Για ποια συνένωση μιλάμε;
Συνεχώς βελτιούμενη βαίνει η αγορά των επαγγελματικών αυτοκινήτων, με περισσότερες από πέρυσι πωλήσεις φορτηγών κάθε κατηγορίας, έστω και αν τα νούμερα παραμένουν χαμηλά συγκρινόμενα με την προ κρίσης εποχή. Είναι όμως μια καλή ένδειξη ότι κάτι έχει αρχίσει να κινείται σε αυτόν τον τόπο. Γιατί, περισσότερα φορτηγά στο δρόμο σημαίνει αυξημένη διακίνηση εμπορευμάτων, σημαίνει βελτίωση της παραγωγής, ζωντάνεμα του εμπορίου, σημαίνει αυξημένη κατανάλωση. Η κίνηση των φορτηγών στους δρόμους – το έχουμε ξαναπεί – αποτελεί τον καθρέφτη της πραγματικής οικονομίας μιας χώρας. Έτσι και η ζήτηση επαγγελματικών αυτοκινήτων ταυτίζεται με την παραγωγή, την εμπορία και τη διάθεση των αγαθών στον καταναλωτή.
Γιατί κανείς δεν αγοράζει φορτηγό, αν δεν έχει να μεταφέρει προϊόντα, τα οποία με τη σειρά τους για να φτάσουν από την παραγωγή στον καταναλωτή χρειάζονται το φορτηγό. Όμως αυτή η εικόνα αντικατοπτρίζει το ΦΙΧ και όχι το ΦΔΧ. Από τις κοινοτικές ενισχύσεις, πάντα απουσιάζει το φορτηγό, ενώ σπάνια –και μόνο το ΦΙΧ– εμφανίζεται να συνυπάρχει ως τμήμα άλλων ευρύτερων δράσεων δυνάμε- νων να ενισχυθούν, αλλά και τότε περιβάλλεται από ένα θολό νομοθετικό πλαίσιο. Ειδικότερα όμως το ΦΔΧ βρίσκεται έξω από κάθε κοινοτικό σχέδιο ενίσχυσης, γιατί η όποια χρηματοδοτική ενίσχυσή του θα οδηγούσε σε στρέβλωση του ανταγωνιστικού πλαισίου που διέπει την ευρωπαϊκή αγορά.
Με δυο λόγια, το ΔΧ φορτηγό, αν και αποτελεί το βασικότερο εργαλείο ανάπτυξης των Μεταφορών και της εθνικής οικονομίας κατ΄ επέκταση, παραμένει εκτός ενισχύσεων, την ίδια στιγμή που κυβερνητικά στελέχη, επικεφαλής επιμελητηριακών θεσμών, όπως και οι πάσης φύσεως ειδικοί, συμβουλεύουν και συστήνουν την συνένωση των μικρών μεταφορικών επιχειρήσεων για τη δημιουργία ισχυρότερων και πιο ανταγωνιστικών σχημάτων. Και 'μεις μαζί τους αλλά... Δεν λογαριάζουν σωστά. Καθόλου σωστά, ας μου επιτραπεί. Γιατί, το κεφάλαιο αυτών των επιχειρήσεων δεν είναι ούτε γραφεία, ούτε κτήρια, ούτε έπιπλα. Είναι τα φορτηγά που διαθέτουν. Παλιά, γηρασμένα οχήματα. Και οι ιδιοκτήτες τους καλούνται να κάνουν τι; Να συνενωθούν; Δηλαδή να ενώσουν τα σαπάκια τους; Έτσι θα δημιουργηθούν «ισχυρά και ανταγωνιστικά επιχειρηματικά σχήματα»;
Ζητείται εξαίρεση
Η συνταγή βρίσκεται αλλού κατά τη γνώμη μας: Στην ενίσχυση των σημερινών μεταφορικών επιχειρήσεων για την αντικατάσταση του στόλου των ΦΔΧ με την επίτευξη συμφωνίας εξαίρεσης με την ΕΕ – αυτό δηλαδή που προτείνουν και επιζητούν οι συνδικαλιστικοφορείς των μεταφορέων, ως μοναδική λύση στο πρόβλημα που είναι ταυτόχρονα και πρόβλημα προστασίας του περιβάλλοντος. «Προστασία περιβάλλοντος». Αυτό που πολλάκις έχουν επικαλεσθεί τα ισχυρά «λόμπυ» της Ευρώπης για να επιτύχουν – και το πέτυχαν – και έλαβαν μάλιστα πακτωλούς εκατομμυρίων ευρώ για να στήσουν εργοστάσια με χαμηλότερο περιβαλλοντικό αποτύπωμα και για να μειώσουν σταδιακά τις εκπομπές των ρύπων από τα αυτοκίνητα. Τώρα λοιπόν, που φτάσαμε στο τέλος των «Euro 1 μέχρι και Euro 6», η παραπέρα μείωση των ρύπων μπορεί να επέλθει με την αντικατάσταση πρωτίστως των παλαιών ρυπογόνων οχημάτων και δευτερευόντως από την εξέλιξη και παραγωγή των υβριδικών, ηλεκτρικών κ.λ.π. οχημάτων.
