Όπως γράψαμε στο προηγούμενο τεύχος, στην παρουσίαση του R του Γιάννη Μοσχοφίδη, την παρέα μας πλαισίωνε και το Scania R του Δημήτρη Παραστατίδη. Αγαπημένοι φίλοι και κουμπάροι, πορεύονται πάντα μαζί στην προσωπική τους ζωή, καθώς και στον κοινό καθημερινό αγώνα της δουλειάς. Την ημέρα της φωτογράφισης περάσαμε ευχάριστα μαζί τους, με την κουβέντα φυσικά να περιστρέφεται γύρω από τα φορτηγά τους.
Μεταφορέας από κούνια…
Ο Δημήτρης Παραστατίδης αποτελεί μια από τις λιγοστές περιπτώσεις καθώς κατάγεται από οικογένεια αυτοκινητιστών τόσο από τον πατέρα του (δεύτερη γενιά) όσο και από τη μητέρα του (τρίτη γενιά). «Τα πρώτα μου βήματα τα έκανα σαν οδηγός σε ένα ΜΑΝ και το 2004 ανέλαβα ένα από τα φορτηγά της οικογένειάς μου, το Scania 144. Το 2013 το αντικατέστησα με το R στο οποίο κοτσάρω θάλαμο ή μουσαμά, ανάλογα με τη δουλειά που έχω. Για μένα η ενασχόληση με το φορτηγό ήταν μονόδρομος καθώς από μικρή ηλικία η ζωή μου περιστρέφεται γύρω από αυτό, ακολουθώντας σήμερα το επάγγελμα που αγαπάω και μου αρέσει. Τα περισσότερα χρόνια δουλεύω στη διεθνή μεταφορά, ταξιδεύοντας κυρίως προς τη Δυτική Ευρώπη. Η άνοδος και η κάθοδος γίνεται μέσω Σερβίας ή Βουλγαρίας, ανάλογα με τον προορισμό. Ευτυχώς η κατάσταση έχει βελτιωθεί πολύ σε αυτά τα δύο κράτη σε όλους τους τομείς, και η μόνη δυσκολία μας είναι το χειμώνα εξαιτίας των παγωμένων δρόμων όταν επικρατούν κακές καιρικές συνθήκες».
Λατρεία για το Scania
Συνομιλώντας με τον Δημήτρη, τη στιγμή που βάζει τις τελευταίες πινελιές στο αμάξι του, γυαλίζοντας τα ελαστικά και τα ανοξείδωτα του τράκτορα, μας αναφέρει: «Για μένα το Scania είναι λατρεία. Μου αρέσει πολύ σαν αυτοκίνητο, τόσο στην εμφάνισή του όσο και στον κινητήρα του. Είναι δυνατό αμάξι με πολλά γκάζια. Όμως, εκτός από εργαλείο δουλειάς το φορτηγό για εμένα είναι το σπίτι μου, το οποίο θέλω να έχω πάντα σε άριστη κατάσταση. Εξωτερικά μου αρέσει το αυτοκίνητο να έχει αρκετά ανοξείδωτα και για αυτό το λόγο τοποθέτησα μπάρα με προβολείς στην επάνω πλευρά αλλά και μπάρες με φώτα όγκου κάτω από τις πόρτες. Όπως θα δείτε έχω βάλει και άλλα ανοξείδωτα, στα πλαϊνά σπόιλερ, στον πίσω προφυλακτήρα και στα χερούλια από τις πόρτες». Ολοκληρώνοντας την εξωτερική φωτογράφιση ο Δημήτρης μας ανοίγει τις πόρτες του R και μας προσκαλεί να περάσουμε στο εσωτερικό, καλωσορίζοντάς μας στο κινητό σαλόνι του. «Εδώ μέσα περνάω το μεγαλύτερο μέρος της ζωής μου. Καθημερινά και για πολλές ώρες αυτή είναι η εικόνα που αντικρίζω. Αυτό είναι το δικό μου γραφείο δουλειάς το οποίο θέλω να είναι πάντα σε άψογη κατάσταση. Όσο πιο ευχάριστος είναι ο χώρος μου, τόσο καλύτερη διάθεση έχω και εγώ στα δρομολόγια. Έτσι, ζήτησα από τον ταπετσιέρη Αχιλλέα Κουσίδη, ιδιοκτήτη του καταστήματος Super Interior στα Γιαννιτσά, να επιμεληθεί την καμπίνα μου, κάτι που έκανε με επιτυχία. Άλλωστε όπως λέει και ο ίδιος, ό, τι κάνει για το φορτηγό, το κάνει με ζήλο, καθώς είναι παιδί πρώην αυτοκινητιστή και έχει ιδιαίτερη αγάπη για το επάγγελμα. Χρησιμοποίησε καπιτονέ επένδυση σε συνδυασμό με δερματίνη και το τελικό αποτέλεσμα της ταπετσαρίας είναι εξαιρετικό. Επίσης, το τιμόνι μου που είχε φθαρεί, το έντυσε με κοκάλινη επένδυση με κερατίνη. Μπαίνω στην καμπίνα και δεν θέλω να κατέβω».
Το ίδιο συνέβη και με εμάς, όπου στο τέλος της φωτογράφισης δεν θέλαμε να αποχωριστούμε το R του Δημήτρη Παραστατίδη. Ένα εργαλείο φτιαγμένο με πάθος και μεράκι από τον ίδιο...
