Η Σαμαρίνα, χτισμένη στη βόρεια Πίνδο σε υψόμετρο 1.450 μέτρων παρουσιάζει έντονη μεταφορική δραστηριότητα όλη τη διάρκεια του χρόνου, χάρη στα δύο εργοστάσια παραγωγής και εμφιάλωσης νερού που βρίσκονται εκεί, των εταιρειών με οικοδομικά υλικά, της υλοτομίας στην ευρύτερη περιοχή, καθώς και της μετακινούμενης κτηνοτροφίας. Φορτηγά με έδρα τη Σαμαρίνα αλλά και από άλλες περιοχές ταξιδεύουν διαρκώς στα βουνά μεταφέροντας εμπορεύματα και πρώτες ύλες, σε ένα δρομολόγιο με πολλές ιδιαιτερότητες και δυσκολίες, ιδιαίτερα το χειμώνα όπου στην περιοχή επικρατούν έντονα καιρικά φαινόμενα.
Ο Θανάσης Δημουλιός πραγματοποιεί δρομολόγια όλο το χρόνο, μεταφέροντας νερά από τη Σαμαρίνα στο Θεσσαλικό κάμπο ενώ στην επιστροφή φορτώνει οικοδομικά υλικά από τις εγκαταστάσεις της εταιρείας του στον Παραπόταμο Λάρισας για το υποκατάστημα στη Σαμαρίνα.
Σε ένα από τα δρομολόγιά του ο συντάκτης μας Παύλος Μαυρομύτης συνταξιδεύει μαζί του καταγράφοντας από κοντά χρήσιμες πληροφορίες για τους επαγγελματίες οδηγούς σχετικά με τη συγκεκριμένη διαδρομή.
Φόρτωμα στον Παραπόταμο Λάρισας
Τον Θανάση Δημουλιό με το γιο του Μιχάλη θα τους συναντήσουμε τη στιγμή που φορτώνουν το επικαθήμενο με μεγάλους σάκους άμμο (big bag) με τον Θανάση να μας αναφέρει σχετικά: «Από τη Λάρισα φορτώνουμε οικοδομικά υλικά τα οποία αποθηκεύουμε στις εγκαταστάσεις μας στη Σαμαρίνα και με αυτά τροφοδοτούμε την ευρύτερη περιοχή. Σήμερα η δουλειά έχει μειωθεί σημαντικά σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια, καθώς η οικονομική κρίση επηρέασε αρκετά την ανοικοδόμηση αλλά και τα υπόλοιπα έργα στον ορεινό όγκο. Από την άνοιξη μέχρι το φθινόπωρο μεταφέρουμε αρκετά φορτία, όσο βοηθάει ο καιρός για εξωτερικές εργασίες».
Λάρισα – Γρεβενά: Τρεις διαδρομές
Από τη Λάρισα μέχρι τα Γρεβενά οι πιο διαδεδομένες διαδρομές είναι τρεις, μέσω Δεσκάτης απόστασης 137 χιλιομέτρων, μέσω Καλαμπάκας-γέφυρα Βενέτικου ποταμού 148 χιλιομέτρων και μέσω Κοζάνης 158 χιλιομέτρων.
Οι περισσότεροι οδηγοί χρησιμοποιούν τη δεύτερη διαδρομή η οποία είναι πιο βατή και πιο σύντομη χρονικά. Η διαδρομή μέσω Δεσκάτης είναι πιο σύντομη χιλιομετρικά, ωστόσο είναι η πιο δύσκολη καθώς τα οχήματα κινούνται για αρκετά χιλιόμετρα στον ορεινό όγκο, με τις δυσκολίες που συνεπάγεται αυτό, εξαιτίας του στενού οδικού δικτύου. Εμείς ακολουθούμε τη δεύτερη διαδρομή, καταγράφοντας κάθε κομμάτι της ξεχωριστά.
Λάρισα - Καλαμπάκα
Το πρώτο κομμάτι απόστασης 85 χιλιομέτρων είναι το ευκολότερο καθώς στο σύνολό του γίνεται σε δρόμο με δύο λωρίδες ανά κατεύθυνση. Σίγουρα σε αρκετά σημεία η ποιότητα της ασφάλτου δεν είναι η καλύτερη, ωστόσο, γίνονται συχνά παρεμβάσεις για την αντικατάστασή της.
