Πρακτικές και ψυχολογικές συμβουλές στήριξης των στελεχών και εργαζομένων της ελληνικής εφοδιαστικής αλυσίδας -και όχι μόνο- στην εποχή του COVID-19, επιχείρησε να δώσει η τηλεδιάσκεψη που πραγματοποίησε πρόσφατα το Supply Chain Institute με την επιστημονική υποστήριξη της Planning. «Από το “business as usual”, οδηγηθήκαμε στο “business completely unusual” λόγω της παγκόσμιας αναταραχής από την πανδημία του COVID-19. Οι περισσότεροι αναγκαζόμαστε να μένουμε και να εργαζόμαστε από το σπίτι, ενώ άλλοι τέθηκαν σε προσωρινή παύση εργασίας. Κάποιες ομάδες επαγγελματιών, όμως, βρίσκονται στην πρώτη γραμμή της μάχης, με μεγαλύτερο κίνδυνο για την υγεία τους. Μεταξύ αυτών είναι και οι εργαζόμενοι στην εφοδιαστική αλυσίδα που τροφοδοτούν την ελληνική αγορά με αγαθά», τόνισε κατά την έναρξη της διαδικτυακής συζήτησης, η διευθύντρια του Supply Chain Institute, Μαριτίνα Λάμπρου.
«Ανακαλύψτε νέες ευχάριστες στιγμές»
Στη συνέχεια της τηλεδιάσκεψης, επιχειρήθηκε να διερευνηθούν οι τρόποι αντιμετώπισης των συναισθημάτων που κατακλύζουν όσους εργάζονται από το σπίτι ή βρίσκονται σε αναγκαστική παύση. Αυτοί, λοιπόν, σύμφωνα με την ψυχολόγο – ψυχοθεραπεύτρια, Μαρία Νικολάου, βιώνουν τα εξής πέντε συνήθη στάδια: Άρνηση, παζάρι, θυμός, θλίψη και αποδοχή.
Αντί, όμως, οι εργαζόμενοι να αφεθούν στο ψυχολογικό μούδιασμα που νιώθουν, μπορούν αντιθέτως να σκέφτονται ότι είναι ασφαλείς στο σπίτι τους, να ξεκουραστούν στον βαθμό του δυνατού και να κρατούν τους εαυτούς τους σε εγρήγορση. Μια χρήσιμη συμβουλή είναι να βρουν τρεις νέες ευχάριστες προσωπικές στιγμές την ημέρα, όπως και καινούργιες ανταποδοτικές ρουτίνες. Κυρίως, όμως, χρειάζεται να συνειδητοποιήσουν ότι δεν ευθύνονται οι ίδιοι για ό,τι συμβαίνει.
Σε ό,τι αφορά στην παραγωγικότητα όσων εργάζονται απομακρυσμένα, ορισμένες πρακτικές συμβουλές είναι να χωρίσουν σε 2 - 3 φάσεις τις καθημερινές τους εργασίες, να συζητούν με τους οικείους τους για την καθημερινότητα της δουλειάς και να τηρούν τις παύσεις, τις ώρες ξεκούρασης και τις αργίες. Σε κάθε περίπτωση, η εξ αποστάσεως εργασία προϋποθέτει αλλαγή νοοτροπίας τόσο από τις επιχειρήσεις όσο και από τους εργαζομένους, προκειμένου να επιτευχθεί η μετάβαση από το περιβάλλον ελέγχου στο περιβάλλον αμοιβαίας εμπιστοσύνης. «Ο επικεφαλής μιας εταιρείας λειτουργεί σαν προπονητής αθλητικής ομάδας, καθοδηγώντας, εμψυχώνοντας και υποστηρίζοντας τους παίκτες του σε ένα δύσκολο παιχνίδι με μια δυνατή αντίπαλη ομάδα», είπε η κ. Νικολάου, περιγράφοντας τις ειδικές συνθήκες που επικρατούν σήμερα.
Η σημασία της ανθρωποκεντρικής επικοινωνίας
«Οι προϊστάμενοι θα πρέπει να είμαστε πολύ σαφείς όταν έχουμε απομακρυσμένη επικοινωνία και να μην κάνουμε “ξύλινο” τον λόγο μας. Δεν θέλουμε να δημιουργήσουμε φόβο ή σύγχυση στους ανθρώπους μας. Αντιθέτως, χρειάζεται οι εργαζόμενοι να ξέρουν ποια είναι η γραμμή της εταιρείας και πώς αυτή τους προστατεύει», τόνισε ο Γιάννης Στάμος, Supply Chain & Logistics Manager της BIC, ο οποίος έσπευσε να συμπληρώσει: «Όλες οι επικοινωνίες θα πρέπει να είναι ανθρωποκεντρικές, ουσιαστικές και καθαρές. Χρειάζεται να έχουμε ακόμα πιο συχνή επικοινωνία με τους εργαζομένους πρώτης γραμμής για να μη νιώθουν ριγμένοι, αλλά και να επιβραβεύουμε περισσότερο όσους δουλεύουν από το σπίτι τους». Με δυο λόγια, στο πλαίσιο της τηλεργασίας πρέπει να χτιστεί εκ νέου ένα κλίμα εμπιστοσύνης μεταξύ προϊσταμένων και υφισταμένων. «Για να διατηρήσουμε την εμπιστοσύνη πρέπει να διασφαλίσουμε τη συνεχή και τακτική επικοινωνία».
