Από το 2011 η Renault έχει ξεκινήσει μία φρενήρη πορεία ανόδου στα ελαφρά επαγγελματικά, με αύξηση που ξεπερνά το 40%, με καλύτερη μέχρι στιγμής επίδοση τις 436.000 μονάδες που ταξινομήθηκαν το 2016 και πάνω από 30% μερίδιο αγοράς στα ηλεκτρικά LCV. Με τη νέα επιχειρηματική μονάδα Renault Pro+ που σκοπό έχει την παροχή υπηρεσιών στους επαγγελματίες πελάτες, οι Γάλλοι στοχεύουν σε περαιτέρω αύξηση 40% μέχρι το 2021. Οι προσδοκίες αυτές, μόνο υπερφίαλες δεν είναι, αν αναλογιστεί κανείς την παράδοση των Γάλλων στα LCV, με την εμπλοκή να ξεκινά ουσιαστικά, ταυτόχρονα σχεδόν με την εφεύρεση του αυτοκινήτου. Πρόσφατα βρεθήκαμε στη γαλλική πρωτεύουσα, για να δούμε από κοντά, και να οδηγήσουμε κάποια από τα πιο σημαντικά ιστορικά επαγγελματικά οχήματα της Renault.
Αστικές διανομές με 3,5 hp
Όλα ξεκίνησαν το 1900 όταν και παρουσιάστηκε ένα εμβληματικό όχι μόνο για τη Renault, αλλά για ολόκληρη την ιστορία της αυτοκίνησης μοντέλο. Το Renault Type C «Milkman» όπως ήταν το χαϊδευτικό του, ήταν ο πρόγονος όλων των πάνελ van. Με ένα λιλιπούτειο μηχανικό σύνολο ισχύος μόλις 3,5 hp, διέθετε ωφέλιμο φορτίο 250 κιλών, και ήταν το πρώτο όχημα για εμπορική και βιομηχανική χρήση με (οποιοδήποτε) κινητήρα εσωτερικής καύσης. Από πολύ νωρίς, η Renault απέκτησε φοβερή εξειδίκευση σε κάθε είδους υπερκατασκευές. Tρανό παράδειγμα, το Lo Type Fire Fighter. Ο ίδιος ο Louis Renault πολύ σύντομα έστρεψε την προσοχή του στις οδικές μεταφορές επιβατών, και ήδη από το 1909 είχε κατασκευάσει και παραδώσει στον οργανισμό αστικών συγκοινωνιών του Παρισιού (Compagnie Ginirale des Omnibus) τα πρώτα λεωφορεία. Τα περισσότερα δρομολόγια ήταν αναψυχής, από και προς τα διάφορα ξενοδοχεία και ιαματικά λουτρά σε θέρετρα της γαλλικής πρωτεύουσας.
Μια άλλη κατηγορία οχημάτων που είναι ταυτόσημη με τα επαγγελματικά οχήματα της Renault, είναι αυτή των αποκαλούμενων αυτοκινήτων «περιπέτειας». Από εξερευνητικές αποστολές, μέχρι αγώνες τύπου rallye raid, οι Γάλλοι είχαν πάντα άμεση εμπλοκή, η οποία ξεκίνησε από την ανάγκη να υπάρχει οδική σύνδεση μεταξύ των αποικιών τους, σε μερικές από τις πιο κακοτράχαλες διαδρομές του πλανήτη. Το 1920 η Renault είχε ήδη εξελίξει ένα περίεργο όχημα με έξι τροχούς το Type MH 6 Roues ικανού να διασχίσει τη Σαχάρα, για να διευκολυνθεί η επικοινωνία της Αλγερίας με τη (γαλλική) Δυτική Αφρική. Η αξιοπιστία του και οι μοναδικές εκτός δρόμου ικανότητες των έξι τροχών άνοιξαν το δρόμο σε σειρά εξερευνητικών αποστολών στην Αφρική.
Estafette
Αν πρέπει να ξεχωρίσουμε το πιο εμβληματικό ελαφρύ επαγγελματικό των Γάλλων, αυτό είναι το Renault των «1.000 κιλών». Λανσαρίστηκε το 1947 και βοήθησε εμπόρους και επαγγελματίες μαζί με τη διαλυμένη γαλλική οικονομία να συνέλθουν από τα συντρίμμια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Ο διάδοχος, το περίφημο Estafette, εμφανίστηκε το 1959, και το σχήμα του είναι αναγνωρίσιμο από χιλιόμετρα. Επρόκειτο για το πρώτο προσθιοκίνητο όχημα ολόκληρης της γκάμας της Renault, το οποίο είχε επίπεδο δάπεδο και ανεξάρτητους τροχούς, χωρίς συμπαγείς άξονες, ιδιαίτερα μικρό κύκλο στροφής και συρόμενη πόρτα από την πλευρά του οδηγού. Διατέθηκε σε πολλές διαφορετικές εκδόσεις οι οποίες απέκτησαν δικό τους, σχεδόν ανεξάρτητο στάτους, με ιδιαίτερα δημοφιλή την έκδοση minibus. Μετά από ταξινομήσεις 553.000 μονάδων, το Estafette αντικαταστάθηκε από το Trafic, που με την ίδια εμπορική ονομασία συνεχίζει έως τις μέρες μας.
