Η Volvo παρουσίασε πρόσφατα μία σπέσιαλ, ειδική έκδοση περιορισμένης παραγωγής του FH με την ονομασία «Performance Edition» με εκτεταμένες αισθητικές βελτιώσεις και στάνταρ το σύνολο του εξοπλισμού άνεσης και ασφάλειας του κατασκευαστή. Η παραγωγή παρόμοιων εκδόσεων είναι συνήθης πρακτική για όλους τους κατασκευαστές, καθώς βλέπουμε συχνά ειδικές ή επετειακές εκδόσεις φορτηγών. Η Volvo όμως, πάει αυτή τη φορά, το «παιχνίδι» της εξατομίκευσης και μοναδικότητας σε άλλο επίπεδο.
Είναι πιθανότατα η πρώτη φορά που τράκτορας, έστω και περιορισμένης παραγωγής, είναι τόσο βελτιωμένος και «φτιαγμένος» εφ’ όλης της ύλης, ήδη από το εργοστάσιο. Η έκταση και το βάθος των αισθητικών (κυρίως) επεμβάσεων είναι τέτοια που, το όχημα παραπέμπει σε δημιουργία πανάκριβων βελτιωτικών οίκων. Είχαμε πρόσφατα στη διάθεσή μας για δοκιμή ένα από τα πρώτα FH «Performance Edition» που κυκλοφόρησαν στην Ευρώπη ροκειμένου να εκτιμήσουμε από πρώτο χέρι τις δυνατότητες του Volvo με τη σουηδική σημαία στο αμάξωμα.
Υπερθέαμα
Το περιορισμένης παραγωγής FH συνδυάζεται αποκλειστικά με τον 13λιτρο common rail Euro 6c τελευταίας γενιάς σε έκδοση ισχύος 540 hp σε δύο επιλογές ως προς τη βαφή –ασημί ή μπλε. Το μπλε (κωδικός Performance Blue), όπως της δοκιμής είναι φυσικά αυτό που, «βγάζει μάτια». Με το «πακέτο» αεροδυναμικής (Airflow), το βαμμένο σκιάδιο για τον ήλιο, τη διχρωμία στους καθρέφτες, τα πλευρικά skirts και τη μάσκα βαμμένη σε μαύρη λάκα, είναι πολύ επιθετικό με τα «μούτρα» να ακουμπάνε σχεδόν την άσφαλτο και πολύ έντονο το αίσθημα της ταχύτητας ακόμη και παρκαρισμένο.
Το πιο απλό θα ήταν να γράψουμε πως το FH έχει πάνω του τον πλήρη κατάλογο προαιρετικού εξοπλισμού της εταιρείας, αυτό όμως είναι η μισή αλήθεια. Πρώτα και πάνω από όλα, το Volvo χαρακτηρίζεται από μία εξαιρετικά ιδιαίτερη προσοχή στη λεπτομέρεια. Αρχίζοντας από το εξωτερικό, τα πάντα είναι μπλε, εκτός από τις δοκούς του σασί –έχουν βαφτεί τα ρεζερβουάρ καυσίμου, η τελευταία βίδα και ο πιο κρυμμένος αρμός. Οι ενθέσεις σε γυαιστερό μαύρο κάνουν το αποτέλεσμα πολύ μοντέρνο –οι σχεδιαστές μοιάζει να ήθελαν να δώσουν το αποτέλεσμα πανάκριβων μετατροπών κοινών σε εξωτικά σούπερσπορ αυτοκίνητα, και εν πολλοίς το κατάφεραν.
Η ομοιογένεια της βαφής και η προσοχή στη λεπτομέρεια πραγματικά αιφνιδιάζουν. Αν κάτι έδειχνε λίγο εκτός θέματος ήταν οι ατσάλινοι τροχοί με τα (εννοείται) μαύρα καπάκια –κανονικά ο τράκτορας φοράει Alcoa ελαφρού κράματος που αστράφτουν, αλλά το όχημα της δοκιμής μας, το μοναδικό πιθανότατα διαθέσιμο στην Ευρώπη, μας παραχωρήθηκε από τη γερμανική Volvo και ήταν έτσι «χτισμένο» εξαρχής. Αξίζει να σημειωθεί πως υπάρχει και κάμερα πάνω δεξιά από το παρμπρίζ για να μεταδίδει εικόνα στον οδηγό από το τυφλό σημείο.
