Η ιστορία αυτού του μήνα έρχεται από τα Καλάβρυτα και τον Βασίλη Μέρμηγκα. Μαζί με τον αδερφό του διατηρούν επιχείρηση οικοδομικών υλικών η οποία δραστηριοποιείται στην ευρύτερη περιοχή. Ο ίδιος έχει ζήσει πολλά αξέχαστα περιστατικά στη μακρόχρονη πορεία του στο φορτηγό και δύο από αυτά τα μοιράζεται μαζί μας.
Ξεκίνησα το 1993 με ένα Mercedes-Benz 813 και αργότερα πήρα ένα Mercedes-Benz 1632 με τα οποία εκτελούσα δρομολόγια σε όλο το νομό. Το 2000 αγοράσαμε στην επιχείρησή μας τον πρώτο τράκτορα, το μοντέλο 1853 με τον οποίο κάναμε πιο μακρινά ταξίδια, φορτώνοντας οικοδομικά υλικά για την εταιρεία μας. Το 2009 οι ανάγκες μας αυξήθηκαν και έτσι αποκτήσαμε ακόμη έναν καινούργιο τράκτορα. Καταλήξαμε άμεσα στην επιλογή του Actros, το πρώτο MP3 αντιπροσωπείας που ήρθε στην Ελλάδα. Χρειαζόμασταν ένα μεγάλο φορτηγό από άποψη ιπποδύναμης και γι αυτό το λόγο οδηγηθήκαμε στο 1860, με 600 ίππους. Οι διαδρομές που δουλεύουμε από και προς Καλάβρυτα είναι δύσκολες λόγω των έντονων υψομετρικών διαφορών και αυτό το φορτηγό είναι το ιδανικό.
Καθημερινά κάνω εκατοντάδες χιλιόμετρα και έχω αντιμετωπίσει διάφορες καταστάσεις, άλλοτε ευχάριστες και άλλοτε δύσκολες. Δύο περιστατικά μου έχουν μείνει όμως αξέχαστα και τα θυμάμαι μέχρι σήμερα.
Διαβάστε περισσότερα για τον Βασίλη Μέρμηγκα και άλλες ιστορίες στο
roadstars.mercedes-benz-trucks.com
Η μικρή μου κόρη, η Κωνσταντίνα, είναι πέντε ετών και την παίρνω μαζί μου στα ταξίδια σαν συνοδηγό, από την ηλικία των δυόμισι. Στην αρχή ήθελα να δω αν της αρέσει και στην πορεία αποδείχθηκε η καλύτερη και πιο ευχάριστη παρέα στα δρομολόγιά μου. Όταν έχει ελεύθερο χρόνο έρχεται μαζί μου και μπορώ να πω ότι είναι αυτή που με παρακινεί κάποιες φορές που εγώ βαριέμαι. Πριν από λίγα χρόνια ταξιδεύαμε από τα Καλάβρυτα για τη Θεσσαλονίκη και το βράδυ φτάσαμε στη Λαμία. Εκεί φάγαμε και διανυκτερεύσαμε για να συνεχίσουμε το πρωί. Την ημέρα εκείνη έκανε κάτι που με συγκλόνισε. Της είχα πει ότι είμαι κουρασμένος και την πήρα αγκαλιά και ξαπλώσαμε μαζί στο κάτω κρεβάτι. Κάποια στιγμή ξύπνησα και την είδα ότι έλειπε από το κρεβάτι. Προς στιγμήν φοβήθηκα και τελικά την είδα να κάθεται στο κάθισμα του οδηγού. Παρατήρησα ότι άνοιγε τις κουρτίνες και κοιτούσε προς τα έξω. Την ρώτησα γιατί το κάνει αυτό και μου απάντησε: «Θέλω να σε προσέχω και δεν θέλω να έρθει κάποιος κακός στο φορτηγό μας». Ειλικρινά με συγκίνησε αυτή η κίνησή της. Είναι ένα συναίσθημα που μπορούν να το καταλάβουν μόνο οι συνάδελφοί μου που έπαιρναν μαζί τους τα παιδιά από μικρή ηλικία.
Μια ακόμα αξέχαστη ανάμνηση είναι από το χειμώνα του 2000 όταν επέστρεφα βράδυ από την Πάτρα στα Καλάβρυτα. Είχε έντονη χιονόπτωση και με δυσκολίες κατάφερα να φτάσω κοντά στο χωριό. Αποφάσισα όμως να μη συνεχίσω και να κοιμηθώ τελικά σε ένα πάρκινγκ στον, γεμάτο χιόνια, δρόμο. Το πρωί που σηκώθηκα είχε λίγο χιόνι το οδόστρωμα αλλά από κάτω είχε πάγο, τον οποίο δεν είδα όμως. Ξεκίνησα και στην πρώτη κατηφόρα δίπλωσε η νταλίκα και για πολλά μέτρα κινείτο χωρίς να μπορώ να την ελέγξω. Ευτυχώς το Mercedes που είχα διέθετε από τότε υπερσύγχρονα συστήματα ασφαλείας και τελικά κατάφερα να επανακτήσω τον έλεγχο χωρίς να προκληθεί κάποιο ατύχημα.
Ευχαριστούμε που ανταποκριθήκατε τόσο άμεσα και αυτόν το μήνα. Μας στείλατε πραγματικά ενδιαφέρουσες ιστορίες. Στείλτε κι εσείς τη δική σας εμπειρία στο info@troxoikaitir.gr και θα δημοσιευθεί στο περιοδικό TΡOXOI & TIR και στο RoadStars της Mercedes-Benz, την παγκόσμια ηλεκτρονική πλατφόρμα που ενώνει όλους τους οδηγούς φορτηγών σε μία κοινότητα.
