Για πολλούς κλάδους της Οικονομίας, με κυριότερο εκείνον του τουρισμού, το 2020 θεωρείται μια χαμένη χρονιά. Για τον τομέα της εμπορίας των επαγγελματικών αυτοκινήτων, οι αριθμοί δείχνουν σημαντική πτώση στις ταξινομήσεις, η οποία όμως δεν συνιστά μια «χαμένη χρονιά».
Αν, όμως, λάβουμε υπόψη τις πριν τον κορονοϊό προβλέψεις θετικής ανάκαμψης που εκτιμάτο περίπου στο +10% των ταξινομήσεων του 2019, τότε, ναι, η εικόνα αυτή που παρουσιάζουμε στους παρακάτω πίνακες μάλλον απογοητεύει παρά ικανοποιεί.
Σε κάθε περίπτωση, η αύξηση κατά 151 μονάδων των βαρέων και μικρών φορτηγών, έρχεται να ισοσκελίσει τις απώλειες κατά 80 μονάδες στα λεωφορεία, αλλά δε μπορεί να αντισταθμίσει τις σοβαρές απώλειες των 1.149 μονάδων στα LCV.
Αντίθετα, η πτώση στις ταξινομήσεις των μεταχειρισμένων είναι σοβαρή και ίσως μη αναστρέψιμη, ανεξάρτητα από την εξέλιξη της πανδημίας. Αυτό προκύπτει από συζητήσεις με στελέχη αυτών των επιχειρήσεων που συσχετίζουν αυτή την πτώση όχι με την πανδημία, αλλά με τα θεσμικά μέτρα που έλαβε η κυβέρνηση, καθιερώνοντας αντικίνητρα στην εισαγωγή παλαιότερων μοντέλων σε συνδυασμό με τα κίνητρα για τα «καθαρά» καινούρια.
«Πολύ σύντομα τα ποσοστά ταξινομήσεων καινούριων-μεταχειρισμένων θα φτάσουν τον μέσο όρο των άλλων ευρωπαϊκών χωρών. Μέχρι τότε η πτώση των μεταχειρισμένων θα συνεχίζεται και η ψαλίδα θα κλείνει υπέρ των καινούριων», ανέφερε στο ΤΡΟΧΟΙ & ΤΙR γνωστός επιχειρηματίας εμπορίας μεταχειρισμένων επαγγελματικών αυτοκινήτων (φορτηγών), προσθέτοντας ότι «σε καλύτερη μοίρα βρίσκονται οι εταιρείες που μπορούν να κάνουν ανταλλαγές, δίνοντας Euro 6 και παίρνοντας Euro 4 ή παλαιότερα», και εξήγησε, κατόπιν, ότι αυτό το κάνουν οι έμποροι που έχουν συνεργάτες σε Αφρική και Μέση Ανατολή, οι οποίοι μπορούν να τα προωθούν στις αγορές αυτές.
Στην ερώτησή μας, αν οι πωλήσεις των φορτηγών αυτών προς Ασία και Αφρική αποτελεί επικερδή δραστηριότητα, η απάντηση μας ξάφνιασε: «Ζητάμε να κερδίσουμε περί τα 500 με 1.000 ευρώ στην καλύτερη περίπτωση για κάθε αυτοκίνητο και μιλάμε για πώληση φορτηγού ή τράκτορα. Αυτό συμβαίνει, γιατί ο ξένος έμπορος έχει τεράστιο μεταφορικό κόστος. Εμείς δεν έχουμε πλοίο με γραμμή για Αφρική. Θα πρέπει να μεταφέρουμε το φορτηγό μας στο Αμβούργο ή στην Αμβέρσα για να φορτωθεί σε πλοίο για την Αφρική. Και από την άλλη, ο τελικός αγοραστής στη Μ. Ανατολή ή στην Αφρική, μην φανταστείς πως έχει πολλά λεφτά να διαθέσει. Κάνει παζάρια για να πάρει το φορτηγό στα 2.000-3.000 ευρώ και αυτό γιατί δεν είναι μόνο οι Έλληνες έμποροι που στέλνουν έξω φορτηγά. Το κάνουν και οι Τούρκοι, το κάνουν και οι Ιταλοί και οι Γερμανοί ακόμη».
