Η μεταφορά αλατιού στα βουνά της Καρδίτσας το χειμώνα κρύβει πολλές ιδιαιτερότητες και δυσκολίες εξαιτίας του κακού οδικού δικτύου αλλά και των καιρικών συνθηκών που επικρατούν με χαμηλές θερμοκρασίες και παγωμένους δρόμους. Ωστόσο, κάθε φορά πρέπει να διασφαλίζεται η ομαλή τροφοδοσία της ευρύτερης περιοχής προκειμένου τα εκχιονιστικά μηχανήματα να ρίχνουν αλάτι, ώστε οι δρόμοι να παραμένουν καθαροί και το οδόστρωμα να μην πιάνει πάγο. Ο συντάκτης μας Παύλος Μαυρομύτης συνταξιδεύει με το Scania του Δημήτρη Σπανού στα ορεινά του νόμου σε υψόμετρο 1.550 μέτρων μεταφέροντας με την τριαξονική νταλίκα αλάτι.
Με το συγκεκριμένο ρεπορτάζ καταγράφει όλες τις δυσκολίες της μεταφοράς σε ένα οδικό δίκτυο που δυστυχώς είναι παραμελημένο μετά την κακοκαιρία Ιανός που έπληξε την ευρύτερη περιοχή το 2020.
Φόρτωμα στην Καρδίτσα
Το αλάτι μεταφέρεται με φορτηγά στην Καρδίτσα από διάφορες περιοχές της χώρας μας και από εκεί διοχετεύεται σε όλο το ορεινό δίκτυο. Ανάλογα με τις ανάγκες κανονίζονται και τα απαραίτητα δρομολόγια που πρέπει να γίνουν, η συχνότητα των οποίων εξαρτάται άμεσα από τις καιρικές συνθήκες που επικρατούν στον ορεινό όγκο. Το φόρτωμα γίνεται εντός ολίγων λεπτών και όλα τα φορτηγά ζυγίζονται ώστε να έχουν το νόμιμο επιτρεπτό βάρος και εν συνεχεία ξεκινούν για τους προορισμούς τους. Ο Δημήτρης Σπανός έχει αναλάβει το κομμάτι της Αργιθέας και των Αγράφων καθώς ο ίδιος κατάγεται από την περιοχή και γνωρίζει όλες τις ιδιαιτερότητες και δυσκολίες που θα συναντήσει στη διαδρομή.
Καρδίτσα – Μουζάκι
Το πρώτο κομμάτι της διαδρομής από την Καρδίτσα μέχρι το Μουζάκι είναι το πιο εύκολο καθώς γίνεται σε πεδινή περιοχή και έχει συνολική απόσταση 28 χιλιόμετρα, χωρίς οι οδηγοί να αντιμετωπίζουν κάποιο πρόβλημα.
Η πρώτη δυσκολία ξεκινάει στο Μουζάκι καθώς όλα τα φορτηγά διέρχονται υποχρεωτικά μέσα από τον κεντρικό δρόμο της πόλης, επειδή δεν έχει κατασκευαστεί ακόμα ο περιφερειακός, ο οποίος, ας σημειωθεί, καταστράφηκε στις πλημμύρες τον Σεπτέμβριο του 2020. Μέσα στην πόλη απαιτείται ιδιαίτερη προσοχή κυρίως τις ώρες αιχμής καθώς η κίνηση είναι αυξημένη τόσο από αυτοκίνητα όσο και από πεζούς.
Μουζάκι - Άγιος Νικόλαος
Από το Μουζάκι και έπειτα ξεκινούν οι περισσότερες δυσκολίες, με στενό οδόστρωμα, κακής ποιότητας άσφαλτο και κλειστές στροφές-πέταλα. Ο οδηγός πρέπει να κινείται με χαμηλή ταχύτητα και να κάνει ασκήσεις ακριβείας καθώς σε αρκετά σημεία το οδόστρωμα είναι περιορισμένο, εξαιτίας των κατολισθήσεων που έχουν προκληθεί. Από τη γέφυρα Μπαλάνου μέχρι το χωριό Πευκόφυτο ένα επικαθήμενο υποχρεωτικά χρησιμοποιεί και τα δύο ρεύματα για να χωρέσει να στρίψει. Η δυσκολία είναι ακόμα μεγαλύτερη μέσα στο χωριό Πευκόφυτο όπου το συνολικό πλάτος του οδοστρώματος σε κάποια σημεία είναι περίπου τριάμισι μέτρα και εάν συναντηθούν δύο μεγάλα οχήματα τότε η κατάσταση περιπλέκεται.
Μετά το χωριό Πευκόφυτο ο δρόμος συνεχίζει να είναι ανηφορικός με απότομες κλίσεις και συνεχόμενες στροφές. Την οδήγησή μας δυσχέραινε ο πάγος στο οδόστρωμα με αποτέλεσμα σε αρκετά σημεία να μην έχουν καλή πρόσφυση τα ελαστικά. Στα σημεία αυτά για την ασφαλή μετακίνηση απαιτείται συνδυασμός διάφορων ενεργειών, όπως χαμηλή ταχύτητα και ήπιες κινήσεις στο τιμόνι. Εξυπακούεται ότι σε αυτές τις περιπτώσεις χρειάζονται καινούργια ελαστικά και απαραιτήτως αντιολισθητικές αλυσίδες. Την ημέρα του ρεπορτάζ η θερμοκρασία δεν ξεπερνούσε τους -5 βαθμούς για αυτό το λόγο άλλωστε ξεκινήσαμε στις 9:00 από το Μουζάκι, ώστε να μην έχει πολύ πάγο ο δρόμος.
