Η ιστορία αυτού του μήνα έρχεται από την Αθήνα και τον Δημήτρη Στασινό, ιδιοκτήτη ενός Mercedes-Benz Actros και τριών Atego. Με πολύ προσωπικό αγώνα, ξενύχτια και ώρες ατελείωτες πίσω από το επαγγελματικό τιμόνι κατάφερε να δημιουργήσει τη δική του μεταφορική εταιρεία και συνεχίζει με αισιοδοξία για το μέλλον.
Η οικογένειά του έχει μακρά παράδοση στο χώρο, από το 1959, και μάλιστα για εξήντα χρόνια πορεύεται με φορτηγά της συγκεκριμένης μάρκας. Ο Δημήτρης σε μία σύντομη αναδρομή στο παρελθόν θυμάται δύο γεγονότα που του έχουν μείνει αξέχαστα. Μία φορά βρέθηκε σε αδιέξοδο στους στενούς δρόμους της παλιάς πόλης της Ξάνθης, κάνοντας όπισθεν για ένα χιλιόμετρο, ξεπερνώντας κάθε εμπόδιο. Την επόμενη, έμεινε εγκλωβισμένος στους χιονισμένους και παγωμένους δρόμους της Θήβας, χωρίς φαγητό και λιγοστό πετρέλαιο. Τη λύση την έδωσε ένας συνάδελφός του τον οποίο ευχαριστεί και δημόσια.
Συνεχίζω το επάγγελμα του πατέρα μου Λεωνίδα ο οποίος δραστηριοποιείται στο χώρο από το 1959. Όλα τα βιώματά μου έχουν σχέση με τα φορτηγά, οπότε, ήταν προκαθορισμένο από μικρή ηλικία το επάγγελμα που θα ακολουθούσα μεγαλώνοντας. Δεν με πίεσε κανένας, μόνο μου έδειξαν το σωστό δρόμο και πλέον κάνω αυτό που μου αρέσει. Κανένας δρόμος δεν είναι στρωμένος με ροδοπέταλα και τίποτα δεν μας χαρίζεται στη ζωή. Αντίθετα, όλα γίνονται με πολλή προσωπική εργασία και κόπο, και έτσι, δουλεύοντας πολλές ώρες καθημερινά, κατάφερα να έχω στην ιδιοκτησία μου τέσσερα φορτηγά. Η εταιρεία μου ασχολείται με μεταφορές- μετακομίσεις και εξειδικεύεται στη μεταφορά θεατρικών παραστάσεων. Ξεκινάω το πρωί και τελειώνω αργά το βράδυ. Βέβαια, αυτό δεν με ενοχλεί καθόλου καθώς κάνω αυτό που αγαπώ.
Διαβάστε περισσότερα για τον Δημήτρη Στασινό και άλλες ιστορίες στο
roadstars.mercedes-benz-trucks.com
Δεν μπορώ να με φανταστώ υπάλληλο κλεισμένο σε ένα γραφείο για οκτώ ώρες. Με το φορτηγό βλέπω όμορφες και διαφορετικές εικόνες και έτσι είναι πιο ευχάριστη η καθημερινότητά μου. Στα είκοσι χρόνια πορείας στο χώρο μου έχουν τύχει πολλά περιστατικά αλλά θυμάμαι δύο συγκεκριμένα.
Το πρώτο είναι όταν πριν μερικά χρόνια πήγα στην παλιά πόλη της Ξάνθης με το Atego για ξεφόρτωμα και ένας περαστικός μου είπε πώς να φτάσω στο σημείο που ήθελα, αλλά τελικά μου έδωσε λάθος κατεύθυνση. Συνεχίζοντας την πορεία μου συνειδητοποιώ ότι κατέληξα σε μονόδρομο και δεν μπορούσα να στρίψω πουθενά. Η μοναδική λύση ήταν να κάνω όπισθεν για ένα χιλιόμετρο, περνώντας ξυστά από σταθμευμένα αυτοκίνητα. Για να ξεμπλέξω από το σημείο χρειάστηκε υπομονή, ηρεμία και να είμαι απόλυτα συγκεντρωμένος στην οδήγηση. Βέβαια, με βοήθησε σημαντικά το καλό κόψιμο του τιμονιού και η διευρυμένη ορατότητα από τους καθρέφτες του Atego.
Ένα άλλο περιστατικό που θυμάμαι είναι όταν επέστρεφα από τη Δράμα στην Αθήνα και έμεινα εγκλωβισμένος κοντά στη Θήβα για δύο ημέρες, εξαιτίας της κακοκαιρίας. Το Mercedes είχε τη μικρή καμπίνα, χωρίς κρεβάτι, οπότε κοιμόμουν στο κάθισμα. Επίσης, δεν είχα πολύ πετρέλαιο στο ρεζερβουάρ, με αποτέλεσμα να μην έχω ούτε θέρμανση. Το χειρότερο όλων είναι ότι ξέμεινα από φαγητό. Για καλή μου τύχη πιο δίπλα, είχε ακινητοποιηθεί ένα επικαθήμενο, το οποίο μετέφερε φαγητά για Catering. Ο συνάδελφος, ο οποίος εύχομαι να είναι πάντα καλά, μου προσέφερε φαγητό και νερό.
Ευχαριστούμε που ανταποκριθήκατε τόσο άμεσα και αυτόν το μήνα. Μας στείλατε πραγματικά ενδιαφέρουσες ιστορίες. Στείλτε κι εσείς τη δική σας εμπειρία στο info@troxoikaitir.gr και θα δημοσιευθεί στο περιοδικό TΡOXOI & TIR και στο RoadStars της Mercedes-Benz, την παγκόσμια ηλεκτρονική πλατφόρμα που ενώνει όλους τους οδηγούς φορτηγών σε μία κοινότητα.
