Ψυχή του λεωφορείου ο ίδιος ο ιδρυτής της Neoplan, Γκότλομπ Αουβέρτερ (Gottlob Auwarter), ο οποίος στο μοντέλο SH 8, κατασκευής 1954, πέτυχε να συνδυάσει ένα αποδοτικό κινητήρα με ένα πρωτοποριακό αμάξωμα με 31 άνετες θέσεις επιβατών. Συγκεκριμένα, ο κινητήρας πετρελαίου 6 κυλίνδρων και χωρητικότητας 6.130 κ. εκ. απέδιδε 116 ίππους, αρκετούς όπως φάνηκε στην πράξη για την άνετη κίνηση του λεωφορείου τόσο σε επίπεδους όσο και σε ανηφορικούς δρόμους.
Εντυπωσιακό στοιχείο του αμαξώματος, οι μεγάλες γυάλινες επιφάνειες, συνέχεια και πάνω από αυτές των παραθύρων, οι οποίες συναντούσαν την οροφή του λεωφορείου που πλέον ήταν μικρότερη κατά το πλάτος. Ήταν το φωτεινότερο πούλμαν για τους επιβάτες, οι οποίοι ταυτόχρονα είχαν διευρυμένη ορατότητα και προς τα πάνω. Το ταξίδι τους γινόταν πιο ευχάριστο χάρη στις λογικές αποστάσεις μεταξύ των αναπαυτικών καθισμάτων, τη θέρμανση και το σύστημα εξαερισμού του χώρου.
Το ίδιο άνετος είναι και ο χώρος του οδηγού, με εύκολη πρόσβαση, κάθισμα ανατομικό, αν και με λίγες ρυθμίσεις. Βέβαια βρισκόμαστε στο 1954, οπότε θα πρέπει να εκτιμήσουμε την προσπάθεια των μηχανικών να φέρουν σε σωστές θέσεις το λεβιέ των ταχυτήτων, ο οποίος για να κουμπώσει την τρίτη από τη δεύτερη σχέση, έπρεπε να κινηθεί περί τα 40 εκατοστά. Ομοίως και το χειρόφρενο για να «τεζάρει» τη ντίζα, έπρεπε από το πάτωμα να σηκωθεί περίπου μισό μέτρο, όπως μπορείτε να δείτε στις φωτό (δεξιά κάτω).
Δύο τμημάτων το παρμπρίζ, με δύο υαλοκαθαριστήρες, καθρέφτες οι βασικοί δύο, ένας σε κάθε πλευρά και …δουλειά. Εννοούμε ότι ο οδηγός του λεωφορείου, μοντέλου 1954, δεν είχε τίποτα στα δάκτυλα του χεριού του, όπως σήμερα, ούτε κάμερες ούτε συστήματα ασφαλείας. Ούτε καν υποβοήθηση στο τιμόνι. Το στρίψιμο ήθελε τη δύναμη των χεριών του οδηγού, η ασφάλεια ήταν, επίσης, τα μάτια του οδηγού και το φρένο γκάζι ήταν η εμπειρία του.
Κλείνοντας να σημειώσουμε ότι η στάνταρ διαμόρφωση των καθισμάτων στο συγκεκριμένο μοντέλο ήταν 28+1+1 ή 30+1 (χωρίς ξεναγό). Το λεωφορείο βρίσκεται στο μουσείο Auwarter στη Στουτγκάρδη, όπου φιλοξενούνται και αρκετά άλλα λεωφορεία Neoplan, όπως ο διάδοχος του SH 8, το μοντέλο Hamburg που κυκλοφόρησε το 1961. Δέκα χρόνια αργότερα, το 1971, κάνει την εμφάνισή του το Cityliner για να ακολουθήσει το αρθρωτό Jumbocruiser, ενώ το 1979 κυκλοφορεί το πρώτο Spaceliner, και φτάνουμε στο 1992 με την κυκλοφορία του megaliner των 15 μέτρων και λίγο μετά, το 1996, κυκλοφορεί το πρώτο Starliner.
Χρονιά σταθμός για τη Neoplan το έτος 2001, οπότε εξαγοράστηκε από τη MAN του ομίλου Man Truck & Bus. Ακολουθεί διεύρυνση της παραγωγής με τη δημιουργία της Neoplan Bus που παράγει αστικά λεωφορεία και το 2003 κατασκευάστηκε το πρώτο Tourliner, μοντέλο που έμελλε να διαγράψει μία άκρως επιτυχημένη πορεία στον τομέα των τουριστικών.