«Προτιμότερη είναι η βιντεοκλήση από την τηλεφωνική κλήση, με την τελευταία να είναι καλύτερη από την αποστολή ενός email», είπε από τη μεριά του ο Λυκούργος Μανωλιάδης, Αναπληρωτής Γενικός Διευθυντής της DIAKINISIS. Ωστόσο, σύμφωνα με την κ. Νικολάου «Η χρήση της τεχνολογίας μπορεί να αγχώσει τους ανθρώπους. Το τηλέφωνο είναι πιο άμεσο και αποτελεί το τελευταίο “καταφύγιο” της επικοινωνίας».
Συνοπτικά, λοιπόν, οι οδηγίες για τους προϊσταμένους – managers προκειμένου να επιτύχουν στο δύσκολο έργο τους είναι η ευελιξία, η μεγαλύτερη ανοχή στις προθεσμίες, η ιεράρχηση των προτεραιοτήτων και η σύσταση ομάδων λειτουργίας και στήριξης. Απαραίτητη είναι η στήριξη σε ατομικό επίπεδο των εργαζομένων, αλλά και η ελαστικότητα - κατανόηση για πιθανά λάθη. Ιδιαίτερα χρήσιμη είναι η συχνότερη λεκτική επιβράβευση, η συνεπής και συχνή επικοινωνία, η θέσπιση σαφών καναλιών επικοινωνίας και φυσικά η αξιοποίηση των ψηφιακών τεχνολογιών.
«Οι οδηγοί χρειάζονται το χειροκρότημά μας»
Τι γίνεται, όμως, με τους ανθρώπους των logistics, ενός κλάδου που καλείται υπό ιδιαίτερα αντίξοες συνθήκες να τροφοδοτήσει την κοινωνία και την οικονομία με τα απαραίτητα; Πώς θα μπορέσουν αυτοί οι εργαζόμενοι να μην νιώθουν «Παιδιά ενός κατώτερου Θεού», όταν αντιμετωπίζουν καθημερινά τον κίνδυνο του κορωνοϊού, μακριά από την ασφάλεια του σπιτιού τους; «Οι εργαζόμενοι πρώτης γραμμής στις εταιρείες 3PL ξεκίνησαν με άρνηση, βλέποντας τι γίνεται παγκοσμίως ένιωσαν ανησυχία και φόβο και εν συνεχεία αποδέχτηκαν την κατάσταση, συνειδητοποιώντας ότι δεν μπορούμε να σταματήσουμε τη δραστηριότητά μας. Κάπως έτσι, πλέον οι άνθρωποί μας νιώθουν υπερηφάνεια για το λειτούργημα που κάνουν, τροφοδοτώντας τους συνανθρώπους μας με τα απαραίτητα», τόνισε ο κ. Μανωλιάδης, ο οποίος κατέστησε σαφές πως: «Ακόμα μεγαλύτερη στήριξη όμως, χρειάζονται οι άνθρωποι που δουλεύουν εκτός αποθήκης, κυρίως οι οδηγοί, οι οποίοι έρχονται σε αμεσότερη επαφή με τους κινδύνους και ζουν πρωτόγνωρες για αυτούς καταστάσεις. Σε αυτούς αξίζει να τονίζουμε πως το χειροκρότημα που λαμβάνουν οι γιατροί, είναι και για εκείνους».
«Η ασφάλεια έρχεται πρώτη», είναι η βασική φράση – κλειδί που πρέπει να έχουν κατά νου οι άνθρωποι που εργάζονται αυτή την περίοδο στην πρώτη γραμμή. Οι προϊστάμενοι είναι απαραίτητο να τους δείχνουν έμπρακτα πως τους έχουν συνεχώς στο μυαλό τους και ότι έχουν κάνει τα πάντα για την ασφάλειά τους, τονίζοντας πως αποτελούν ομάδα και ότι όλοι μαζί θα παλέψουν και θα τα καταφέρουν.
Εμείς, το μόνο που μένει να κάνουμε από την πλευρά μας, είναι να απευθύνουμε ένα τεράστιο «ευχαριστώ» για το κοινωνικό έργο που επιτελούν οι άνθρωποι της εφοδιαστικής αλυσίδας, αναγνωρίζοντας την καθοριστική συμβολή τους στην προσπάθεια που γίνεται παγκοσμίως να εξέλθουμε από την πρωτόγνωρη αυτή κρίση.
