σασί και κιτ συναρμολόγησης (CKD: Completely Knocked Down) προς εξαγωγή. Σημειώνεται πως περίπου το 50% της συνολικής παραγωγής εξήχθη, με το λεωφορείο της Daimler να έχει παρουσία σε 63 χώρες του πλανήτη και να δημιουργεί αίσθηση, όχι μόνο στην Ευρώπη αλλά και σε αγορές όπως αυτή της Νότιας Αμερικής.

Αξίζει να αναφερθεί, πως το 1954 που παρουσιάστηκε το O 321 H, η γερμανική βιομηχανία στο σύνολό της προσπαθούσε ακόμα να κλείσει τις πληγές που είχε αφήσει ανοικτές ο Β' Παγκόσμιος Πόλεμος, με την αυτοκινητοβιομηχανία να μην αποτελεί φυσικά εξαίρεση. Έτσι, όλα τα μοντέλα που κατασκευάζονταν εκείνη την περίοδο στηρίζονταν σε μεγάλο βαθμό σε προπολεμικά οχήματα. Σε αυτό το πλαίσιο, η Daimler-Benz ξεκίνησε να παράγει εκ νέου φορτηγά το 1945 και λεωφορεία το 1948. Ωστόσο, από την άνοιξη του 1951 άρχισε να λανσάρει τη νέα γενιά επιβατικών μοντέλων της, τα οποία επηρέασαν σε μεγάλο βαθμό τη μορφή, την αρχιτεκτονική και την όλη λογική του O 321 H, καθώς τότε ξεκίνησε να γίνεται σαφές πως ένα λεωφορείο εξυπηρετεί διαφορετικές ανάγκες και δεν μπορεί να στηρίζεται σε ένα φορτηγό, όπως γινόταν μέχρι τότε.

Οι καινοτομίες που άλλαξαν τη βιομηχανία

Ως εκ τούτου, η Daimler-Benz υιοθέτησε μια καινοτόμο προσέγγιση για το O 321 H, με τους σχεδιαστές να δημιουργούν ένα λεωφορείο με ενσωματωμένο δάπεδο (αυτοφερόμενο πλαίσιο και όχι σασί τύπου σκάλας), φέρουσα δομή αμαξώματος, ανάρτηση με ελικοειδή ελατήρια και σύστημα διεύθυνσης με επανακυκλοφορούντα σφαιρίδια και αποσβεστήρες, το οποίο είχε κύκλο στροφής 16 μέτρων και προσέδιδε στο όχημα υψηλή ικανότητα ελιγμών.

Η δομή του πατώματος που περιελάμβανε ένα στρεπτικά άκαμπτο κεντρικό τμήμα και ένα υποπλαίσιο που στήριζε τον εμπρόσθιο άξονα και μπορούσε εύκολα να αποσυναρμολογηθεί, όπως και η προηγμένη για τα μέτρα της εποχής ανάρτηση, έδιναν στο λεωφορείο αναβαθμισμένα οδικά χαρακτηριστικά και υψηλότερα επίπεδα άνεσης και ασφάλειας.

Κάπως έτσι, το O 321 H κατάφερε να εντυπωσιάσει πλήθος διαχειριστών στόλων από όλο τον κόσμο. Προκειμένου το όχημα της Daimler-Benz να ικανοποιεί κάθε ανάγκη, προσφερόταν ως αστικό λεωφορείο με πτυσσόμενες πόρτες μπροστά και πίσω, ως υπεραστικό λεωφορείο με αρθρωτές πόρτες, αλλά και ως τουριστικό λεωφορείο μεγάλων αποστάσεων. Στην έκδοση μεγάλου μήκους, O 321 HL, η επέκταση των γυάλινων επιφανειών προς την οροφή, συνετέλεσε στη δημιουργία μιας αίσθησης ευρυχωρίας στο περισσότερο φωτεινό σαλόνι επιβατών και παράλληλα προσφερόταν ήδη από τότε και η επιλογή ηλιοροφής.

Σε ό,τι έχει να κάνει με την κίνηση του λεωφορείου, είχε επιλεγεί ο εξακύλινδρος πετρελαιοκινητήρας OM 321 των 5,1 λίτρων, ο οποίος εμφάνιζε ονομαστική ισχύ 110 ίππων και επέτρεπε στο όχημα να αναπτύξει ταχύτητες της τάξης των 95 χλμ./ώρα. Αν οι παραπάνω τιμές δεν φαίνονται αρκούντως εντυπωσιακές, σημειώστε πως το επιβατικό μοντέλο Mercedes-Benz 180 της εποχής είχε τελική ταχύτητα 126 χλμ./ώρα και η έκδοση 180 D έφτανε μέχρι τα 112 χλμ./ώρα.

Κλείνοντας, αξίζει να υπενθυμίσουμε πως τον Μάρτιο του 1965 ήρθε στο προσκήνιο το διάδοχο μοντέλο, Ο 302, το οποίο σημείωσε ακόμα μεγαλύτερη εμπορική επιτυχία, καθώς μέχρι τον Ιούνιο του 1976 παρήχθησαν συνολικά 32.281 μονάδες.