Η ιστορία αυτού του μήνα έρχεται από την Καλαμπάκα και τον Μπάμπη Γκιάτα, ιδιοκτήτη επιχείρησης με καυσόξυλα. Ο Μπάμπης συνεχίζει την αυτοκινητιστική παράδοση της οικογένειας, και έχοντας μάθει τα μυστικά του επαγγέλματος από τον πατέρα του Σωτήρη, μεταφέρει ξύλα σε δύσκολες ορεινές διαδρομές. Τον συναντήσαμε σε πρόσφατο δρομολόγιό του σε δάσος των Γρεβενών με το τετραξονικό Mercedes-Benz 2448, με το οποίο ξεπερνά κάθε δυσκολία.
Στην εμπορία ξύλων έχουμε εμπειρία και εξειδίκευση αρκετών δεκαετιών με πρωτεργάτη τον πατέρα μου, Σωτήρη Γκιάτα, ο οποίος όλα αυτά τα χρόνια δούλεψε κάτω από δύσκολες συνθήκες. Στο βουνό με έπαιρνε από μικρή ηλικία και όταν ακόμα ήμουν 12 ετών γνώριζα τα πάντα σχετικά με τα δάση αλλά και τα φορτηγά, καθώς αναλαμβάνουμε και τη μεταφορά των ξύλων.
Τότε, θα έλεγα, πως χαράχτηκε το επαγγελματικό μου μέλλον στην Οδική Μεταφορά και σήμερα μπορώ να δηλώνω ευχαριστημένος από το επάγγελμα που εξασκώ. Καθημερινά μαθαίνω καινούργια πράγματα αλλά το βασικότερο όλων είναι ότι εργάζομαι μέσα στο δάσος και το καθαρό οξυγόνο. Τα δρομολόγιά μου είναι ευχάριστα γιατί εναλλάσσονται εντυπωσιακές εικόνες σε φανταστικά τοπία.
Η επιχείρησή μας έχει διαφόρων ειδών τετραξονικά φορτηγά αλλά σίγουρα ένα από τα κορυφαία είναι το Mercedes-Benz 2448 το οποίο είναι σκληροτράχηλο και ταιριάζει απόλυτα στις μεταφορικές μας ανάγκες.
Θεωρώ ότι το μότο που ταιριάζει για το φορτηγό αυτό, είναι "Δε σπάει, δε χαλάει". Μέσα στα βουνά υπόκειται σε καθημερινές κακουχίες και παρόλα αυτά δεν μας έχει εγκαταλείψει ποτέ. Το μόνο που χρειάζεται είναι η τακτική του συντήρηση και τίποτα περισσότερο.
Σχετικά με τη δουλειά μου δεν μπορώ να πω μέχρι ποιο σημείο φτάνουν οι γνώσεις μου γιατί πολύ απλά σε κάθε δρομολόγιο μαθαίνω νέα πράγματα. Κινούμαι σε αφιλόξενα εδάφη και σε κακοτράχαλους δρόμους ενώ το χειμώνα οι καταστάσεις που πρέπει να ξεπεράσω είναι επικίνδυνες. Διέλευση μέσα από χιονισμένους και παγωμένους δρόμους, βουλιάγματα σε λάσπες, περάσματα από ποτάμια αποτελούν την κουραστική αλλά και συνάμα συναρπαστική καθημερινότητά μας, γιατί πολύ απλά με αυτή τη δουλειά δεν πλήττεις ποτέ.
Το πέρασμα μέσα από λάσπες εμπεριέχει μεγάλη επικινδυνότητα γιατί μπορεί να κολλήσει το φορτηγό ή ακόμη χειρότερα να χάσει ο οδηγός τον έλεγχο του συστήματος διεύθυνσης και να βρεθεί εκτός δρόμου.
Ένα αξέχαστο περιστατικό μου συνέβη πριν μερικά χρόνια όταν σε μια στροφή οι τροχοί της αριστερής πλευράς στην κυριολεξία βούλιαξαν μέσα στις λάσπες. Το χειρότερο όλων όμως είναι ότι το φορτηγό πήρε απότομη κλίση με ορατό τον κίνδυνο τουμπαρίσματος. Δεν μπορούσα να το κουνήσω ούτε μπροστά, ούτε πίσω.
Τελικά ήρθε ένας γερανός και αφαίρεσε μερικές στοίβες ξύλων έτσι ώστε να είναι πιο χαμηλά το κέντρο βάρους. Εν συνεχεία έβαλα αλυσίδες στα ελαστικά του διαφορικού και κατάφερα να ξεκολλήσω από το σημείο χωρίς να προκληθεί κάποια ζημιά. Το Mercedes μου ξεπερνάει κάθε δυσκολία χάρη σε κάποια μοναδικά χαρακτηριστικά που έχει όπως η αυξημένη δύναμη του κινητήρα και η ροπή.
Μάλιστα, σε συνδυασμό με τα διπλά διαφορικά τα οποία κλειδώνουν χιαστί, το πίσω δεξί με το αριστερό, νιώθω πάντοτε σίγουρος ότι θα ξεκολλάμε από τις λάσπες. Επίσης, σε ολισθηρές επιφάνειες σημαντική είναι η συμβολή του αντιολισθητικού συστήματος A.S.R το οποίο αποτρέπει το σπινάρισμα των τροχών, επιτυγχάνοντας την καλύτερη δυνατή εκκίνηση.
Γενικότερα ξεπερνώ όλες τις δυσκολίες χάρη στο Mercedes- Benz μου το οποίο είναι το κατάλληλο εργαλείο για αυτή τη δουλειά. Άλλωστε δεν είναι τυχαίο που όσοι ασχολούνται με τη μεταφορά ξύλων προτιμούν τα φορτηγά του γερμανού κατασκευαστή.