Κινητό σαλόνι υπερπολυτελείας
Το εσωτερικό είναι μοναδικό όχι μόνο για FH, αλλά γενικά, για οποιοδήποτε τράκτορα μοντέλο 2017. Τα υλικά και οι επενδύσεις είναι στο σύνολό τους ό,τι πιο ποιοτικό κυκλοφορεί στην αγορά αυτή τη στιγμή, με κυρίαρχο το δέρμα. Τα καθίσματα είναι τα ακριβότερα του καταλόγου του κατασκευαστή, και επιπλέον είναι ντυμένα με πολύ ποιοτικό δέρμα, με έντονη διχρωμία μαύρου και μπλε, με τα πλαϊνά να είναι και αυτά χάρμα οφθαλμών. Το ταμπλό είναι ολόκληρο ντυμένο με παχύ δέρμα και οι ραφές είναι με μπλε χοντρή κλωστή.
Πλουσιοπάροχη είναι η χρήση του δέρματος και στα πάνελ στις πόρτες, πάντα φυσικά στο ίδιο μοτίβο μπλε/μαύρο. Οπτικά κυριαρχούν και τα μπλε δέρματα στα πλαϊνά των καθισμάτων. Η πιο απρόσμενη πινελιά πολυτέλειας πάντως, είναι το πόσο χαμηλά κατεβαίνει το δέρμα που αγκαλιάζει όλο το ταμπλό, φτάνει θαρρείς στα βελούδινα πατάκια.
Το FH είναι ταυτόχρονα ανοικονόμητο και πολύ ραφιναρισμένο είναι φυσικά αυτό που, «βγάζει μάτια». Με το «πακέτο» αεροδυναμικής (Airflow), το βαμμένο σκιάδιο για τον ήλιο, τη διχρωμία στους καθρέφτες, τα πλευρικά skirts και τη μάσκα βαμμένη σε μαύρη λάκα, είναι πολύ επιθετικό με τα «μούτρα» να ακουμπάνε σχεδόν την άσφαλτο και πολύ έντονο το αίσθημα της ταχύτητας ακόμη και παρκαρισμένο.
Το πιο απλό θα ήταν να γράψουμε πως το FH έχει πάνω του τον πλήρη κατάλογο προαιρετικού εξοπλισμού της εταιρείας, αυτό όμως είναι η μισή αλήθεια. Πρώτα και πάνω από όλα, το Volvo χαρακτηρίζεται από μία εξαιρετικά ιδιαίτερη προσοχή στη λεπτομέρεια. Αρχίζοντας από το εξωτερικό, τα πάντα είναι μπλε, εκτός από τις δοκούς του σασί –έχουν βαφτεί τα ρεζερβουάρ καυσίμου, η τελευταία βίδα και ο πιο κρυμμένος αρμός. Οι ενθέσεις σε γυαλιστερό μαύρο κάνουν το αποτέλεσμα πολύ μοντέρνο –οι σχεδιαστές μοιάζει να ήθελαν να δώσουν το αποτέλεσμα πανάκριβων μετατροπών κοινών σε εξωτικά σούπερσπορ αυτοκίνητα, και εν πολλοίς το κατάφεραν.
Η ομοιογένεια της βαφής και η προσοχή στη λεπτομέρεια πραγματικά αιφνιδιάζουν. Αν κάτι έδειχνε λίγο εκτός θέματος ήταν οι ατσάλινοι τροχοί με τα (εννοείται) μαύρα καπάκια –κανονικά ο τράκτορας φοράει Alcoa ελαφρού κράματος που αστράφτουν, αλλά το όχημα της δοκιμής μας, το μοναδικό πιθανότατα διαθέσιμο στην Ευρώπη, μας παραχωρήθηκε από τη γερμανική Volvo και ήταν έτσι «χτισμένο» εξαρχής. Αξίζει να σημειωθεί πως υπάρχει και κάμερα πάνω δεξιά από το παρμπρίζ για να μεταδίδει εικόνα στον οδηγό από το τυφλό σημείο.
Κινητό σαλόνι υπερπολυτελείας
Το εσωτερικό είναι μοναδικό όχι μόνο για FH, αλλά γενικά, για οποιοδήποτε τράκτορα μοντέλο 2017. Τα υλικά και οι επενδύσεις είναι στο σύνολό τους ό,τι πιο ποιοτικό κυκλοφορεί στην αγορά αυτή τη στιγμή, με κυρίαρχο το δέρμα. Τα καθίσματα είναι τα ακριβότερα του καταλόγου του κατασκευαστή, και επιπλέον είναι ντυμένα με πολύ ποιοτικό δέρμα, με έντονη διχρωμία μαύρο και μπλε, με τα πλαϊνά να είναι και αυτά χάρμα οφθαλμών. Το ταμπλό είναι ολόκληρο ντυμένο με παχύ δέρμα και οι ραφές είναι με μπλε χοντρή κλωστή.