Φτάνοντας στο ψηλότερο σημείο της διαδρομής στην τοποθεσία Άγιος Νικόλαος με υψόμετρο 1.550 μέτρα το χιόνι στην αριστερή και δεξιά πλευρά του δρόμου είναι αρκετά ψηλό, ιδιαίτερα τις μέρες που υπάρχει έντονος άνεμος δημιουργώντας τα λεγόμενα «ανεμοσούρια» με αποτέλεσμα το χιόνι να στροβιλίζεται και να μεταφέρεται πολύ χιόνι εντός του δρόμου.
Πολλοί αναγνώστες θα αναρωτιούνται όταν οι καιρικές συνθήκες είναι άσχημες με έντονες χιονοπτώσεις, εάν είναι εφικτή η πρόσβαση ενός επικαθήμενου σε αυτή τη διαδρομή. Η απάντηση είναι κατηγορηματικά όχι, καθώς όλος ο δρόμος καλύπτεται από χιόνι και οι οδηγοί των εκχιονιστικών μηχανημάτων κάνουν πραγματικό αγώνα για να διατηρούν το οδικό δίκτυο ανοιχτό.
Ωστόσο σε περίπτωση σφοδρής χιονόπτωσης δεν προλαβαίνουν να καθαρίσουν και επίσης η στενότητα του οδοστρώματος δεν συγχωρεί λάθη. Ένα λάθος μπορεί να στοιχίσει πολύ ακριβά στον οδηγό. Επίσης οι μεταφορές σε αυτή τη διαδρομή το χειμώνα πρέπει να γίνονται μόνο ημέρα καθώς από το απόγευμα και μέχρι τα ξημερώματα επικρατεί έντονη παγωνιά.
Άγιος Νικόλαος - Πετρίλο
Από τον Άγιο Νικόλαο μέχρι το χωριό Πετρίλο όπου έγινε και η εναπόθεση του φορτίου, η διαδρομή είναι κατηφορική επίσης με πολλές στροφές και απότομες κλίσεις στο οδόστρωμα. Ο οδηγός του R έπρεπε να δουλεύει με προσοχή και όχι συνεχόμενα το βοηθητικό σύστημα πέδησης καθώς σε αρκετά σημεία το οδόστρωμα ήταν παγωμένο και έτσι υπήρχε κίνδυνος να διπλώσει το επικαθήμενο.
Σε αυτό το κομμάτι της διαδρομής φαίνονται έντονα τα σημάδια που έχει αφήσει πίσω του ο «Ιανός» με το οδόστρωμα να είναι διαλυμένο σε πολλά σημεία. Λίγο πριν την είσοδο του χωριού Πετρίλο ξεφορτώσαμε το αλάτι και από εκεί πήραμε το δρόμο της επιστροφής για το Μουζάκι. Η επικινδυνότητα είναι αυξημένη όταν το επικαθήμενο είναι άδειο, ενώ χρειάζεται η εμπειρία του οδηγού για να το ξεκινήσει στον πάγο. Αυτό συνέβη και σε μια δεξιά ανηφορική στροφή, όπου ο Δημήτρης χρειάστηκε να κάνει πολλές προσπάθειες για να μπορέσει να περάσει το επικαθήμενο.
Η συγκεκριμένη διαδρομή που κάναμε από το Μουζάκι μέχρι το Πετρίλο χρησιμοποιείται συχνά το καλοκαίρι κυρίως από φορτηγά τα οποία μεταφέρουν ζώα και άχυρα στην ευρύτερη περιοχή. Δυστυχώς ενάμιση χρόνο μετά την καταστροφή που προκλήθηκε από τον «Ιανό» τίποτα δεν έχει διορθωθεί. Το οδικό δίκτυο έχει εγκαταλειφθεί στη μοίρα του με αποτέλεσμα οι οδικές μεταφορές να πραγματοποιούνται με την ανάλογη δυσκολία, αλλά και με τον κίνδυνο να σημειωθούν ατυχήματα.
Ακόμη και εάν το φορτίο πληρωθεί με καλό κόμιστρο το καθαρό κέρδος είναι περιορισμένο καθώς τα έξοδα του δρομολογίου είναι αρκετά, με αυξημένο πετρέλαιο μιας και πρόκειται για μία διαδρομή 60 χιλιομέτρων με συνεχόμενη ανάβαση και έντονες υψομετρικές διαφορές. Επίσης οι πολλές λακκούβες προκαλούν σοβαρή καταπόνηση στα ελαστικά και στις αναρτήσεις του φορτηγού.
Βέβαια το οδικό δίκτυο της περιοχής δεν πρέπει να μείνει κλειστό το χειμώνα και αυτό επιτυγχάνεται χάρη στα επικαθήμενα που ανεβάζουν αλάτι αρκετά συχνά στον ορεινό όγκο, ώστε να γίνεται η συχνή ρίψη του και έτσι να μην παγώνει ο δρόμος. Θεωρούμε ότι η εμπειρία του οδηγού είναι το βασικότερο για ασφαλείς μεταφορές στο συγκεκριμένο οδικό δίκτυο και καλό θα είναι, όποιος πρόκειται να αναλάβει φορτίο το χειμώνα να ενημερωθεί πρώτα για το αν είναι ανοιχτό καθώς και για τις καιρικές συνθήκες που επικρατούν εκεί. Εάν για κάποιο λόγο ένα φορτηγό εγκλωβιστεί στα χιόνια και στους πάγους, τότε είναι πολύ δύσκολο να καταφέρει να ξεκολλήσει μιας και δεν υπάρχουν υποδομές, ούτε είναι εύκολη η παροχή βοήθειας.
