Με τη λήξη του εμφυλίου πολέμου στη χώρα μας στα τέλη της δεκαετίας του ’40, η Ελλάδα μετρούσε τις πληγές της σε όλους τους τομείς: Σε ανθρώπινο δυναμικό, στην κατακερματισμένη οικονομία και στις υποδομές της. Τότε η ανοικοδόμηση της χώρας βασίστηκε σημαντικά στον κλάδο των μεταφορών, ο οποίος βοήθησε στο να ανοικοδομηθεί ένα μεγάλο μέρος της χώρας μας, να γίνουν δρόμοι και να φτάσουμε στην επανεκκίνηση της οικονομίας.
Οι μεταφορείς της περιόδου εκείνης ήταν πραγματικοί ήρωες, αφενός μεν λόγω των δυσκολιών που αντιμετώπιζαν εξαιτίας του κακού οδικού δικτύου, αφετέρου δε, λόγω της παλαιότητας των οχημάτων εκείνης της περιόδου. Τα πρώτα φορτηγά ήταν τα λεγόμενα συμμαχικά και στην ουσία ήταν ό, τι είχε απομείνει από τα στρατιωτικά φορτηγά του Β’ παγκοσμίου πολέμου. Οι άνθρωποι αυτοί έκαναν πραγματικά ό, τι περνούσε από το χέρι τους για να τα κάνουν και πάλι λειτουργικά και μαζί τους να πορευτούν για πολλά χρόνια.
Το ευρωπαϊκό ρεύμα στην Ελλάδα
Μετά το Β’ παγκόσμιο πόλεμο η αυτοκινητοβιομηχανία όλης της Ευρώπης ξεκίνησε έναν έντονο ανταγωνισμό με νέα μοντέλα, κατασκευασμένα πιο κοντά στις ανάγκες του οδηγού και με περισσότερες ανέσεις, σύμφωνα πάντα με τα δεδομένα της εποχής. Οι εταιρείες την εποχή εκείνη κατασκεύαζαν φορτηγά με μούρη και ιπποδύναμη κοντά στους 200 ίππους. Ένα από αυτά, το οποίο άφησε το δικό του στίγμα στους ελληνικούς και ξένους δρόμους, είναι το μοντέλο 312 της Mercedes-Benz. Για πολλές δεκαετίες αυτά τα φορτηγά, αποτέλεσαν τη ραχοκοκαλιά της εθνικής μεταφοράς κουβαλώντας κυριολεκτικά τα πάντα στις άγονες γραμμές. Σε ορισμένες περιπτώσεις μάλιστα συνδύαζαν εμπορευματική με επιβατική μεταφορά, καθώς στην καρότσα, δίπλα στα εμπορεύματα μετέφεραν και κόσμο.
Το Mercedes-Benz 312 στο Ευπάλιο
Στο σημείο αυτό ήρθε η ώρα να κάνουμε μια αναδρομή στο παρελθόν και να γνωρίσουμε το Mercedes-Benz 312 του Μπάμπη Καψάλη από το Ευπάλιο το οποίο δούλεψε για αρκετά χρόνια στην ορεινή Ναυπακτία. Εν συνεχεία παροπλίστηκε και μετά από προσωπικές προσπάθειες του ιδιοκτήτη του ανακατασκευάστηκε και σήμερα βρίσκεται και πάλι στους δρόμους. Βρεθήκαμε στο Ευπάλιο όπου ο Μπάμπης Καψάλης μαζί με τον πρόεδρο της τοπικής κοινότητας Κώστα Τσιούστα μας καλωσόρισαν και μας παρουσίασαν το αστέρι της περιοχής τους. Ο λόγος στον Μπάμπη. «Το 1970 ο πατέρας μου, Δημήτρης Καψάλης αγόρασε μεταχειρισμένο το Mercedes το οποίο είναι μοντέλο του 1958. Μέχρι το 1990 δούλευε ως βοθροφόρο και εν συνεχεία μέχρι το 1996 σαν ανατρεπόμενο. Σε αυτό έμαθα να οδηγώ εγώ και τα αδέρφια μου και μαζί του γράψαμε εκατομμύρια χιλιόμετρα. Στην πορεία ο στόλος μας ανανεώθηκε με καινούργια φορτηγά και μοιραία το 312 παροπλίστηκε και αφέθηκε έρμαιο στο χρόνο και εκτεθειμένο στις καιρικές συνθήκες».
Ολική ανακατασκευή
«Ο πόνος μας όμως για την εγκατάλειψη του φορτηγού που μας πρόσφερε αγόγγυστα τις υπηρεσίες του για τέσσερις περί- που δεκαετίες ήταν μεγάλος. Στεναχωριόμασταν κάθε φορά που το βλέπαμε παρατημένο και σε καμία περίπτωση δεν θέλαμε να το αφήσουμε να γίνει παλιοσίδερα. Έτσι λοιπόν το 2018 πήρα τη μεγάλη απόφαση να το ανακατασκευάσω, χωρίς να λογαριάσω σε καμία περίπτωση το τίμημα. Μετά από ενάμιση χρόνο σκληρής δουλειάς το αποτέλεσμα μας δικαίωσε καθώς έγινε ολική ανακατασκευή και σήμερα κυκλοφορεί και πάλι σαν καινούργιο. Τα συναισθήματα τα δικά μου, της οικογένειάς μου αλλά και των κατοίκων της περιοχής που το είδαν πάλι στο δρόμο δεν περιγράφονται με λέξεις και όλοι μιλούν συγκινημένοι για το συγκεκριμένο φορτηγό».
Βόλτα στο Ευπάλιο – Πάμε σαν άλλοτε
Ο Μπάμπης μας προσκάλεσε για βόλτα και δεν χάσαμε την ευκαιρία να συνταξιδέψουμε μαζί του, κάνοντας μια ξεχωριστή αναδρομή στο παρελθόν. Άλλωστε το Ευπάλιο Φωκίδας, είναι ένας όμορφος ταξιδιωτικός προορισμός και σε συνδυασμό με το Mercedes της παρουσίασης αποκτά ξεχωριστή αξία. Μπροστά μας απλώνεται η μούρη του φορτηγού και στο τελείωμά της το σήμα της μάρκας είναι ορατό από όλες τις πλευρές της καμπίνας. Το εσωτερικό προσφέρει λίγες ανέσεις στον οδηγό του, αλλά για την εποχή του ήταν το απόλυτο όχημα.
Ο θόρυβος του κινητήρα έρχεται έντονος στο εσωτερικό, ωστόσο μετά από λίγα λεπτά τον συνηθίζεις και αποτελεί πλέον μια ευχάριστη μελωδία. Οι αλλαγές των ταχυτήτων γίνονται με χειρουργική ακρίβεια από τον Μπάμπη και με σταθερή ταχύτητα 60 χλ./ώρα περνάμε το Ευπάλιο και συνεχίζουμε για τα ορεινά της Ναυπακτίας. Εκεί όπου το 312 καθημερινά εκτελούσε δρομολόγια κάτω από δύσκολες και αντίξοες συνθήκες, κυρίως το χειμώνα. Ωστόσο χάρη στο μεράκι του ιδιοκτήτη του απέκτησε μια δεύτερη αυτοκινητιστική ζωή και για πολλά χρόνια ακόμα θα στέκει αγέρωχο στο Ευπάλιο, θυμίζοντας στους ανθρώπους ότι τα σίδερα πεθαίνουν μόνο όταν τα εγκαταλείψει ο άνθρωπος στη μοίρα τους…