Πλουσιοπάροχη είναι η χρήση του δέρματος και στα πάνελ στις πόρτες, πάντα φυσικά στο ίδιο μοτίβο μπλε/μαύρο. Οπτικά κυριαρχούν και τα μπλε δέρματα στα πλαϊνά των καθισμάτων. Η πιο απρόσμενη πινελιά πολυτέλειας πάντως, είναι το πόσο χαμηλά κατεβαίνει το δέρμα που αγκαλιάζει όλο το ταμπλό, φτάνει θαρρείς στα βελούδινα πατάκια.
Το FH είναι ταυτόχρονα ανοικονόμητο και πολύ ραφιναρισμένο ισχύος 540 hp με τη μέγιστη ροπή να φτάνει τα 2.600 Nm με Volvo Engine Brake+ και ριτάρντερ της Voith. Πέρα λοιπόν από την χαίρε βάθος αμέτρητο- λίστα με τα στοιχεία εξοπλισμού άνεσης και οπτικής βελτίωσης, το FH «φοράει» με μία φράση το σύνολο των τεχνολογιών της Volvo Trucks.
Τα αρχικά της Volvo όπως VDS, IFS, Dual Clutch, I-See και πάει λέγοντας, δεν είναι για το «θεαθήναι», όλα δουλεύουν από άψογα έως εντυπωσιακά. Αρχίζοντας από τα βασικά, την άποψή μας για το ηλεκτροϋδραυλικό σύστημα διεύθυνσης (VDS) της Volvo την έχουμε γράψει πολλές φορές.
Χάρη στο VDS λοιπόν, δεν υπάρχει αντίστοιχη αίσθηση σε άλλο τράκτορα αυτή τη στιγμή στη φάση της εκκίνησης: μόνο βάζεις το λεβιέ στη θέση «Α» κι έφυγες χωρίς να κάνεις τίποτε άλλο, αφού το χειρόφρενο απενεργοποιείται αυτόματα. Το όποιο μανουβράρισμα, δεν σε απασχολεί γιατί δεν υφίστανται σοβαρές αντιστάσεις στη στεφάνη του τιμονιού. Η ηλεκτρονική μονάδα ελέγχου του VDS δημιουργεί ροπή στρέψης που ακυρώνει τις όποιες δυνάμεις από τους τροχούς που θα μπορούσαν να στείλουν κραδασμό στο τιμόνι, το οποίο στρίβει χωρίς την παραμικρή αντίσταση. Σε ταχύτητα ταξιδιού, εννοείται πως «βαραίνει» και εκτιμούμε πως, δε χάνει πολύ σε ακρίβεια.
Δεν υπάρχουν περιθώρια να παραπονεθείς για τεχνητή αίσθηση γύρω από τη θέση της ευθείας αφού αποζημιώνεσαι με κάθε δυνατό τρόπο. Το πιο αναπάντεχο μπόνους πάντως που έχουμε διαπιστώσει από το τιμόνι της Volvo είναι ότι, αυξάνει γεωμετρικά η άνεση της (Globetrotter XL) καμπίνας –από τη στιγμή που δεν φτάνουν κραδασμοί και αναταράξεις από τους τροχούς στην κολώνα του τιμονιού οι Σουηδοί πέτυχαν με ένα σμπάρο δύο τρυγόνια. Και ο οδηγός στρίβει κυριολεκτικά με ένα δάχτυλο, και η άνεση είναι σημαντικά βελτιωμένη. Αυτό μπορείς εύκολα να το καταλάβεις αν οδηγήσεις FH με VDS και χωρίς.
Κινητό εργαστήρι τεχνολογίας
Οι Σουηδοί έχουν προικίσει το μπλε FH με όλα τα τεχνολογικά καλούδια της γκάμας, και οποισδήποτε έμπειρος οδηγός το καταλαβαίνει αμέσως. Το κοντρόλ από την εμπρός ανεξάρτητη ανάρτηση (IFS) που επίσης διαθέτει το μπλε FH είναι σαφώς εντυπωσιακό. Το μοναδικό θέμα κατά την άποψή μας, είναι πως οι Σουηδοί διαθέτουν τόσο καλή συμβατική ανάρτηση εμπρός που τα όποια πλεονεκτήματα της διάταξης του οχήματος της δοκιμής γίνονται δυσδιάκριτα. Στο επαρχιακό δίκτυο με απότομες κλίσεις, λακκούβες και συνεχείς στροφές, ναι μεν το Performance Edition με την IFS «σιδερώνει» τα πάντα, από την άλλη όμως, αυτό περίπου κάνει και κάθε FH με συμπαγή άξονα εμπρός.