Ένα σημείο που χρειάζεται αρκετή προσοχή είναι ο περιφερειακός της πόλης των Τρικάλων ο οποίος είναι με μια λωρίδα ανά κατεύθυνση και καθημερινά δέχεται σημαντικό όγκο οχημάτων. Επίσης χαμηλή ταχύτητα χρειάζεται κατά τη διέλευση των οχημάτων από τις διαβάσεις των τρένων, σε αυτήν πριν τη διασταύρωση για Διάβα και στην άλλη μέσα στην Καλαμπάκα.
Καλαμπάκα - Γέφυρα Μουργκανίου
Πρόκειται για ένα μικρό κομμάτι μόλις δέκα χιλιομέτρων στο οποίο γίνονται συχνά τροχαία ατυχήματα, ακόμη και θανατηφόρα, στα οποία έχουν εμπλακεί και φορτηγά στο παρελθόν. Σε αυτό σημαντικό ρόλο παίζει η κακή κατάσταση του δρόμου με ολισθηρό οδόστρωμα, όταν πέφτει το πρώτο ψιλόβροχο. Επίσης, στις τρεις στροφές-πέταλα της διαδρομής εάν κάποιο φορτηγό μπει με ταχύτητα πάνω από 50 χλμ/ώρα, τότε είναι πολύ πιθανό να τουμπάρει καθώς έχουν ανάποδη κλίση.
Γέφυρα Μουργκανίου – Γρεβενά
Η ολοκλήρωση του βόρειου τμήματος του αυτοκινητόδρομου Ε -65 θα δώσει πολλές λύσεις στους οδηγούς που ταξιδεύουν προς τη Δυτική Ελλάδα. Μέχρι τότε όμως είναι αναγκασμένοι να χρησιμοποιούν το υπάρχον οδικό δίκτυο το οποίο κρύβει πολλές παγίδες. Το πρώτο και σημαντικό μειονέκτημά του είναι η στενότητα του οδοστρώματος, σε συνδυασμό πάντα με τον αυξημένο όγκο οχημάτων που δέχεται. Σε αρκετά σημεία οι καθρέφτες των διερχόμενων φορτηγών περνάνε στην κυριολεξία στον πόντο ο ένας δίπλα από τον άλλον και ένας λάθος υπολογισμός μπορεί να προκαλέσει ανυπολόγιστες ζημιές.
Να επισημάνουμε μάλιστα ότι από τη γέφυρα Μουργκανίου μέχρι τη Σαμαρίνα χρειάζονται κόψιμο αρκετά κλαδιά δέντρων που βρίσκονται δίπλα από το δρόμο, καθώς χτυπάνε σε αυτά οι καθρέφτες των φορτηγών. Ειδικότερα στο χωριό Αναβρυτά ο οδηγός του φορτηγού πρέπει να οδηγεί στο αντίθετο ρεύμα για να αποφύγει τα κλαδιά. Μετά το χωριό Μύκανη ξεκινάει το ανηφορικό κομμάτι της διαδρομής καθώς επίσης και πολλές στροφές-πέταλα όπου η ορατότητα των οδηγών είναι περιορισμένη. Ιδιαίτερη προσοχή απαιτείται στο κομμάτι κοντά στη γέφυρα του Βενέτικου ποταμού και να υπενθυμίσουμε ότι η διέλευσή της γίνεται μόνο από ένα φορτηγό, εξαιτίας της στενότητάς της.
Από τη γέφυρα Μουργκανίου μέχρι τα Γρεβενά υπάρχουν αρκετά πρατήρια καυσίμων, κυρίως μέσα στα χωριά από όπου διέρχεται ο δρόμος, ενώ τα καταστήματα με φαγητό είναι ελάχιστα. Όσον αφορά τους διαθέσιμους χώρους για στάθμευση του φορτηγού (π.χ ωράριο) δεν υπάρχουν οργανωμένοι, αλλά ούτε και παρκίδες με φωτισμό και τουαλέτες. Οπότε, σε περίπτωση που ο οδηγός χρειαστεί να κάνει διάλειμμα θα πρέπει να επιλέξει κάποιον χώρο δίπλα από το δρόμο, όπου είναι αυτό εφικτό, χωρίς φυσικά να τηρούνται οι στοιχειώδεις κανόνες ασφαλείας.
