Με πέντε εκατομμύρια χιλιόμετρα στο ενεργητικό του και ατελείωτα φορτία από τα Λεχαινά για τη λαχαναγορά της Αθήνας, το Volvo της εταιρείας ΓΕΩΦΡΟΥΤΑ είναι συνώνυμο της αντοχής και της αξιοπιστίας. Σήμερα εκτελεί τοπικά δρομολόγια, μεταφέροντας εμπορεύματα στις εγκαταστάσεις της επιχείρησης, καθώς και πιο μακρινά, ανάλογα με τις ανάγκες της δουλειάς. Χωρίς αβαρίες και προβλήματα, κάνοντας μόνο την τακτική του συντήρηση, απέδειξε όλα αυτά τα χρόνια ότι είναι φορτηγό για μια ζωή, όπως μας λέει ο ιδιοκτήτης του.
Έτοιμο για δρομολόγιο
Στον προαύλιο χώρο της εταιρείας θα συναντήσουμε τον ιδιοκτήτη του Volvo, τον Γιώργο Αγγελόπουλο μαζί με τους δύο οδηγούς της εταιρείας, τα ξαδέρφια Σολωμού, τον Γιώργο και τον Σάκη. Πρόκειται για μια δυνατή ομάδα ανθρώπων, με το ίδιο μεράκι και αγάπη για τα φορτηγά, εστιάζοντας κυρίως στο καμάρι της εταιρείας, το Volvo F-12. Δικαιολογημένα όμως, καθώς ήταν το πρώτο φορτηγό της επιχείρησης, το οποίο έκανε απόσβεση του αρχικού του κεφαλαίου και με το παραπάνω.
Αυτό που σε κερδίζει απευθείας στο Volvo είναι η κατάσταση στην οποία βρίσκεται, κρύβοντας επιμελώς τα σαράντα τρία χρόνια που έχει στην πλάτη του. Η καμπίνα του είναι φρεσκοβαμμένη με πράσινο χρώμα και ρίγες στο πλάι, νίκελ στη μάσκα του και με τα χαρακτηριστικά σήματα του F-12, του Intercooler και του Turbo 6. Στην ίδια άψογη κατάσταση βρίσκεται το βαμμένο σασί του, χωρίς το παραμικρό ίχνος σκουριάς, ενώ η καρότσα κατασκευής Ζυγούρη (τριάντα χρόνια πριν!) δείχνει με τον καλύτερο τρόπο ότι οι Έλληνες μάστορες είναι καλλιτέχνες! Τα ξύλινα παραπέτια όπως και η πίσω πόρτα αποδεικνύουν τη λαχαναγορίτικη φύση του τριαξονικού.
Πάμε σαν άλλοτε
Επόμενο δρομολόγιο για το 12άρι στα χωράφια όπου θα φορτώσει χύμα φρούτα για το συσκευαστήριο. Το εσωτερικό της καμπίνας μας εντυπωσιάζει στην κατάσταση που βρίσκεται. Οι βελούδινες, καφέ χρώματος επενδύσεις του δημιουργούν ένα ζεστό και φιλόξενο χώρο για τους επιβάτες του. Τα χειριστήρια, ο πίνακας οργάνων, το ταμπλό, ακόμη και τα τασάκια μας κάνουν να απορήσουμε πώς είναι δυνατόν να βρίσκονται σε τέτοια κατάσταση, αφού μοιάζουν σαν καινούργια, σαν να έβγαλε κάποιος τώρα από πάνω τους τις ζελατίνες. Άθικτα στο χρόνο, λες και δεν τα έχει ακουμπήσει ανθρώπινο χέρι για πολλά χρόνια. Τόσο μεγάλη και καλή εντύπωση μας έκαναν!
Γυρίζουμε το κλειδί στη μίζα και ο εξακύλινδρος κινητήρας αρχίζει να κελαηδάει. Ο ήχος του γλυκός περνάει σαν μελωδία στα αυτιά μας, λύνουμε το χειρόφρενο, βάζουμε τη Δευτέρα αργή και ξεκινάμε. Οδηγώντας το συγκεκριμένο Volvo σίγουρα εκτιμάς την πρόοδο που έκανε η αυτοκινητοβιομηχανία με τα σύγχρονα μοντέλα, τα οποία έχουν εστιάσει ιδιαίτερα στις ανέσεις του οδηγού, ωστόσο στο παλιό Volvo βρίσκεις κάτι που δεν θα συναντήσεις σε κανένα πιο καινούργιο. Αυτή την αίσθηση του φορτηγού με το πιο βαρύ τιμόνι, τον θόρυβο του κινητήρα όπου ξέρεις πότε πρέπει να αλλάξεις ταχύτητα στο κιβώτιο χωρίς να κοιτάς το στροφόμετρο, και το θόλο του κινητήρα (πεθαμένος) ο οποίος τείνει να χαθεί στα σύγχρονα οχήματα. Επίσης οι παλιές καμπίνες, ίσως βέβαια να το βλέπουμε με νοσταλγία, μας θυμίζουν μια πιο αγνή, και με λιγότερο άγχος εποχή για τους αυτοκινητιστές. Σίγουρα και τότε οι υποχρεώσεις έτρεχαν, αλλά το αυτοκίνητο άφηνε περισσότερα χρήματα, όπως συνηθίζουν να μας λένε οι παλαιότεροι αυτοκινητιστές.
Διαγωγή κοσμιοτάτη
Ο Γιώργος Αγγελόπουλος έκανε τα πρώτα του ταξίδια τη δεκαετία του ‘80 με το Volvo, σαν συνοδηγός κοντά στον πατέρα του και έπειτα ξεκίνησε δρομολόγια με αυτό από τα Λεχαινά μέχρι τη λαχαναγορά Αθηνών. Όπως μας ανέφερε ο κινητήρας είναι ο ίδιος, με τους 340 ίππους στον οποίο έκαναν προληπτικά γενική επισκευή πριν από είκοσι χρόνια, χωρίς όμως να έχει παρουσιάσει κάποιο πρόβλημα. Επίσης, η αρχική καμπίνα ήταν από το F-121 η οποία αντικαταστάθηκε με τη σημερινή του. Αναμφίβολα, αποτελεί ένα φορτηγό πραγματικό κόσμημα για την εταιρεία του, το οποίο δείχνει με τον καλύτερο τρόπο ότι με σωστή συντήρηση γίνεται εργαλείο ζωής…