Το συγκεκριμένο κιβώτιο φέρει (όπως και στα επιβατικά αυτοκίνητα) δύο πρωτεύοντες άξονες και διπλούς συμπλέκτες. Αυτό, ουσιαστικά σημαίνει ότι, δύο σχέσεις μπορούν να (προ)επιλεούν ταυτόχρονα, με τον συμπλέκτη να «αποφασίζει» αυτός ποια σχέση θα ενεργοποιήσει. Το κιβώτιο βασίζεται φυσικά στο γνωστό I-Shift, πλην όμως, το εμπρός μισό τμήμα από το κέλυφος έχει ανασχεδιαστεί και φέρει ολοκαίνουργια εξαρτήματα.
Αν κάποιος θελήσει να περιγράψει κάπως απλουστευμένα τη λειτουργία, είναι σαν ο οδηγός να έχει ταυτόχρονα πρόσβαση σε δύο κιβώτια. Όταν χρησιμοποιεί μία σχέση, η επόμενη –είτε ανέβασμα, είτε κατέβασμα– είναι προεπιλεγμένη. Με το διπλό συμπλέκτη, ο χρόνος των αλλαγών γίνεται ουσιαστικά ανεπαίσθητος, αφού δεν υπάρχει διακοπή στην παροχή ισχύος και ροπής. Δεν υπάρχει δηλαδή, το γνωστό «κόμπιασμα». Κι αυτό επειδή, στη διάρκεια των αλλαγών, ο συμπλέκτης που είναι «συνδεδεμένος» με το πρώτο κιβώτιο απεμπλέκεται την ίδια ακριβώς στιγμή που ο συμπλέκτης του δεύτερου κιβωτίου πραγματοποιεί τη ετάβαση στην επόμενη σχέση.
Για να καταλάβεις τι ακριβώς κάνει το κιβώτιο διπλού συμπλέκτη θα πρέπει να έχεις σημαντική εμπειρία σε συστήματα μετάδοσης. Φυσικά, τα ανεβοκατεβάσματα είναι αστραπιαία και οναδικό στοιχείο ως αίσθηση είναι τα κατεβάσματα, κάπως περίεργα ως χροιά. Ο κατασκευαστής υποστηρίζει πως σε διαδρομή με ανηφόρες το διπλοσυμπλεκτικό FH «διαλύει» οτιδήποτε άλλο αντίστοιχης ιπποδύναμης με συμβατικό κιβώτιο ταχυτήτων. Θα ήμασταν κάπως συγκρατημένοι εδώ αφού, το σύνολο του ανταγωνισμού διαθέτει συμβατικά κιβώτια ταχυτήτων που είναι ήδη πολύ γρήγορα στις αλλαγές.
Μοναδικά σημεία κριτικής τα συνήθη: θέλουμε τη μετακίνηση του λεβιέ του I-Shift στην κολώνα του τιμονιού, καθώς πιάνει χώρο χωρίς λόγο και, κυρίως, ακουμπά στα πόδια ενός εύσωμου οδηγού, και πιο εργονομική χρήση του λεβιέ για το μηχανόφρενο. Αλλά, τέτοια ώρα, τέτοια λόγια, αφού το σύνολο είναι σχεδόν καθηλωτικό στην οδήγηση. Η πέδηση τέλος, είναι υπεράνω κριτικής, τόσο η συμβατική (εξαιρετική αίσθηση στο πεντάλ)όσο και η δευτερεύουσα με VEB+ ισχύος 375 kW στις 2.300 σ.α.λ., και ριτάρντερ.
Αν υπήρχε βαθμολογία για τον πιο επιθυμητό τράκτορα της αγοράς, το Performance Edition πιθανότατα θα στρογγυλοκαθόταν στην πρώτη θέση. Το FH της δοκιμής είναι ο πιο εστιασμένος τράκτορας για Μεταφορά μεγάλων αποστάσεων που έχουμε οδηγήσει φέτος, με μία μοναδική πραγματικά αίσθηση για τον τυχερό οδηγό. Η Volvo πήγε το θέμα «σπέσιαλ» έκδοση πολύ μακριά, και το αποτέλεσμα είναι συναρπαστικό.
Πρόκειται για ένα πραγματικά σαγηνευτικό «εργαλείο» με μοναδικό στυλ, κύρος ιδιοκτησίας και την πληρέστερη λίστα εξοπλισμού της ευρωπαϊκής αγοράς.