Δεν είναι αλήθεια οξύμωρο (έως αστείο), μέσα σε ένα δρόμο στο κέντρο μιας πόλης να κυκλοφορούν δυο ή τρία ηλεκτρικά επιβατικά οχήματα και γύρω από αυτά να κινούνται δεκάδες φορτηγά euro 1 και euro 2; Να γιατί θεωρούμε ότι τώρα είναι η καταλληλότερη στιγμή άσκησης πίεσης από την κυβέρνηση προς την ΕΕ για την κατ΄ εξαίρεση αντικατάσταση του υπέργηρου ελληνικού στόλου των ΦΔΧ. Είναι λοιπόν ανάγκη οι αρμόδιοι υπουργοί Μεταφορών και Περιβάλλοντος να ξεκινήσουν μια προσπάθεια προς την κατεύθυνση αυτή, έχοντας (στο πίσω μέρος του κεφαλιού τους) υπόψη, ότι θα βρεθούν και συμπαραστάτες ικανοί να ασκήσουν ακόμη ισχυρότερες πιέσεις και βέβαια, μιλάμε για εκείνους που θα επωφεληθούν άμεσα από την αντικατάσταση του στόλου των ελληνικών ΦΔΧ, δηλαδή τους κατασκευαστές των οχημάτων.
Εδώ να σημειώσουμε, ότι εξαιρέσεις έχουν γίνει στο παρελθόν με την επιδότηση των λεωφορείων των ΚΤΕΛ και πάντως στη βάση του εγχειρήματος για την αιτούμενη εξαίρεση, υπάρχει ένα ισχυρότατο επιχείρημα που λέει ότι κοινοτικά εμπορεύματα πρέπει να διακινούνται με ασφάλεια και με σεβασμό στο περιβάλλον, στοιχεία που καλούνται πλέον να λαμβάνουν υπόψη τους και οι φορτωτές (στο πλαίσιο της εταιρικής κοινωνικής τους ευθύνης), πριν αναθέσουν τη μεταφορά των προϊόντων τους σε μια μεταφορική. Να θυμίσουμε άλλωστε το γεγονός, ότι στις ευρωπαϊκές στατιστικές τις σχετικές με τους όγκους των φορτίων που διακινούνται, τα μερίδια ανά χώρα του μεταφορικού έργου και τις ηλικίες των φορτηγών –όπου η χώρα μας βρίσκεται στην τελευταία θέση– οι Γερμανοί, Βέλγοι, Ολλανδοί κ.α. μεταφορείς κοινοποιούν αυτά τα στοιχεία στους πελάτες τους λέγοντάς τους εμμέσως πλην σαφώς, ότι τα προϊόντα τους δεν θα πρέπει να μεταφέρονται εντός της Ευρώπης με παλιά, ανασφαλή και επιβλαβή για το περιβάλλον φορτηγά άλλων χωρών (π.χ. ελληνικών).
Τέλος, θεωρούμε, ότι τόσο το ΠΣΧΕΜ, όσο και η ΟΦΑΕ, μπορούν να εκθέσουν στους κυβερνώντες το παραπάνω πρόβλημα με περισσότερα ίσως επιχειρήματα, ώστε να καταδειχθεί η ανάγκη να επιτευχθεί η εξαίρεση από την ΕΕ και να ανοίξει ο δρόμος αντικατάστασης των φορτηγών, γιατί μόνο έτσι θα μπορέσουμε να στήσουμε ανταγωνιστικές και βιώσιμες μεταφορικές επιχειρήσεις. Καλό μήνα και πάντα καλοτάξιδοι
