Ταξιδεύοντας για την Ηγουμενίτσα, θα κάνουμε μια μικρή παράκαμψη και θα συνεχίσουμε προς το χωριό Καρτέρι Θεσπρωτίας, για να συναντήσουμε την οικογένεια Βασιλείου. Αποτελεί χρέος, τόσο για εμάς όσο και για τους αναγνώστες μας, να γνωρίσουμε την ιστορία της και φυσικά το αστέρι τους το οποίο φέρνει ακόμη μεροκάματο στο σπίτι. Μάλιστα είναι μια από τις σπάνιες περιπτώσεις, όπου από το τιμόνι του ίδιου του φορτηγού πέρασαν τρεις διαφορετικές γενιές αυτοκινητιστών: ο παππούς, ο γιος και ο εγγονός.
Σε πέντε λεπτά είναι έτοιμο…
Φτάνοντας στο σημείο της συνάντησης με την οικογένεια Βασιλείου, θα μας υποδεχθούν με ιδιαίτερη χαρά και τα τρία μέλη της, ο Σπύρος ο πρεσβύτερος, ο Μιλτιάδης και ο Σπύρος ο νεότερος. Κάνουμε τις απαραίτητες συστάσεις και ο κ. Σπύρος θα μας πει:
«Σε πέντε λεπτά είναι έτοιμο το φορτηγό μας για τη φωτογράφιση. Θέλουμε να είναι όπως πρέπει. Πλυμένο και γυαλισμένο, όπως είναι στην καθημερινότητά του». Μέχρι να ολοκληρωθούν οι ετοιμασίες μας δίνεται η ευκαιρία να συζητήσουμε μαζί του και να μας δώσει σημαντικές πληροφορίες για το Mercedes του. «Το πρώτο μου φορτηγό ήταν το Mercedes-Benz 1620 και εν συνεχεία αγόρασα το μοντέλο 1824LK το οποίο είναι το αγαπημένο μου. Η αγορά του έγινε το 1982 και μου κόστισε 3.000.000 δραχμές».
Στο σημείο αυτό θα τον διακόψουμε και θα τον ρωτήσουμε πόσο εύκολο ήταν την εποχή εκείνη να αγοράσει κάποιος φορτηγό. «Κοιτάξτε, αν είχες κάποιο αποθεματικό στην τράπεζα, δεν είχες πρόβλημα. Αν όμως, όπως, οι περισσότεροι βιοποριζόσουν μόνο από το φορτηγό και δεν είχες άλλους πόρους, τότε, έπρεπε να δουλέψεις σκληρά. Πράγματι υπήρχαν πιο πολλές και καλοπληρωμένες δουλειές συγκριτικά με σήμερα, αλλά και την εποχή εκείνη έπρεπε να εργάζεσαι καθημερινά για πολλές ώρες. Απλά δεν είχαμε τόσο έντονη την ανασφάλεια όπως σήμερα, αν δηλαδή την επόμενη μέρα θα έχει δουλειά ή αν θα πληρωθεί η φορτωτική».
«Το ρίξατε κατευθείαν στη δουλειά;», θα τον ρωτήσουμε.
«Πιο σύντομα δεν γινόταν», μας απαντάει ο κ. Σπύρος και χαμογελάει. «Μόλις έγινε η μεταβίβαση, πήγα φόρτωσα μαρμαρόσκονη και το έφερα στην Ηγουμενίτσα».
Και ποια ήταν τα πρώτα συναισθήματά σας;
«Μόνο χαρά αισθανόμουν, τίποτα άλλο. Ήθελα πολύ να αγοράσω αυτό το φορτηγό και τελικά τα είχα καταφέρει. Δεν με ενδιέφερε πότε θα έκανα απόσβεση των χρημάτων, γιατί είχα εμπιστοσύνη στις δυνάμεις μου και ήξερα ότι θα δουλέψω σκληρά, όπως και έκανα βασικά».
Με το πέρασμα των χρόνων ήταν το Mercedes αντάξιο των προσδοκιών σας; ρωτήσαμε.
«Μπορώ να σας απαντήσω με βεβαιότητα πλέον πως τις ξεπέρασε. Βγήκε πολύ καλύτερο απ’ ότι περίμενα. Και δούλεψε πολύ σκληρά το φορτηγό μου, μεταφέροντας οικοδομικά υλικά μέσω Κατάρας. Επίσης προς το Μεσολόγγι κουβαλούσα πυρήνα. Ακόμη και σήμερα μπορώ να πω ότι φέρνει καλύτερο μεροκάματο σε σχέση με τα υπόλοιπα φορτηγά μου, γιατί έχει κοντό μεταξόνιο και χωράει σχεδόν παντού. Επίσης μην ξεχνάτε ότι σε αυτό το φορτηγό έμαθαν να οδηγούν ο γιος μου και ο εγγονός μου, με ό, τι επιπλέον καταπόνηση σημαίνει αυτό».
Το αστέρι λάμπει!
Εκείνη τη στιγμή, ο Σπύρος ο νεότερος μας ενημερώνει ότι το φορτηγό τους είναι έτοιμο για φωτογράφιση. Βλέποντάς το νομίζεις ότι μόλις έχει βγει από τη γραμμή παραγωγής. Φρεσκοβαμμένο κουβούκλιο και ανατροπή, αγρατσούνιτσο από μπροστά μέχρι πίσω, αποτυπώνει με τον καλύτερο τρόπο το μεράκι των ιδιοκτητών του. Ο κινητήρας θυμίζει καλοκουρδισμένο ρολόι και όλα λειτουργούν άψογα.
Άραγε, σκεφτόμαστε δυνατά, σε τι οφείλεται η κατάσταση που βρίσκεται το φορτηγό, για να μας απαντήσει ο ίδιος ο κ. Σπύρος. «Είναι συνδυασμός δύο πραγμάτων. Από τη μια οφείλεται στο μέταλλό του, το οποίο έδειξε την αξιοπιστία και την αντοχή του στο χρόνο και από την άλλη πλευρά λόγω της δικής μας φροντίδας. Όλα τα σέρβις γίνονται στην ώρα τους και τα ανταλλακτικά που βάζουμε είναι τα γνήσια. Δεν του λείπει ούτε μια βίδα». Αφελείς ερωτήσεις δεν υπάρχουν, οπότε, θα ρωτήσουμε τον κ. Σπύρο να μας πει για το μέλλον του Mercedes-Benz.
«Όπως σας ανέφερα και πριν είναι σε άριστη κατάσταση, οπότε, δεν υπάρχει λόγος να το πουλήσουμε. Θα το έδινα μόνο με μια προϋπόθεση. Αν μου το ζητούσε κάποιος μερακλής για να το διατηρήσει άψογο, όπως εμείς. Πάντως ευχή μου είναι όλα τα καινούργια μοντέλα φορτηγών να είναι τόσο αξιόπιστα και αποδοτικά όπως το δικό μας το αστέρι. Έτσι, μπορεί και ο αυτοκινητιστής στο τέλος της ημέρας να πάει ένα αξιοπρεπέστατο μεροκάματο σπίτι του».