Από όλα τα οχήματα που οδηγήσαμε, το κόκκινο Estafette του 1980, μας άφησε την πιο έντονη εντύπωση. Ανάλαφρο, ακριβές στην οδική του συμπεριφορά, με συγκριτικά υψηλές δυνατότητες εκμετάλλευσης, πρέπει να ήταν το «μάννα εξ ουρανού» για τους επαγγελματίες όταν λανσαρίστηκε το 1975. Σχεδόν πέντε δεκαετίες μετά, και το μηχανολογικό του βάθος, εντυπωσιάζει ακόμη και σήμερα. Πέρα από τα επίπεδα θορύβου που εισέρχονται στην καμπίνα, και κάποιες εργονομικές παραξενιές, ο τετρακύλινδρος των μόλις 1.289 κ.εκ., ισχύος 43 ίππων κινεί με χαρακτηριστική άνεση το αμάξωμα των 1.175 κιλών.
Είναι περίπου αδύνατο να επιχειρήσει κάποιος, μία σύντομη έστω, αναδρομή στην ιστορία των ελαφρών επαγγελματικών της Renault χωρίς να αναφερθεί στο θρυλικό Renault 4, ένα από τα πιο επιτυχημένα μοντέλα όλων των εποχών. Από το 1961 έως την παύση της παραγωγής στη Γαλλία το 1992, κατασκευάστηκαν πάνω από 8 εκατομμύρια μονάδες. Ως εικόνα πάντως, το πιο χαρακτηριστικό μοντέλο της γκάμας ήταν μάλλον το Renault 4 F4, το van δηλαδή, που μεταξύ άλλων ήταν το επίσημο όχημα οδικής βοήθειας του κατασκευαστή στους πελάτες του σε πορτοκαλί και άσπρο χρώμα με το λογότυπο «Renault Service».
Ηλεκτρικά και Φόρμουλα 1
Η Renault, μεταξύ άλλων, έχει παρουσιάσει και τον πρόγονο όλων των SUV, το Renault Colorale, στη γκάμα του οποίου κάποια στιγμή προστέθηκε κι ένα pick-up. Ακόμη και στην ηλεκτροκίνηση, οι Γάλλοι που, σήμερα κατέχουν το ένα τρίτο της σχετικής αγοράς LCV, έχουν μακρά παράδοση, ξεκινώντας με το ηλεκτρικό Renault 5 του 1972, το οποίο εξελίχθηκε από κοινού με τη γαλλική ΔΕΗ (EDF). Μέχρι το 2002 πάντως, και το λανσάρισμα του ηλεκτρικού Kangoo πρώτης γενιάς, όλα τα προηγούμενα μοντέλα ήταν περιορισμένης παραγωγής ή πρωτότυπα.
Από τα πιο εντυπωσιακά εκθέματα της εκδήλωσης που καλύψαμε δημοσιογραφικά στο Παρίσι, ήταν τα βαμμένα στα «πολεμικά» χρώματα της αγωνιστικής ομάδας της σεζόν 1978-1979, Renault F1 RS 01 και Saviem SG2, που είναι συνυφασμένα με τα τέλη της δεκαετίας του ’70. Από τις αρχές εκείνης της δεκαετίας, η Renault είχε εξελίξει ένα φοβερό V6 τούρμπο κινητήρα που χρησιμοποιήθηκε αρχικά στα πρωτότυπα Renault-Alpine και κατόπιν στη Φόρμουλα 1.
Το van «Super Goilette» SG2 αποδείχθηκε πολύ δημοφιλές σε όλη τη διάρκεια της εμπορικής του πορείας, από το 1965 έως το 1982, και σταδιακά η Renault εξαγόρασε τα δικαιώματα για την κατασκευή του από τη μικρή αυτοκινητοβιομηχανία Saviem. Η Renault έχει τέλος, μακρά παράδοση στην κατασκευή ορισμένων πολύ ιδιαίτερων, φουτουριστικών, πρωτότυπων. Το Trafic Database του 2000 δεν είχε μόνο ευρηματικό όνομα, αλλά και αντίστοιχη διαμόρφωση στο εσωτερικό, ως ένα VIP lounge. Το SpaceClass του 2018 είναι σαφώς πιο ήπιο στον διάκοσμο, παραμένει όμως μια πολύ καλή λύση για VIP χρήση.