Γρεβενά – Σαμαρίνα
Το τελευταίο τμήμα της διαδρομής είναι σαφώς το δυσκολότερο καθώς ο δρόμος κινείται πλέον σε μεγάλο υψόμετρο, σε αρκετά σημεία πάνω από 1.400 μέτρα, γεγονός που σημαίνει συνεχείς αναβάσεις και καταβάσεις. Στα σημεία αυτά χρειάζεται δυνατό σύστημα πέδησης, καθώς σε διαφορετική περίπτωση, ιδιαίτερα το καλοκαίρι, μπορεί εύκολα να υπερθερμανθούν τα φρένα. Επίσης οι συνεχόμενες κλειστές και στενές στροφές προκαλούν σημαντικές φθορές στα λάστιχα της νταλίκας και για αυτό το λόγο η αλλαγή τους κρίνεται απαραίτητη σε σύντομο χρονικό διάστημα.
Να αναφέρουμε ότι ο Θανάσης που δουλεύει μόνιμα τη γραμμή αγόρασε νταλίκα με τιμόνι και στους δύο πίσω άξονες, έτσι ώστε να στρίβει με μεγαλύτερη ευκολία στα στενά σημεία του δρόμου και η καταπόνηση των ελαστικών να είναι μικρότερη.
Περιφερειακός Σαμαρίνας
Η πρόσβαση των εγκαταστάσεων της εταιρείας Σαμαρίνα μπετόν καθώς και των εργοστασίων με τα νερά γίνεται μέσω της περιφερειακής οδού, η οποία μόνο το όνομα έχει, καθώς στην πραγματικότητα πρόκειται για ένα στενό κομμάτι δρόμου όπου σε αρκετά σημεία δεν χωρούν να περάσουν δύο φορτηγά που κινούνται σε αντίθετη κατεύθυνση.
Επίσης σε κάποια σημεία η άσφαλτος είναι διαλυμένη και υπάρχει χωματόδρομος, δημιουργώντας αρκετά προβλήματα κυρίως όταν βρέχει. Το καλοκαίρι με την έλευση πολλών παραθεριστών η κίνηση στον περιφερειακό καθίσταται προβληματική, καθώς ορισμένοι οδηγοί παρκάρουν σε σημεία που εμποδίζουν τα φορτηγά να στρίψουν.
Πολλές δυσκολίες το χειμώνα
Όπως αναφέραμε, από τη γέφυρα Μουργκανίου μέχρι τη Σαμαρίνα το οδικό δίκτυο εκτείνεται σε ορεινό κομμάτι της Πίνδου το οποίο αυτόματα σημαίνει πολλές δυσκολίες για τους οδηγούς το χειμώνα, εξαιτίας των δυσμενών καιρικών συνθηκών που επικρατούν. Ιδιαίτερα στο τμήμα Γρεβενά-Σαμαρίνα οι χιονοπτώσεις είναι συχνές και έντονες, οι θερμοκρασίες πολύ χαμηλές και ο πάγος κάνει ιδιαίτερα ολισθηρό το οδόστρωμα.
Ο οδηγός ενός φορτηγού πρέπει να έχει αρκετή εμπειρία για να οδηγεί με τέτοιες καιρικές συνθήκες, να κάνει ήρεμη οδήγηση και φυσικά να βάζει συχνά αντιολισθητικές αλυσίδες. Επίσης η πυκνή ομίχλη που περιορίζει στο ελάχιστο την ορατότητα σε συνδυασμό με τις κατολισθήσεις (πέτρες, βράχια) μπορούν ανά πάσα στιγμή να προκαλέσουν σημαντικές φθορές στο όχημα.
Τροφοδοσία όλο το χρόνο
Ο Θανάσης Δημουλιός είναι ο μόνιμος μεταφορέας της περιοχής, καθώς πρέπει να εφοδιάζει την επιχείρησή του με οικοδομικά υλικά αλλά και να μεταφέρει το νερό από τα εργοστάσια της Σαμαρίνας στο θεσσαλικό κάμπο. Με οδηγό την εμπειρία του, με υπομονή και πάντα με καθαρό μυαλό καταφέρνει να ταξιδεύει όλο το χρόνο στα ορεινά, προσφέροντας στο ακέραιο τις υπηρεσίες του.
Σίγουρα το καλοκαίρι η οδήγηση στη συγκεκριμένη διαδρομή είναι μια ενδιαφέρουσα εμπειρία, ωστόσο, το χειμώνα όπου τα πάντα είναι καλυμμένα με χιόνι και πάγο, κάθε κίνηση στο τιμόνι πρέπει να εκτελείται με απόλυτη ακρίβεια.
